Blijkt het Suny te zijn die een kussentje van mijn eetkamerstoel aan flarden trekt. En dat had ze potverdorie al eerder gedaan.
Het is leuk dat fosteren, maar langzaamaan blijft er niks meer van mijn interieur over waar geen schade aan zit.
Iedereen die een hond heeft gaat door een bepaalde fase van slopen, ongehoorzaamheid enzovoort. En als die periode dan voorbij is hang je de vlag uit en gaat je leven weer verder. Bij mij komt dan de volgende, die precies weer door diezelfde fase heen moet. Op dit soort momenten ben ik het dan wel zat. Gewoon even klaar mee. Weer wat kapot. Niet dat het helpt, want dat boos zijn duurt maar eventjes en dan ben ik er weer overheen.
Maar de kussens liggen vanaf vandaag hoog.
Vanmiddag ben ik met Youri naar de orthodontist geweest. Het is eindelijk zo ver. Over twee weken gaat zijn beugel eruit. Na drie jaar en twee maanden is het klaar. Nou ja, eigenlijk dus nog steeds niet helemaal. Zijn onderkaak is nog steeds niet voldoende naar voren gekomen, maar Youri was er meer dan klaar mee. En ik kan me dat helemaal voorstellen. Dus in overleg is besloten om het af te ronden. Ook vanwege de terugkeer naar Nederland. In Nederland zouden we dan weer verder moeten. De ervaring die onze ortho had met Nederland was dat ze het allemaal beter wisten en dan hun eigen plan zouden trekken waardoor Youri zo nog maar weer eens een jaar eraan vast zou zitten. Dat kan ik Youri niet aandoen. Ik denk dat hij hem er hoogst persoonlijk zelf uit sloopt. Moeten we ook niet willen, dus over twee weken een afspraak. Het zal voor iedereen wel even wennen zijn. Die beugel hoort er inmiddels gewoon bij. Na drie jaar weten we niet beter.
Vanavond hadden we een bijeenkomst met alle fosters en vrijwilligers van Rescue Paws. We hebben ze verteld wat er aan staat te komen. Iets heel erg leuks en moois. Woensdag mag en kan ik er pas meer over vertellen. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten