Gisteren hadden we ook al visite om dezelfde rede. Het geeft aan de ene kant onrust, aan de andere kant is het voor de honden ook leerzaam.
Telkens weer nieuwe gezichten en mensen die ze graag aan willen raken en willen aaien.
Zelfs onze rolmops Lexa begint zich steeds beter te gedragen. Gisteren en ook vandaag heeft ze maar kort geblaft en was daarna stil.
Ze kwam zelfs voor haar doen heel dichtbij, en dan heb ik het over een afstand van een meter. Echt heel dichtbij dus. Nou werden er ook koekjes uitgedeeld. Op dat soort momenten vergeet je gewoon even dat je eigenlijk bang was.
Vanmiddag ben ik met een hele stapel flyers op stap geweest. We hebben van 13 tm 17 juni een groot sterilisatie project. Met hulp van dierenartsen uit Nederland gaan we proberen 400 honden te steriliseren. Om aan die honden te komen vragen we eigenaren ze op te geven.
Het liefst hebben we de honden uit de ‘slechte’ wijken, de wijken waar veel armoede heerst. Ik heb vandaag zo’n wijk bezocht.
Ik ben langs toko’s en snacks gereden en ben bij allen gaan vragen of ik flyers mocht ophangen en achterlaten.
Er werd soms wel wat raar gekeken naar de kleine blonde Nederlandse dame die een lokale snack binnen stapte. Maar het maakt me niks uit, ik voel me niet zo snel ergens onveilig. Er was af en toe een probleem met de taal. Er werd alleen Papiaments of Spaans gesproken, maar er was altijd wel een klant in de zaak die het voor mij kon vertalen. Op die manier kon ik toch uitleggen wat ik kwam doen.
Het was echt ontzettend zinvol! Ik kreeg meteen al vragen over bijvoorbeeld wanneer een hond geholpen kon worden na de bevalling.
Er was ook iemand die had twee teefjes en was zo blij met mijn flyer. Hij zei hier was ik echt aan toe. Mooi toch. Je voldoet duidelijk aan een behoefte, je moet alleen even de juiste mensen en hun honden zien te vinden.
Ik heb zelfs flyers uitgedeeld in stoppende taxibusjes en ben langs gegaan bij de plaatselijke kapper. Echt zo’n ouderwetse kapperszaak waar de dames met de krulspelden onder de droogkap zaten. Ik had er eigenlijk een foto van moeten maken, het was echt alsof ik weer even in de jaren 70 beland was.
Maar ook hier was men heel blij met de flyer. Er zat een dame van de KPC (korps politie Curacao) in de kapperstoel. Ze heeft alle vragen voor me vertaald zodat ik ze kon beantwoorden. Daarna mocht ik midden op de muur mijn flyer plakken. Ik weet zeker dat er een aantal dames zullen bellen.
Het was echt zo zinvol dit! Als je nu door Veeris rijdt zie je her en der flyers hangen. Dit wijk is nu voorzien. Morgen weer verder, maar dan een ander wijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten