Toch wel onze favoriete plek. We vonden als dat we daar dan nog één keer van moesten gaan genieten alvorens we in de hectiek van inpakken en vertrekken belanden.
Youri blijft thuis. De achterwacht is geïnstalleerd. Telefoonnummers liggen nu al klaar. We hadden dit uitje al zo ver mogelijk naar de laatste maand gezet omdat ik wist of eigenlijk vooral hoopte dat het dan qua honden ook goed te doen was. Ik kan Youri moeilijk met een grote roedel of een nest pups achterlaten. Die verantwoording wil ik hem niet geven. Het zijn nu nog vijf volwassen honden die prima samen overweg kunnen. Geen enkele stress op dat gebied dus. Maar ondanks dat de roedel maar klein is, is het voor hem toch even aanpassen. Wij zijn woensdag weer thuis, maandag en dinsdag moet hij gewoon naar school. Dat betekent dat hij voor hij naar school vertrekt wel even aan de dieren moet denken.
Ook zal hij voor zich zelf koken. Je kunt beter eigenlijk spreken over een maaltijd in orde maken. Een pizza opwarmen vind ik niet echt een culinair hoogstandje, maar in het kader wij wat leuks hij wat leuks (lees lekkers ;-) eet hij onder andere een keer pizza. Die hebben we vanmiddag vast gekocht. Samen met al het andere voedsel waar hij vijf dagen mee rond moet komen. Zal niet zo’n probleem zijn. Hij verbruikt niet zo veel.
Al vond hij het maar wat leuk om van alles extra in het winkelwagentje te gooien waar ik normaal nee tegen zeg. Hij wist de situatie aardig uit te buiten. Nou is dat bij een aantal artikelen gelukt, maar zeker niet met alles. Sommige items zijn me echt te duur. Die eet hij in Nederland maar weer.
Aan het eind van de middag hebben Erik en ik het cocktailtrio nog even mee op pad genomen. Eerst mee in de auto wat ze al geweldig vonden en daarna rennen door modder en zand. Ik kan er zo van genieten als ik zie hoe zij genieten. Daar doe je het voor. En voor de mooie natuur die je ziet, die is ook prachtig.
Lexa was ook mee hoor, maar die is wat behoudender. Luna rent altijd voorop en loopt de afstand zeker twee keer zo veel. Tico loopt in het midden. Die vindt het leuk om met Luna te rennen, maar als ze te ver gaat blijft hij liever bij ons in de buurt. En Lexa wijkt eigenlijk helemaal niet van onze zijde. Die mag van mij juist wel wat losser komen. Zij heeft nog even tijd nodig om te ervaren dat als ze ergens naar toe zou lopen wij echt wel op haar wachten.
Wie weet komt het nog en anders maar niet. Ze geniet er niet minder om en ik hoef me geen zorgen te maken dat ik haar kwijt raak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten