Zware bevalling

Vandaag was het een raar dagje qua weer.

Gaat het nou wel regenen of niet? Kunnen we wel naar het strand of toch maar niet?

Het werd een niet.

Geeft niet, we hebben de dag anders nuttig besteed.

Er moesten nog wat voorbereidingen getroffen worden voor een boekbespreking en donderdag moet de surprise ingeleverd worden. Beide door dezelfde persoon. En betreffend persoon is niet zo van het knutselen en ook niet zo van de boekbesprekingen. Dus je raad het al, zware bevalling.

Eindresultaat, surprise is grotendeels door mij gemaakt. Ik vind het zo sneu als een kind een belabberde met desinteresse gemaakte surprise krijgt. Dan maak ik het zelf wel!

Ruim voor donderdag af, dat dan weer wel. Vraag me dan altijd af bij hoeveel gezinnen dit thuis net zo gaat? En hoeveel vaders of moeders dus uiteindelijk zelf of deels zelf maar die surprise maken?

En dan heb ik het nog niet eens over het gedicht gehad. Die maak ik al jaren voor beide kinderen.

Rijmen en dyslexie is geen combi. 

Na zo'n enerverende dag was het tijd voor een broodje. Die eet ik hier nooit alleen. Ik heb altijd een hoop fans op vier poten.

Hoe zou dat toch komen dat ze altijd bij mij zitten? Zelfs Brownie weet het al. Mmm, vrees dat het toch aan mij ligt.

En daar is ze weer

Vandaag hebben we oma opgehaald van het vliegveld.

Dit is voor oma de tweede keer dat ze ons op het eiland komt bezoeken.

De vorige keer is zo goed bevallen dat ze nu gewoon een maand blijft.

Zo is ze er dan met Youri zijn verjaardag en met de kerstdagen. Met oud en nieuw is ze weer thuis.

Op deze manier hoeft ze niet alle feestdagen alleen te zijn.

We houden op zo'n dag allerlei app's in de gaten. We weten natuurlijk hoe laat het vliegtuig volgens de planning zou moeten landen, maar die planning klopt niet altijd.

Om dan te checken hoe laat onze visite aankomt zou je denken dat het volgen van de website van de Airport voldoende is. Maar dat is dus niet zo. Als het vliegtuig vandaag om 14.35 zou landen, dan blijft dat er gewoon zo staan.

Blijkt het vliegtuig vertraging te hebben, dan kom je daar pas achter als je bij het wachten denkt goh wat duurt het lang!

Wij hebben op de iPad een aantal app's die de vliegtuigen wel volgens de juiste tijd volgen.

Zo hadden we gelukkig gezien dat oma een uur en een kwartier vertraagd was vertrokken.

Dit werd wel weer voor een deel ingehaald maar de aankomsttijd was toch drie kwartier later dan wat volgens Hato op de planning stond. 

Dat wachten op Hato duurt altijd lang en is warm. Op één of andere manier staat daar altijd erg weinig wind.

Ja wat wij er allemaal niet voor over hebben om gasten op te halen! Zweet in de bilnaad daar op Hato.

Gelukkig willen ze op Hato een nieuw beleid gaan invoeren waardoor je zeker weet dat je een uur na aankomst met koffer en al buiten staat.

Nu duurt dat echt eeuwig! We proberen altijd een beetje in te schatten hoeveel tijd na de landing we er ongeveer zouden moeten zijn. Vandaag goed ingeschat, we hebben maar 20 minuutjes hoeven wachten. Was een nieuw record!

Iedereen weer happy met de hereniging.

Inmiddels hebben we oma al naar haar appartement gebracht en ligt ze al op één oor. 

Even wennen aan het tijdsverschil en morgen weer fris op.

Black friday

Wekenlang had ik me verheugd op vandaag. Eindelijk Black Friday!

Ik was er helemaal klaar voor.

Had de beste routes uitgestippeld en uren getraind. Rennen, duwen, knijpen, spugen, trekken, ik heb het allemaal geoefend. Je weet maar nooit. En als ik de Amerikaanse filmpjes over black friday bekeek had ik het echt allemaal nodig.

Nou hier niet hoor, wat een aanfluiting!

Vooral de Hollandse winkels, hoe kan het ook anders, hadden maar Hollandse gierige korting.

Van een aantal winkels kreeg ik al dagen van te voren via Facebook bericht dat ze zouden meedoen.

Je moest vooral Facebook in de gaten houden want vandaag voor 9.00 zouden ze de acties bekendmaken,

Om 8.00 zat ik in de startblokken. Mooi op tijd om overal heen te rijden.

Winkel één: bij aankoop van 50 gulden een mini douchefoam kado. Wow, ik sloeg steil achterover.

Wat een aanbieding. 

Dan winkel twee: kom bij ons winkelen en grabbel eerst uw korting. Heb ik gedaan, want moest er toch zijn voor de surprise van Youri. Ik heb gegrabbeld en kreeg jawel 5 % korting. Had ik echt niet willen missen!

Wat een aanfluiting zeg! Doe dan niet mee. 

Nee, dan de Amerikaanse winkels in Riffort. Dit zijn winkels die alles in dollars rekenen.

En soms is het product net zo duur in guldens, maar dat weten de toeristen niet.

Maar ik kan niet anders zeggen, deze winkels deden wel echt hun best en hadden wel echte aanbiedingen. De kledingwinkel Mango had alles 30% korting. Kijk, dat begint ergens op te lijken.

Maar wij kwamen er voor een juwelier. Die had zijn icewatch horloges voor 50% korting.

En daar word ik nou wel blij van! Maud had zo'n horloge al heeeeeel lang op haar lijstje staan, dus dat kwam zeer goed uit.

Enne, ik heb niet eens hoeven duwen, trekken of slaan. We waren de enige in de winkel.

Best wel jammer eigenlijk. Nu heb ik voor niks geoefend.

Geen foto's dus van jammerende vrouwen die elkaar met tassen staan te meppen.

Dan maar een sfeerfoto van één van de vele kerstbomen die in Rifffort staan.

Weinig Sint

Nog een weekje en dan is het Sinterklaas. Het is dat Youri een surprise moet maken anders was het volledig langs me heen gegaan.

Hier is de Sint ook op zaterdag 16 november aangekomen, maar daarna is hij denk ik ondergedoken.

Het leeft niet zo zoals het in Nederland leeft. Een enkele winkel heeft hier zijn etalage op de Sint aangepast, de rest is vast begonnen met kerst.

Eigenlijk alleen de Albert Hein heeft zijn winkel vol met Sinterklaas.

Daar kan je ook zoals wij in Nederland deden de schoen zetten en komt de beste man aanstaande zaterdag even langs. Ook kan er geknutseld worden en zijn er prijzen te winnen met een kleurplaat. Heel gezellig dus allemaal.

Vanmiddag was ik even bij de Appie. Dat is toch een beetje mijn vaste rit op donderdag geworden.

Als ik aan de beurt ben met het rijden naar surfen combineer ik dat met een bezoek aan de Appie.

Er zijn toch bepaalde producten die ik niet bij de centrum ( supermarkt bij ons in de buurt) kan krijgen.

Of ze zijn van de Albert gewoon lekkerder.

Ik red het allemaal precies. Maud brengen, weer een stukje terug rijden, dan boodschappen doen en weer terug naar Maud. Kan ik altijd net haar laatste meters surfen nog zien en dan weer op naar huis.

Ik had voor Youri een zakje witte bolletjes meegenomen. Dat is iets waar je hem heel blij mee kunt maken dus doen we dat af en toe maar eens.

Hoog op de magnetron weg gelegd want we hebben wat honden in huis die nogal op eten gericht zijn.

Vanavond was ik met Youri, Luna en Tico op pad naar behendigheid. Na de les zagen we buiten al iets liggen waarvan ik dacht mmm raar.

Binnen zagen we de rest, of nou ja geen rest. Een lege plastic zak zonder bollen.

Tja, Brownie wordt steeds sterker en kan nu dus ook op zijn achterpoten staan terwijl hij zijn voorpoten op mijn aanrecht legt. Het is zo'n enorme hond dat hij blijkbaar ook eten van de magnetron af krijgt.

Het zal hem vast gesmaakt hebben. Hij kan het wel gebruiken en voor Youri haal ik wel weer nieuwe.

De wereld op zijn kop.

Oei oei oei, er is toch weer eens wat bedacht op dit eiland! 

Het is dan zo overduidelijk dat er wel degelijk corruptie op het eiland is.

Wat hebben ze nu weer bedacht? Als je zonnepanelen hebt aangeschaft moet je daarvoor maandelijks een bedrag aan Aqualectra gaan betalen.

Het zou ongeveer gaan om 100 gulden per maand. 

Het zonnepanelen verhaal is al eens eerder ter sprake geweest in één van mijn blogs.

Er is hier geen subsidie voor zoals in Nederland, je betaald ze volledig uit eigen zak.

Overdag gebruik je de zelf opgewekte energie, s avonds en s nachts neem je stroom van het net af.

Stroom die je van overdag overhoud wordt terug gekocht door Aqualectra. 

Dat was een leuk bedrag waardoor je kon berekenen dat je na ongeveer 4 a 5 jaar uit de kosten was.

Dat bedrag is nu dus flink verminderd. Plus de extra kosten die je op je bordje krijgt omdat je zonnepanelen hebt. Nu ben je pas na 8 jaar uit de kosten.

Het is de wereld op z'n kop! Overal op de wereld moet het groener en milieubewuster en hier worden de mensen die milieubewust zijn afgestraft.

Nu is het eigenlijk zo dat Aqualectra niet eens iedereen van stroom kan voorzien en daardoor voortdurend schakelt. Door de zonnepanelen komt er in ieder geval nog wat extra binnen.

Het moet Aqualectra 4 miljoen gulden gaan opleveren.

Kunnen ze hun bazen nog beter uitbetalen, want dat schijnt daar allemaal in de bovenste laag goed geregeld te zijn.

En wie zegt dat het hierbij blijft? Misschien komen ze volgend jaar wel weer tekort en wordt de heffing nog hoger. Kan allemaal hier. 

Zo merk je maar al te goed dat de grote bedrijven hier een monopoly positie hebben en die ook flink misbruiken. Jammer. Vooral voor iedereen die geïnvesteerd had in zonnepanelen.

Waarom heb ik het zo vaak over Aqualectra? Het bedrijf heeft zijn zaken niet op orde en berekent dat terug naar zijn klanten.

Overstappen kunnen we niet, er is geen enkele andere leverancier.

Een huis zoals wij met drie airco's die niet eens de hele nacht aanstaan heeft een water en energierekening van €400 per maand. Dat is hopi plaka. 

Keuzes en kansen

Doordat ik nu voor een extra hond zorg, betekent dit wel dat ik wat meer thuis ben.

Natuurlijk kan ik weg en de hond in de kennel zetten, maar dat vind ik alleen kunnen als het ook echt noodzakelijk is.

Brownie moet ook rond kunnen rennen net als de rest en dat doet hij dan ook heerlijk.

Hierdoor maken we natuurlijk wel veel minder mee.

Ik zou een geluidsopname kunnen maken van de vogels in de tuin. Iemand interesse?

Of een opname kunnen maken van een Brownie die happy door de tuin rent? Anyone?

Misschien wil iemand meer zien van de tuin en zijn planten? Roept u maar!

Haha, je zou bijna denken dat ik mij verveel. Maar nee hoor, de dag dat ik me verveel hang ik de vlag uit!

Vanavond was ik er dan wel even uit. We hadden een informatie avond over het voortgezet onderwijs op het eiland. 

Er waren maar weinig mensen die het belangrijk vonden. Van de ongeveer 35 leerlingen waren er maar een stuk of 20 ouders waarvan er ook nog een aantal samen waren gekomen zoals Erik en ik.

Misschien stopt de rest met school na groep 8? Ik weet niet beter dan dat je daarna nog wel een paar jaar moet, dit tot grote ergenis van Youri.

We hadden eerst een algemeen praatje en daarna een rondje langs wat scholen.

We konden kiezen uit lokale scholen of het Nederlandse Vespucci college.

Eigenlijk hebben wij de keuze al gemaakt. Op alle andere scholen op het eiland behalve het Vespucci wordt ook het vak Papiaments gegeven. Prima als je de taal al een beetje kent, hier zeker nog een tijd blijft wonen of misschien de financiële middelen niet hebt om particulier onderwijs te volgen.

Maar voor een dyslectisch kind is Nederlands, Engels en twee vreemde talen al meer dan genoeg.

En wat helemaal doorslaggevend is, is het LWOO pakket dat ze aanbieden.

Voor de leken onder ons, en dat was ik tot voor een paar uur geleden ook nog, LWOO betekent zoiets als extra begeleiding om de leerweg die je eigenlijk aan zou kunnen toch te halen.

In Youri zijn geval speelt zijn dyslectie hem zo veel parten dat hij zonder extra begeleiding zijn opleiding niet zou kunnen volgen. En dat terwijl hij de hersenen en het IQ er wel voor heeft.

Hij krijgt een maatwerkpakket. Hoe en wat gaan we zo spoedig mogelijk bespreken.

Ik ben benieuwd. En op zulke momenten ben ik zo blij dat ik hier woon en gebruik mag maken van deze mogelijkheden! 

In Nederland bestaat LWOO ook, maar daar wordt het weg bezuinigd. Op deze school blijft het wel bestaan, dit omdat het een particuliere school is en zij zelf beslissen of ze het aanbieden of niet.

Als je maar betaald. Dit gaat Youri extra kansen bieden die wij hem van harte gunnen.

Eerst nog even de rest van het schooljaar afmaken. We zitten immers pas in november.

Een nieuwe week

Bon siman, een nieuwe week is weer in de maak.

Een week waarin ik nu al weet dat Erik weer voor een paar dagen naar een ander eiland zal vertrekken, 

oma zaterdag aankomt, ik zin heb in black friday en we een info avond hebben over het voortgezet onderwijs.

Maar we begonnen de week met het nieuws dat er inmiddels al 11.000!!! gevallen van chikungunya zijn geregistreerd. En dat zullen ze nooit allemaal zijn aangezien een hoop mensen al bij de symptomen weten wat ze hebben en er toch geen medicijn voor is. Die gaan dus niet naar een huisarts. Hebben wij trouwens met Youri ook niet gedaan.

We hoorden ook dat er dus door de zo vele zieken een tekort aan paracetamol zou kunnen ontstaan.

Dat is het enige medicijn wat je mag gebruiken. Daar is dus een run op.

Daar hebben we gelukkig een goede oplossing voor. We hebben oma even een mailtje gestuurd.

Nu maar hopen dat ze niet denken dat het arme mensje verslaafd is aan para's. Haha.

We zagen ook dat de stellingen met antimuggenspray al bij diverse winkels leeg waren.

Daar is ook grote vraag naar dus die gaan we ook hamsteren. Tot zo ver de chikungunya.

Maud begon haar week goed. Zij had vandaag sportdag.

Nu is sportdag hier wel even anders dan in Nederland. Ze gingen beachvolleyballen, windsurfen en suppen.

Suppen is op een soort windsurfplank staan en dan met een peddel vooruit komen.

Er stond lekker veel wind, dat is wel handig met windsurfen. Met suppen iets minder, zeker als je wind tegen hebt. Ik heb Maud er niet over gehoord, die vindt dit soort activiteiten alleen maar leuk.

Het is wel heel fijn dat alles netjes geregeld wordt. Van het eten en drinken tot aan het vervoer.

Ik zag ze vanmiddag nog net aankomen met de bus.

Het is niet zo goed te zien, maar het is een bus zonder ramen. Heerlijk, hoe harder het waait hoe beter.

De meeste bussen met ramen die hier rijden kennen geen airco. Om het dan nog een beetje dragelijk te houden rijden ze met hun deuren open. Ziet er best bijzonder uit.

Die wind kwam trouwens ook wel weer goed van pas in de tuin. Ik heb mooi in korte tijd twee wasjes kunnen drogen. 

Likje hier, likje daar

De zondag begon vroeg vandaag.

Niet dat Selikor deze keer voor de deur stond, ook geen tuinman maar een hond die vond dat het hondenspeelparadijs geopend kon worden.

Sinds Tico ziek is geweest ligt hij bij ons op de slaapkamer. En om te laten weten dat hij uitgeslapen is krijg je op een willekeurig tijdstip een lik over je gezicht.

Als je mazzel hebt is dat rond een uur of 9.00, soms om 4.00 uur s nachts maar dan negeren we hem.

Vandaag was het om 7.30.

Meestal openen wij dan de deur voor hem, laten ook Storm naar buiten, deur weer dicht en dan nog even blijven liggen. Maar daar was Brownie het niet mee eens.

Hij zat buiten in het hok en zag de andere lekker spelen, dat wilde hij ook en liet dat duidelijk merken.

Oké dan maar, ook hij eruit en Erik eruit. Die kon inmiddels toch ook niet meer slapen.

We kunnen ze niet allemaal buiten laten zonder toezicht. Ondanks zijn zwakte probeert Brownie toch een plekje in de roedel te bemachtigen en wat hem betreft begint hij niet onderaan.

Dat wil ik graag in goede banen leiden dus houd ik (of Erik) het een beetje in de gaten.

Zie hier het resultaat. Luna lag elders in het zonnetje, de rest had wat gevonden om heerlijk op te kauwen.

Ze hebben het allemaal wel op een rijtje!

De rest van de zondag is opgegaan aan onder andere huiswerk maken. 

Youri had nog wat liggen wat hij moest maken om niet te ver achter te raken. En ook het reguliere huiswerk voor morgen moest af. Dat is dan even pittig en kost hem moeite.

Niet vanwege het ziek zijn, maar omdat het volgens hem echt veel te veel was.

Met enig gezeur van mijn kant is het toch allemaal afgekomen en mag de juf het morgen weer overnemen.

Vanavond hebben we het bezoek van Arno afgerond met een etentje.

Morgen vertrekt hij weer en gaat nog een paar daagjes Bonaire bezoeken. Hij is aangestoken door ons enthousiasme over dat eiland. 

Het is te klein om er met kinderen te wonen, voor hun is er erg weinig vertier. Maar persoonlijk vind ik het een prachtig eiland met een schitterende onderwaterwereld. 

Ik ben benieuwd of Arno dit ook zo gaat ervaren. 

Vervroegd jarig

Vorige week is niet alleen Erik terug gekomen uit Nederland, maar heeft ook zijn broer voor een ruime week weer voet op deze rots gezet.

In april was hij hier samen met oma voor de verjaardag van Maud. Nu is hij er vast voor de verjaardag van Youri. Die is 2 december jarig, maar dan kon Arno geen vrij krijgen.

Daarom is hij er nu en viert hij alvast samen met Youri zijn verjaardag.

Dat werd dus een leuk dagje naar de film, eten bij Mac donalds en eindigen bij de speelhal.

Wat een heerlijke verwenmiddag!

De mogelijkheden zijn hier wel beperkt qua activiteiten die je zou kunnen doen.

Het leven draait hier om toeristen, de stranden en lekker eten. Voor kinderen is er erg weinig vertier op het eiland.

Gelukkig hebben mijn kinderen de leeftijd dat ze dat vertier ook niet zo meer nodig hebben, maar voor jongere kinderen zou een leuke speeltuin echt een uitkomst zijn!

Sommige restaurants hebben een hele kleine playground, maar een echte grote speeltuin met schommels, glijbanen, draaimolens enzovoort is hier niet te vinden.

Ik vond vroeger de speeltuinen met de watergeulen waar je dammen in kon maken altijd geweldig.

Dat zou hier ook erg leuk zijn. Ik kan me nog indenken dat een glijbaan misschien niet handig is in de volle zon. Of je verbrand levent of je kont blijft plakken. Maar genoeg andere leuke speeltoestel items te verzinnen toch. Gat in de markt hier!

Toen Arno en Youri op stap waren, kwamen Marieke en Ricardo nog even buurten.

Ze wilden nog even afscheid komen nemen van Brownie. Door hun inspanning is deze grote lobbes nu van straat en gaat hij een goede toekomst tegemoet.

Morgen gaan zij weer terug richting Nederland en zullen we ze via de social media op de hoogte houden van het herstel van Brownie.

Nog één keer een aai en een knuffel en dan was daar het afscheid. 

Waren alle vakantiegangers maar zo begaan met de vele straathonden die Curacao rijk is! 

Brownie gaat trouwens met sprongen voor uit.

Hij komt veel om aandacht vragen en wij worden allemaal voorzien van blije likjes.

Verder weet hij al waar het krat met eten staat en hupt hij al van blijdschap als we de bakken gaan vullen. Zo mooi om te zien dat hij weer blij kan kijken en kan genieten.

Ik zal elke week een foto plaatsen om zijn herstel met jullie te delen. Het komt wel goed met deze lobbes!

Update Brownie

Brownie is de nacht bijzonder goed doorgekomen. Hij heeft de nacht buiten in het hondenhok doorgebracht. Een uitstekende plek voor een hond met nog wat teken en vlooienvriendjes.

Die wil ik namelijk liever niet in huis hebben.

Inmiddels zijn alle teken en vlooien morsdood. De pipet in zijn nek heeft zijn werk goed gedaan.

Gelukkig maar voor Brownie, dat geprik en gekriebel is natuurlijk bloedirritant.

Ik had in Nederland tijdens het opruimen nog wat oude dekbedden gevonden en meegenomen in de container. Ik had al het idee dat die wel eens goed van pas zouden kunnen komen met het hondenopvangen in het achterhoofd.

Brownie is zo mager dat zijn botten bijna door zijn vel heen steken. Ook heeft hij meerdere plekken van het liggen op harde ondergrond. Dan komt een heerlijk dekbedje helemaal goed tot zijn recht.

Toen Erik vanmorgen dan ook in het hok keek, lag Brownie heerlijk op z'n dekbedje.

De rest van de dag is hij lekker op ontdekking geweest. Niet Erik hoor, die weet de weg naar zijn werk wel.

Brownie heeft de tuin eens uitgebreid verkent, daarna een ontbijtje gedaan, even geholpen met de was ophangen en toen maar eens een middagdutje.

Vanmiddag zag zijn agenda er niet veel anders uit. We geven hem over de dag genomen meerdere keren voer om zijn maag niet te veel te belasten.

Hij geniet zichtbaar van zijn eten, wat dan ook met veel liefde is gemaakt.

Om het extra smakelijk te maken doe ik door de brokken wat water en blikvoer, heerlijk hoor.

Het is nu al een andere hond dat gisteren. Zijn staart staat soms al omhoog en er wordt gekwispeld.

Hij durft alleen niet binnen te komen. Dat is hem toch ooit geleerd. Net als Luna toen zij er net was, blijft hij keurig voor de drempel kijken wat wij allemaal in huis doen.

Zelfs op uitnodiging komt hij niet binnen.

Ach heel erg vind ik het niet, drie van die moddermonsters binnen is ook meer dan genoeg.

Ik ben vandaag nog druk geweest met het verwijderen van alle modderpoten van gisteren. 

Daar kan je echt een dagtaak van maken hier. En dan ben je klaar, begint het weer te regenen.

Dan weet ik dus dat ik over een half uurtje weer overnieuw kan beginnen.

Dus iedereen die denkt dat ik hier niks te doen heb en zeeën van tijd heb, dream on.

Ik poets hier nog meer dan in Nederland. Hier heb je de gehele dag de deuren open en waait er van alles binnen. En wat er niet naar binnen waait brengen de honden wel naar binnen. Zo schattig dat Tico naar binnen rent met een palmtak, not!

Maar ik heb doordat ik niet buitenshuis werk wel de tijd om honden op te vangen. Ach, ik poets wel een keertje extra.

Een nieuw project

Gisteren kwam er op Facebook een vraag langs van vakantiegangers uit Nederland die een hond voerden bij hun hotel.

Deze mensen hadden de uitgemergelde hond gespot en voerden hem al nu een aantal dagen. 

Ze wilden hem heel begrijpelijk niet aan zijn lot overlaten als zij straks weer terug naar Nederland zouden gaan.

De vraag was dan ook wie kan deze hond opvangen?

De hoop was natuurlijk dat er iemand zou reageren waar hij meteen voorgoed heen kon, maar helaas gebeurde dat niet.

Op straat laten lopen was beslist geen optie. Via de security van het strand hadden ze te horen gekregen dat deze hond ergens in september uit een auto gedumpt is.

Dan heeft hij nog het 'geluk' gehad dat dit in een toeristisch deel was waardoor hij af en toe wat toegestoken kreeg.

Hierdoor was hij al wel heel mager, maar nog met redelijk wat energie.

Eigenlijk zaten alle mogelijkheden voor opvang vol. Het asiel wilde mogelijk een uitzondering maken, zij nemen eigenlijk geen honden van de straat aan. Weet niet waarom, maar daar zullen ze hun redenen voor hebben. Maar ook in het asiel is hij zijn leven niet zeker. Natuurlijk heeft hij een dak boven zijn hoofd en zij natje en droogje, maar waar en bij wie komt hij terecht en hoelang duurt het voordat hij eindelijk mag genieten van een forever home? 

Begin van deze maand hadden we Lady al voor een paar dagen opgevangen. Dit ging eigenlijk wonderbaarlijk goed met de rest van de roedel.

Dit gaf perspectief voor een nieuw project en dat is geworden Brownie!

Zoals je ziet vel over been. 

Ik heb hem opgehaald van de parkeerplaats waar hij liefdevol werd bezig gehouden door Marieke en Ricardo, de vakantiegangers die het niet langer konden aanzien.

Na eerst wat vertrouwen gewonnen te hebben, konden we hem de auto in tillen.

Op naar de dierenarts, want het is toch erg belangrijk om te weten of hij ziektes onder de leden heeft die ook gevaarlijk voor mijn dieren kunnen zijn.

Gelukkig was dit niet zo. Op wat oormijt na is hij eigenlijk gezond.

Wel heeft hij ontzettend veel karpatten. Daar zijn we vanmiddag meteen mee begonnen om die te verwijderen.

Hij zou nog hartworm kunnen hebben, maar dat is nog niet onderzocht. Dat heeft ook nog geen zin, want behandelen kan pas als hij een beetje opgeknapt is. 

Het bloedonderzoek hiervoor dan we dan ook pas over een paar weken.

Het is nu vooral op gewicht komen. Volgens de dierenarts zit er wel een kruising Fila cq Boerboel in.

Dat zijn honden die als ze fit en gezond zijn rond de 45 kilo wegen.

Brownie was 24 kilo. We hebben dus nog wat kilo's te gaan!

Zodra hij weer op gewicht is en gezond is gaan we op zoek naar een adoptiegezin.

Misschien hier op Curacao of wie weet wel in Nederland. Ik ga hier mijn best doen om hem geplaatst te krijgen en Marieke en Ricardo doen dat in Nederland. We zullen zien waar hij zijn mandje straks mag zetten.

Maar nu zit hij in ieder geval veilig hier. Weg van het harde leven op de straat waar je dagelijks maar weer moet zien wat je eten kunt. 

Hier bij ons staat twee keer per dag zijn bak voer klaar en zullen we hem vooral oplappen met LIEFDE.

Een primeur

Ik heb in Nederland nog lang in twijfel gestaan.

Wel meenemen, niet meenemen? Sterker nog, nadat hij ingepakt was door de verhuizers is er nog een groot rood kruis op gezet.

Mocht de container toch te vol zijn, dan ging hij niet mee.

Op het allerlaatste moment bleek dat alles paste, zo ook dit pakket.

Waar heb ik het nu toch over??? Mijn droger! Op het laatste moment is de droger nog meegekomen.

En vandaag was daar het moment om hem voor het eerst in de bijna 11 maanden dat we hier nu wonen te gaan gebruiken. Ik had niet verwacht hem ooit hier nodig te hebben en was voornemens om hem ongebruikt weer retour naar Nederland mee te nemen, maar dat is dus niet zo.

Het regent en het regent. Nog vijf centimeter en mijn zwembad loopt over.

De waterbakken van de honden worden gratis gevuld en het dripsysteem is tijdelijk buiten werking gezet. Straten blijven blank staan en de muggen vermenigvuldigen zich in no time.

Welkom in de regentijd. Het is mij wel duidelijk waarom het zo genoemd wordt.

Nu is het hier eigenlijk nooit een hele dag grauw. Dat vind ik zo typisch Nederlands weer. 

Van dat grauwe bewolkte weer waar geen zonnestraal doorheen komt. En dat kan dan ook nog dagen duren. Als je nog niet depri was dan werd je dat alsnog.

Hier is dat gelukkig niet zo. Uit het niets kan ineens een enorme bui komen.

Soms zie je een wolk aan komen terwijl je nog in de zon buiten zit. En dan ineens begint het te regenen. Keihard. Vanmiddag was ik aan het skypen met mijn zus terwijl het live gebeurde.

Best grappig eigenlijk.

Na een kwartiertje is de bui weer weg en komt het zonnetje weer door.

Dan zou je natuurlijk denken dat ik dan ook mijn was wel kan buiten hangen, maar dat droogt niet.

De luchtvochtigheid is te hoog om het droog te krijgen. Plus dat je niet in kunt schatten wanneer de volgende bui komt. 

Als het effe kan hang ik het echt wel buiten hoor, dan wacht ik gewoon een mooiere dag af.

Maar die waren wat schaars de afgelopen dagen en mijn wasmand houdt daar geen rekening mee.

Nee, ik kreeg zelfs al de vraag of ik wel wist dat de wasmand vol zat. Met andere woorden, ik heb dringend een bepaald broekje of shirtje nodig.

Oké, de boodschap was duidelijk. Wasje gedraaid, droger aangesloten en drogen maar.

En dan vooral niet naar de meter van Aqualectra kijken. Daar wordt je hier nou depri van.

Een goed gesprek

Vanmorgen was Youri nog erg diep in slaap en heeft Erik besloten hem te laten liggen.

Maar goed ook, want hij kon zijn slaap wel gebruiken. Om 10.45 ging ik bij hem kijken en daardoor werd hij eigenlijk wakker. Misschien had hij anders nog wel even door geslapen.

De schooldag gisteren had hem aardig gesloopt. Zoals gezegd gaat de gezondheid voor en dus is hij nog maar een paar extra dagen vrij.

Ondanks dat Youri niet naar school was, hadden wij vanmiddag wel een oudergesprek naar aanleiding van het rapport.

Dit gesprek was speciaal op een ander moment aangevraagd dan de reguliere 10 minuten gesprekken. Ik wist al dat ik het in 10 minuten niet zou gaan redden. Dat heb je al snel met een zorgleerling.

Het rapport zag er eigenlijk best goed uit. Natuurlijk verwacht ik geen A score op taal en spelling, maar eigenlijk zag je wel een verbetering ten opzichte van vorig jaar.

Maar de entreetoets van vorig jaar ligt mij nog vers in het geheugen.

Deze was zo dramatisch door Youri gemaakt, dat had niets te maken met zijn werkelijke niveau.

Maar wat eigenlijk veel erger was, was dat hij die hele bedroevend lage score zo mee naar huis kreeg.

Beng, daar ging zijn hele kleine beetje motivatie en zelfvertrouwen! 

Mijn hart huilde toen hij thuiskwam met de mededeling dat hij het allemaal niet meer wist. Hij kon helemaal niks worden, want hij had zo laag gescoord. Hij begreep er ook echt helemaal niks van. Zo jammer dat het zo gegaan is.

Nu is groep 8 natuurlijk het jaar waarin de Cito centraal staat. Ik heb helemaal niks met Cito. Net zo min als met de entreetoets trouwens. Ik vind het een meetinstrument wat niet kijkt naar het individuele kind en waarbij status en het halen van de hoogste score boven het kind staan. Walgelijk vind ik dat vergelijk op de schoolpleinen wat al begint met de kleutercito. Wat heeft jouw kind gehaald? Een C score. O de mijne heeft een A. Ja nou en!!! 

De eerste oefenvellen zijn al mee naar huis geweest en ook de eerste oefencito is al in de klas gemaakt. Uiteraard was deze net zo bedroevend als de entreetoets, ik had niet anders verwacht.

Maar wat er wel gebeurd met het telkens oefenen en maken van die toetsen is dat het zelfvertrouwen van Youri inmiddels beneden dieptepunt ligt!

Je bent constant aan het oefenen wat niet lukt en ook nooit zal gaan lukken, hoe frustrerend is dat!!

En daar wilde ik het vandaag vooral over hebben!

Dat is gelukkig goed gelukt. Youri gaat dit jaar niet meedoen aan de Cito. Ook hebben ze geleerd van vorig jaar en brengen ze de score van de entreetoets niet meer zoals het afgelopen jaar ging.

Ik heb ze die tip toch nog wel dringend meegegeven. Ik vond het niet bepaald pedagogisch en we plukken er nu nog de vruchten van.

Naar aanleiding van het leerlingvolgsysteem kan een prima advies gegeven worden over het vervolgonderwijs. Wat natuurlijk ook erg prettig is, is dat de middelbare school waar Youri heen gaat nauwe contacten met de basisschool heeft. Een advies van de leerkracht is in deze gelukkig ook voldoende.

Je moest eens weten wat voor last er bij Youri van zijn schouders viel toen we het vertelden!

Het valt allemaal niet mee

Vandaag is Youri na een week ziekbed weer naar school geweest en dat viel niet mee!

Vanmorgen gaf hij al aan dat hij nog te stijf was om te kunnen fietsen, dus heeft Erik hem gebracht.

In de loop van de ochtend had ik wat mailcontact met de leerkracht die al aangaf dat het Youri zwaar viel. Hij had nog erg weinig energie en heeft ook niet meegedaan aan gym.

Toen ik hem om 12.30 ophaalde ben ik ook maar even in overleg gegaan met de juf.

Natuurlijk is het goed om zo snel mogelijk de lesstof weer op te pakken, maar je gezondheid is ook belangrijk.

Morgen kijken we het nogmaals aan. Gaat het niet, dan krijgt hij het werk mee naar huis en blijft hij de rest van de week thuis.

Ook het tennissen van vandaag hebben we maar gelaten voor wat het is.

Curuacao is leuk en een groot avontuur, maar de ziektes die de muggen hier overdragen zijn geen pretje.

Dat valt echt onder het kopje grote minpunten! 

De muggen zijn nu in zulke grote getalen aanwezig dat je soms vlucht naar je slaapkamer omdat ze daar niet zitten. Daar houden we angstvallig de ramen en deuren dicht totdat we horgaas hebben.

Zelfs vanmiddag tijdens het skypen met mijn ouders werd ik gek van de muggen. Terwijl ik met ze in gesprek was, was ik tevens met het electrisch tennisracket aan het zwaaien. 

Dit gaf best rare beelden.

Gelukkig is de rij pluspunten langer en kunnen we er nog steeds achter staan dat we hier nu zijn.

Als gezin staan we erachter en hebben het erg gezellig met elkaar. 

Vanavond hadden we het zo gezellig dat we de tijd vergaten en Maud iets te laat voor de deur van haar oppasadres stond. Sorry.

Lazy sunday

Eindelijk, eindelijk mocht het er eens van komen, lazy sunday!

We hebben er allemaal van genoten. De een filmpjes kijkend op haar computer, de ander online spelletjes spelend met vrienden in Nederland, de volgende keek ook een film online en ik???

Je dacht toch werkelijk niet dat ik niks gedaan heb???

Precies, heb ik ook niet. Liep ernstig achter met de was door de drukke dagen en door de regen. Door de regen en de daarbij horende hoge luchtvochtigheid droogt de was niet en heeft het geen zin om wasjes te draaien. Vandaag was weer een stralende dag, dus maar wat schade ingehaald.

En als het dan toch droog is kunnen we het meteen wel strijken.

Maar ondanks dat geniet ik alsnog van lazy sunday hoor. Geen druk qua tijd en lekker alles op het gemak. 

Er waren er trouwens nog een stel die lazy sunday hielden.

Nu weer op naar een nieuwe week. Youri is voldoende opgeknapt om morgen weer naar school te gaan. Alles gaat dus weer verder als vanouds, school, tennis, windsurfen, behendigheid. We gaan ervoor!

Het campinggevoel

Eigenlijk is het vandaag de gehele dag nat geweest.

Dit begon vannacht al en bleef zo op een paar droge tussenpozen na.

Vanmorgen om 8.00 zou de Sint met zijn pieten aankomen, maar dat werd wat later.

Ik snap wel waarom.

Jammer voor de diehards die er wel op tijd stonden om vooraan te staan. Ze hebben lang moeten wachten en ook wel wat buien over zich heen gekregen.

Maar uiteindelijk kwam hij dan echt. Met regenboogpieten, iets wat hier al jaren gebeurd.

Wij hebben de intocht van de oude man gelaten voor wat het is.

Die tijd zijn we gelukkig voorbij. Natuurlijk is het een leuke en gezellige tijd, maar tjonge wat zijn kinderen altijd druk in de periode van aankomst tot pakjesdag! En dan heb ik er nog één die ook nog eens op 2 december jarig is, dan is de spanning helemaal niet te houden.

Nee, het is goed zo. Wij doen vrolijk mee met anderen, maar ik ben blij dat de spanning eraf is.

We hebben vandaag eigenlijk niks gedaan. Het was een beetje het campinggevoel hier.

Je voelt je opgesloten in je tent, alles wordt klam, maar de temperatuur is best aangenaam.

Is dat het misschien waarom ik niet van kamperen houd? Ik vond het altijd echt waardeloos. Dat gehang in de voortent, maar weer een spelletje rummicub enzovoort. Niks leuk zwemmen in het zwembad of spelen in de speeltuin.

Ik weet het, er zijn mensen die vinden het geweldig. Dat mag, ieder zijn ding, maar ik heb mijn portie wel gehad.

Gelukkig is hier mijn tent en leefruimte iets groter ;-) En hebben de kinderen huiswerk en andere bezigheden dus voor mij ook geen rummicub. Dan maar een potje thee.

Fotootjes sturen

Eindelijk kunnen we stellen dat het regenseizoen echt begonnen is.

Elke nacht valt er wel een buitje en vandaag ook een paar behoorlijke overdag.

De buitjes van s nachts merk ik s morgens door de hondenbakken buiten die gratis en voor niks gevuld zijn. Voor de rest slapen we er gewoon doorheen.

De eerste foto's van onbegaanbare wegen zijn ook al op Facebook gepubliceerd.

Elk jaar weer hetzelfde verhaal en ook na elk regenseizoen nog steeds geen verbetering.

Vanavond tijdens het eten hoorden we een raar geluid. We konden het niet thuis brengen, dus rondje huis en tuin gedaan.

Kwamen we dit tegen:

Zo ingestort, neergestort met wortel en al door de hoeveelheid regen. Nou denk je vast, zet hem dan weer omhoog en anker hem vast. Maar hallo, het is een cactus! En nog wel één met hele fijne naaldjes waar je nog dagen last van hebt. Doen we dus niet.

Morgen komt de tuinman, gaan we maar eens overleggen of er nog wat te redden valt.

Door de technologie van tegenwoordig kunnen we nu de huiseigenaren op de hoogte brengen van het treurige verlies van hun cactus, is wel zo netjes. Het is immers hun met liefde aangelegde tuin.

Ideaal dan dat je van 9000 km afstand gewoon een fotootje kunt doorsturen.

Maar dat doorsturen kan ook op een kleinere afstand heel ideaal zijn.

Tico was namelijk druk in de weer met zijn hechtingen. Bij een check zag ik ook wel dat er spanning op stond, dat kon niet fijn zijn voor hem.

Ik wilde graag met de dierenarts overleggen of ze er uit konden, maar niet voor niets er heen rijden.

Dus heb ik een foto gemaakt, gemaild en kreeg ik keurig weer een foto terug met daarop duidelijk te zien welke hechtingen al wel en welke nog niet verwijdert konden worden. 

Zo gezegd zo gedaan, maar zo makkelijk ging het niet. De patiënt wilde namelijk niet blijven liggen. 

Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar. Jammer, maar dat werd dus toch een ritje dierenarts.

Had wel als voordeel voor Tico dat alsnog vanavond al zijn hechtingen zijn verwijderd. Daar is hij maar mooi vanaf en bij deze dan ook volledig weer gezond verklaard. Jeeh!

Laks

Het chikungunya virus trekt zijn sporen over het eiland.

Youri is al geveld door dit nare virus, maar met hem vele anderen.

Het is geen dodelijke ziekte maar wel een hele vervelende.

Hoe ouder je bent, hoe langer de klachten duren. Volwassenen houden lang reumatische klachten over en blijven lang moe.

Ook Youri is nu 6 dagen ziek en heeft nog weinig energie.

Vandaag was de uitslag weer in volle hevigheid aanwezig inclusief bijhorende jeuk en weer wat beginnende koorts. Het hoort er allemaal bij.

Omdat er zo verschrikkelijk veel mensen ziek zijn zou je denken dat er adequaat opgetreden zou worden door de overheid. 

Nou niks hoor, de overheid is hier erg laks. Ik weet niet wat de ministers hier precies allemaal uitvoeren,  maar ik krijg het idee dat ze vrij weinig doen.

Er wordt nog steeds gif gespoten door de wijken. Of nou ja eigenlijk door enkele straten.

Het is mij volstrekt onduidelijk waarom bepaalde straten wel en anderen weer niet aan bod komen.

Trouwens bij de mensen waar wel gespoten is, is geen mug minder geteld.

Er is nu namens het ministerie een folder in het Papiaments uitgegeven met daarin de uitleg over het verloop van de ziekte en hoe te voorkomen.

Nu spreekt niet iedereen hier Papiaments, maar die hebben gewoon pech. Ik dus.

In de folder ( ja, ik heb inmiddels de vertaling gelezen) staat vooral dat de mug geen kans moet hebben om zich te vermenigvuldigen.

Er wordt een hele lijst opgesomd waar muggen hun larven in zouden kunnen leggen.

En dat is nou ook precies het grote probleem van het eiland. Overal ligt troep! Er is nog steeds geen wet die het illegaal dumpen van vuil verbied. Hierdoor gebeurd het in grote getalen.

Die muggen maken daar dankbaar gebruik van. Nu in het regenseizoen zijn er genoeg laagjes water te vinden in achterbleven zooi waar de mug zijn eitjes in legt.

Ik had de hoop dat de overheid nu dan dankbaar gebruik zou maken van deze eyeopener om het afval eens ter sprake te brengen, maar het blijft angstvallig stil.

Er is geen mooier moment om mensen nu aan te spreken op hun gedrag omdat ze er nu ook zelf last van hebben. Maar geen last genoeg denk ik.

Ik weet niet hoe het verder moet en hoe het verder gaat.

Wacht men tot iedereen het gehad heeft? Dan is het hele eiland resistent. Maar de muggen blijven.

En wie weet wat voor volgende ziekte ze weer gaan meenemen. 

Nee, er is nog een hoop te doen hier voordat het besef komt dat die mug die mij geprikt heeft al geëlimineerd had kunnen zijn bij een actieve houding.

Leuke verrassing

Eindelijk, eindelijk was het dan zo ver en konden we Erik vanmiddag ophalen van Hato.

Oké, hij is maar 10 dagen weg geweest, maar door alle drukte en omstandigheden voelde het als meer.

Respect voor de partners van militairen onder ons die wel eens een aantal maanden zonder hun geliefde moeten doen.

Erik had zijn broer ook bij zich. Stond gepland hoor, dat was niet de verrassing.

Wat was dat dan wel? Een heel lief kaartje van één van onze kleine judokaatjes die we hebben les gegeven.

Het was een zeer aangename verrassing om te zien dat je na bijna een jaar zeker nog niet vergeten bent!

Nu hebben wij de momenten dat we les gaven altijd heel erg genoten. Hoe leuk is het om een kind heel onzeker binnen te zien komen en na een aantal weken helemaal te zien opbloeien.

Elke week werden we hartelijk onthaalt door de kinderen, maar was dat ook wederzijds.

Hier geef ik op dit moment geen les. Het is er ook nog niet van gekomen om me te verdiepen in de mogelijkheden.

Wie weet komt het er nog eens van.

Maar nu dus een kaartje van Raymon. Dank je wel Raymon en de mama van Raymon!

11 november is de dag

11 november is de dag voor 12 november. Dat betekent dus nog één nachtje voordat Erik er weer is.

En 11 november is natuurlijk St Maarten.

Hier doen ze niet aan St Maarten. Jullie in Nederland nog wel? Of is er al één of andere stichting over gevallen? Jullie mogen vast alleen nog maar appeltjes en mandarijntjes uitdelen, anders is het slecht voor de kindergebitjes.

Met enige verbazing heb ik vorige week de discussie over wel of geen hagelslag bij het schoolontbijt gevolgd.

Natuurlijk is het een ontbijt dat gesponsord wordt en is het maar afwachten wat er dan geleverd wordt.

En natuurlijk kan je nog de 364 andere dagen van het jaar hagelslag eten, maar wat heeft het dan voor meerwaarde om die ene dag het niet te eten?

En is het werkelijk zo slecht? Ik ben van mening van niet. 

Ik ben wel van mening dat ik het de reinste betutteling vind over wat je wel of niet op je brood mag doen.

Wat was nou ook al weer de essentie van het schoolontbijt?? Dat kinderen (en ouders) leren dat ontbijten voordat je s morgens vertrekt belangrijk is. Dan maakt het toch niet zo veel uit of dit nu een boterham hagelslag of een boterham jam is. Als je maar eet.

Er zijn hier op Curacao vele gezinnen die bijna tot niet kunnen rondkomen en waar de kinderen regelmatig zonder ontbijt vertrekken. Als zij een boterham hagelslag aangeboden krijgen gaan ze er echt niet bij stilstaan of dit wel of niet gezond is. Nee, het is eten en dat is schaars.

Er zijn vele organisaties die deze hele arme kinderen s middags een warme maaltijd aanbieden zodat ze die in ieder geval gehad hebben.

Nee, dan nu weer de discussie over snoep bij naast de kassa's bij het benzinestation!

Mensen, slaan we niet een beetje door? Kijk eens om je heen en dan vooral verder dan de landsgrenzen. 

Uitslag

Schreef ik gisteren nog over het niet hebben van de kerstkriebels, zo heb ik vandaag toch mijn eerste kerstaankopen gedaan.

Ik liep in een soort warenhuis waar ze echt van alles hebben. Beetje xenos idee.

Ze hadden daar ook natuurlijk een groot schap kerstartikelen. Toch maar eens even kijken. 

En na kijken kwam kopen. Twee slingers lichtjes, voor ieder kind één. Natuurlijk zijn er ook lichtjes in de container meegekomen, maar die zijn 220 volt.

Alles wat hier eigenlijk 220 nodig heeft maar in een 110 volt stopcontact wordt gestoken brandt op halve kracht.

Dat is soms erg weinig, zo weinig dat het amper zin heeft.

De lichtjes die ik nu dus heb gekocht zijn op 110 stroom. Is ook wel weer handig met de stopcontacten. Hebben we geen tussenstukken nodig.

En als ze dan toch gekocht zijn kunnen ze ook wel meteen gebruikt worden, dachten de kids.

Beide hebben nu dus een heel gezellig sfeertje in de slaapkamer.

Morgen een foto, nu liggen ze al op bed.

Met Youri gaat het trouwens weer ietsje beter. De heftige koorts is wat gezakt en heeft plaats gemaakt voor een zeer jeukende uitslag over het hele lichaam.

Verder smaakt hem niks, alles smaakt anders volgens hem. Normaal zou je bij hem dan denken dat hij je in de maling neemt en uit is op iets lekkers, maar in dit geval smaakt het echt niet.

Er is al een tijdje geleden op Facebook een groep aangemaakt voor mensen met chikungunya.

Alle symptomen worden daar beschreven met een eventuele oplossing of verlichting.

Ik ben dus ook op zoek gegaan naar een oplossing voor de uitslag en de jeuk.

We zijn geslaagd bij de botica of te wel drogist/apotheek.

Ik helemaal blij dat ik wat gevonden had wat mogelijk zou helpen.

Pfff, vindt meneer het maar onzin om zijn lichaam met dat verschrikkelijk stinkende goedje in te smeren.

Kijk, daar krijg ik nou uitslag van! Gelukkig heb ik nog een heel flesje staan.

Toch nog ontspanning

Het is toch nog gelukt hoor! Ik heb vandaag nog wat van de zonnestralen meegepikt en zelfs een heel tijdschrift uitgelezen.

En dat terwijl Youri echt wel ziek is. Maar je hebt ziek en ziek en deze ziek is gelukkig zonder overgeven, diarree of wat voor ellende dan ook wat moeders altijd moeten opruimen.

Deze ziek is hoge koorts, veel slapen, af en toe iets te eten en drinken aanbieden en verder met rust laten.

Tja, dan hou je toch nog tijd over voor wat ontspanning en daar waren we wel aan toe.

Nog een paar dagen dan is het gezin weer compleet. Niet dat hierdoor er ook geen honden of kinderen meer ziek zullen zijn, maar de taken kunnen dan weer wat meer verdeeld worden.

We kijken er dus naar uit zeg maar.

Toevallig heeft de agenda deze aankomende week al een stuk minder volle bladzijde, dus kunnen we alles wat er nog bij of tussen komt beter handelen. 

We gaan hier langzaam aan de periode van kerst tegemoet. We krijgen de eerste kerstfolders binnen en er zijn nu al twee kerstmarkten geweest. 

Omdat het natuurlijk het hele jaar mooi weer is en er ook geen 'donkere dagen' zijn, is het erg moeilijk voor te stellen dat over anderhalve maand alweer zover is.

De winkels worden hier al wel aangekleed en ook de aankomsthal op het vliegveld is al in de sfeer.

Ik heb de sfeer nog effe niet zo te pakken. Natuurlijk nog geen tijd voor gehad, maar het is ook gewoon anders.

In Nederland kriebelde het altijd. Hoe eerder die boom stond, hoe beter. Dat heeft toch wel met het seizoen, de temperatuur en de donkere dagen te maken. Ik heb hier echt nog totaal geen last van kriebels.

Aankomende zaterdag komt net als in Nederland Sinterklaas ook aan. Enne, hier heeft de beste man al jaren regenboogpieten, want om zo ver te reizen ga je minstens door één regenboog.

En Sinterklaas? Die wordt hier speciaal wit gesminckt. 

Het toetje van de week

Het toetje van de week is..... Geen yoghurt en geen vla maar chikungunya!

Alsof de week er nog niet hectisch genoeg had uitgezien kreeg ik ook nog een bijzonder toetje.

Vanmorgen kwam Youri met de mededeling dat hij last van zijn voeten had en onder de bultjes zat.

Dat zijn echt de symptomen van chikungunya. In de loop van de ochtend begon hij er ook nog flink koorts bij te krijgen. Echt ziek dus.

Wat zo'n rotmug allemaal niet te weeg kan brengen!

Er zijn maar twee soorten muggen die deze ziekte met zich meedragen. Natuurlijk zijn dat ook de muggen die je het meest ziet op het eiland.

Het is erg moeilijk om ze te bestrijden. Ze kunnen zich erg snel voortplanten, zeker nu het wat vaker regent.

Toen we al hoorden hoeveel mensen de ziekte hadden was niet de vraag of we het zouden krijgen, maar wanneer we het zouden krijgen.

Huisartsen melden per dag per praktijk 20 nieuwe patiënten erbij. Je kunt dus wel spreken over een epidemie.

Gelukkig is het voor kinderen een mildere ziekte dan voor volwassenen. Volwassenen houden echt lang klachten in gewrichten en blijven lang moe. Kinderen daarin tegen hebben een paar dagen flinke hoge hoge koorts en uitslag en dan is het over.

Maar die paar dagen moeten we nog wel even doorheen.

Gelukkig is onze patiënt niet moeilijk. Hij slaapt veel en als hij wakker is kijkt hij wat filmpjes op de iPad. 

De uitslag geeft nog geen jeuk en Aqualectra helpt mee door gewoon stroom te leveren. Het is toch wel zo lekker om als je koorts hebt af en toe de airco aan te zetten.

Maar, zoals ik mezelf beloofd had om te gaan zwemmen en chillen dat zat er toch niet in.

Het werd sinaasappeltjes persen, paracetamolletjes breken en af en toe even op visite gaan bij de patiënt.

Nou ja, dat zwembad ligt er nog wel even. Enne als Erik woensdag weer terug is denk ik dat ik maar eens 10 dagen met de voeten hoog ga!

Yeah weekend

De week zit erop en wat voor week!

Tico doet het gelukkig goed! Hij eet, drinkt en poept! Hoe blij kan je zijn met een hondendrol!

Het was echt wel even spannend de afgelopen week. Volgens de dierenarts was Tico een bijzondere casus. Zijn ziektebeeld paste nergens echt bij. Ik was wel heel gelukkig met de beslissing om een echo te maken. Zonder dat hadden we niet gezien dat hij een darmverlamming had en was hij er misschien nu niet meer geweest. Des te meer genieten we weer van hem.

Behoudens het ziek zijn van Tico hadden we natuurlijk toch al een drukke agenda. 

Gelukkig is de agenda vanaf morgen een stuk leger! We hebben weekend en gaan daar dan ook eens ordinair heel erg van genieten! Het kan zo maar eens zijn dat ik morgenmiddag met een tijdschrift en een glas koud water met ijsklontjes mij settel aan de badrand.

Morgenochtend heb ik eerst een bijeenkomst bij het dierenasiel. Alle giften en donaties zijn geteld en morgen horen wij de eindstand. Ben wel heel benieuwd wat we bij elkaar geleurd hebben.

Volgend jaar ga ik het weer doen! Ik weet nu hoe het werkt en zie het als een uitdaging om volgend jaar met nog meer terug te komen.

Maar nu eerst maar eens horen wat er dit jaar is opgehaald.

Fijn en rustig weekend iedereen!

Effe doorbijten

Het valt niet mee om tijdelijk alleenstaand te zijn.

Petje af voor de alleenstaande ouders onder ons. Ik begin het al behoorlijk zat te worden.

Maar misschien komt dat ook doordat het allemaal niet zo loopt als hoe het gepland was.

Normaliter draai ik mijn hand er niet voor om. Twee dagen of twee weken alleen, het is mij om het even.

Juist doordat je een vrij vast programma hebt rollen de dagen zo voorbij.

Niemand had natuurlijk in kunnen schatten dat Tico zo ernstig ziek werd.

Dit maakt dat de hele planning plaatst maakt voor de verzorging van Tico, waar het trouwens gelukkig steeds beter mee gaat!

Vandaag was echt zo'n dag die ernstig leek op mijn oude leventje in Nederland. Er stond zo veel tegelijk gepland dat je van gekkigheid niet wist hoe het uit te voeren.

Ik vind dat je hier alles pas vrij laat hoort. In Nederland staat elk uitje al een jaar van te voren in de schoolagenda, hier deels. Maandagmiddag kreeg ik een brief waarin stond dat Youri vandaag een schoolfeest had.

Eigenlijk was het ook onze laatste les behendigheid. Ik heb nog overwogen om alleen met Luna te gaan tot ook Maud kwam met de mededeling dat er vandaag een beroepenbeurs was waar de hoge scholen uit Nederland bij aanwezig waren. Alle vragen over opleidingen konden daar gesteld worden.

Maud wilde daar graag heen. Nu riep ik van de week al dat ik mezelf vaak wegcijfer voor mijn kinderen en huisdieren en ook in die volgorde. Geen behendigheid dus.

Het werd nog even een racepartij omdat de ouder die vandaag aan de beurt was om Maud naar surfen te brengen niet kon. Weer even schakelen hoe we dit gingen doen omdat we dan pas rond 18.10 thuis zouden zijn. 19.00 begon het feestje van Youri op school. 

We hebben het allemaal gered, maar het voelt niet fijn. Je bent gehaast en prikkelbaar en voelt de druk.

Dit was nu weer voor een dagje. Het is toch bizar dat de meeste dagen in Nederland er voor mij zo uitzagen!

Kan niet goed zijn voor een mens!

Geluksdag

Afgelopen nacht was ik nog in de weer geweest met Tico.

Twee keer heeft hij nog overgegeven. Één keer in zijn mand en de andere keer op de grond.

Het was dus wel spannend wat de dag zou brengen vandaag.

Vanmorgen wilde hij nog niks eten, alles wat ik aanbood werd besnuffeld en daarna werd er weg gekeken.

Tot ik met rauwe kipfilet aankwam. Dat wilde hij wel. Nou vond ik rauw niet zo'n goed plan, dus snel een pannetje water op en kip gekookt.

En ja hoor, gelukkig nam hij daar wat stukjes van. Toen was het even afwachten wat er zou gebeuren.

Zou het er weer met dezelfde vaart uitkomen of bleef het liggen. Gelukkig was het laatste het geval.

Dat was de eerste stap. 

De tweede keer werd het kleine beetje kipfilet gecombineerd met de medicatie die ik er stiekem tussen had gedaan. Ook dit ging er gelukkig in.

Je zag aan Tico dat hij langzaam aan opknapte. Hij kreeg wat meer energie en liep wat meer rond.

We hebben het drankje dat zijn darmen moet prikkelen ook keurig gegeven. Het is nu wachten op de eerste keer ontlasting, dan weten we pas zeker dat alles weer werkt. We zijn er dus nog niet, maar hebben goede hoop dat alles goed komt.

Vanmiddag kreeg ik een gepensioneerde vrouw op visite die mogelijk interesse had in Lady.

Ze hoefde niet meer te werken en was nu hele dagen alleen thuis. Ze zocht een kameraad en Lady kon daar wel eens zeer geschikt voor zijn.

Het was liefde op het eerste gezicht! Lady liet zich direct van haar beste kant zien.

Mevrouw wilde haar eigenlijk wel meteen meenemen, ze had al een riem mee.

Tja, waarom zouden we dat uitstellen? Nu kan Lady meteen wennen aan haar nieuwe huis voordat ze heel erg bij mij gewend is.

Dus daar ging Lady. Ik gun haar alle geluk.

En dat geluk ging nog even door.

Ik heb lang in twijfel gestaan, maar voor vanavond stond er een uitnodiging om nog eens met 'de partners van' deel te nemen aan de Gooise vrouwen bingo.

Ik had lang geleden al Maud en mijzelf opgegeven. Nu kwam het eigenlijk niet zo lekker uit, maar had ik wel even de behoefte om er uit te gaan.

Even iets ontspannends is ook wel eens fijn.

Na overleg met Maud wat we zouden doen besloot Maud thuis te blijven zodat ze op Tico kon letten.

Dat was natuurlijk wel heel tof, dus zei ik haar gekscherend dat als ik een cowboybag zou winnen die voor haar zou zijn.

Nou je gelooft het niet, maar ik won hem ook nog! Niet de grote handtas, maar het kleine handzame plattere model.

Ik heb Maud via een sms meteen op de hoogte gebracht.

Die dacht eerst dat het een geintje was, maar was daarna helemaal in de gloria.

Maar hier bleef het niet bij, ik mocht nog een keer naar voren omdat ik een volle rij had.

Nu won ik een horloge, dus ook nog een kadootje voor mijzelf.

Het heeft zo moeten zijn. 

De prijzen zijn prachtig, maar de mooiste prijs die ik vandaag gekregen heb is dat Tico langzaam aan weer opknapt.  

Meet little Lady

Sinds gisteren hebben we er tijdelijk een hond bij. Ze heet Lady.

Ik had natuurlijk niet van te voren in kunnen schatten dat Tico zo ziek zou zijn, want Lady stond al gepland.

Lady komt van de straat en was voor een weekje op proef bij een gezin met vier kinderen waaronder een tweeling van 20 weken. Deze mensen hadden niet echt een tuin dus Lady lag aan een lange lijn.

Deze hond werd op straat al langere tijd gespot. Ze was zo lief naar iedereen dat ook iedereen er maar vanuit ging dat ze wel een baasje had.

Niks van waar, niemand kende haar baas, ze liep al heel lang op straat.

Omdat het zo'n lieverd is werd besloten een forever home voor haar te gaan zoeken.

Die was er niet één twee drie. De mensen waar ze nu vandaan komt die wilden graag een hond en Lady kwam er als proef.

Maar Lady kon daar haar energie niet kwijt. De hele dag buiten aan een lange lijn is voor een jonge hond van ongeveer 1,5 geen doen. Plus dat zij van alle drukke kinderen om haar heen ook erg druk werd. Dat was dus niet de juiste match.

Toen heb ik aangeboden dat ze wel tijdelijk bij mij mag vertoeven. Ik heb een grote tuin en drie speelkameraadjes dus die energie raakt ze wel kwijt.

Het is inderdaad een hele lieve hond. Ik weet zeker dat er snel een forever home gevonden wordt.

Ze ligt heerlijk aan je voeten, is trouw, wil graag goed doen. Wil wil er nou niet zo'n hond?

Het is wel heel jammer dat ze nu niet lekker kan ravotten met Tico. Dat is hier de energieke vrolijke flierefluiter. Maar nu even niet.

Ik heb hem net opgehaald bij de dierenarts vandaan.

Het is nog steeds een hoopje ellende. Zijn darmen lagen en liggen nog steeds stil.

Met medicatie moet dit weer op gang komen. Tot nu toe heeft hij niks gegeten sinds zondag.

Allemaal maar duimen dat hij er boven op komt. We kunnen dit vrolijke mannetje van nog net geen 1 echt nog lang niet missen.

Goed en slecht nieuws

Laten we maar met het goede nieuws beginnen en dat is dat Selikor vanmiddag weer op de stoep stond.

En wat hebben ze gedaan? Alle putten in de tuin geopend om te kijken of het water hoog stond.

Dat stond het nergens en vervolgens zijn we weer vertrokken.

Morgen komt er weer iemand om de deksels die letterlijk open zijn gebroken weer met cement af te dichten.

We zullen zien of dat morgen is, of overmorgen of misschien wel volgende week.

Dan het slechte nieuws.

Tico is ziek. Het arme ding eet niks, is lusteloos en ligt alleen maar.

Nou was hij toch al een beetje aan het kwakkelen. Twee weken geleden begon hij namelijk te piepen bij het eten. Iets deed hem erg zeer, waarschijnlijk in zijn keel.

We hebben hem toen een paar dagen zacht voer gegeven en tot zaterdagavond was er niks meer aan de hand.

Zaterdagavond begon hij te spugen. Nog niks alarmerends, doet hij ook wel eens vaker aangezien hij de gekste dingen eet.

Maud had hem van de week betrapt op het eten van een hele grote leguaan. Alleen zijn achterpoten en staart lagen er nog. Getsie.

Of het piepen bij het eten nu te maken had met zijn ziek zijn van nu weet ik niet, maar het feit dat hij alleen maar lustelozer werd maakte mij bezorgd en dus werd het weer een ritje dierenarts.

Uiteraard gebeuren dit soort dingen altijd als ik alleen ben. Toen Storm karpattenziekte kreeg was ik alleen en ook tijdens de vechtpartij tussen Luna en Storm stond ik er alleen voor.

Dat betekent dus goed nadenken hoe alles past in de agenda.

Tennissen van Youri hebben we geskipt. Ging niet passen met de tijd dat ik bij de dierenarts terecht kon.

Daarbij moest ik ook nog rekening houden met Maud die weer om 18.30 gegeten en wel bij een oppasadres afgeleverd moest zijn.

In plaats van tennis heb ik gezorgd dat het eten klaar stond.

Ik naar de dierenarts en de kinderen aan de maaltijd. Ik zou daarna wel weer eten.

De dierenarts heeft eerst een bloedtest gedaan om karpattenziekte uit te sluiten. Dat had hij gelukkig niet. Koorts ook niet. Zoals het er nu naar uit ziet heeft hij een giftige blauw blauw gegeten.

Dat is een hagedis soort waar honden niet tegen kunnen.

Maar omdat Tico alles eet inclusief poep en andere viezigheid kan het ook een bijzonder type worm zijn die zich in de slokdarm nestelt. 

In ieder geval had hij wel een verhoogde ontstekingswaarde, dus gingen we naar huis met antibiotica en een ontstekingsremmer. Ook heeft hij een injectie gekregen tegen die specifieke worm.

Het arme ding heeft nog steeds niks gegeten. Ik krijg zelfs zijn pillen in een lekker stukje worst er niet in.

Duimen maar dat het morgen beter gaat.

Bijzondere zondagmorgen

Vanmorgen zou de enige morgen zijn dat we allemaal konden uitslapen.

De hele week heeft Erik gewerkt inclusief gisteren.

Dan is het wel lekker om relaxt de zondag te starten wetende dat ik Erik een paar uur later al weer naar Hato zou brengen voor de volgende reis.

Van dat uitslapen kwam echt niks terecht.

Om 9.15 werd er namelijk aangebeld door onze bijna buurvrouw en tevens echtgenote van een collega.

Selikor stond voor de deur. Nou had ik wel in een soort van onderbewustzijn een paar keer een toeter gehoord. Maar ach, je hoort hier wel meer en ik verwachtte niemand.

Selikor had dus staan toeteren en zij waren al weer van plan te vertrekken.

Selikor!! Dat is ongeveer wel de laatste die ik verwacht op zondagmorgen.

Ik was ze van de week wel misgelopen door het collecteren  en was dan ook van plan om morgen even te bellen om nieuwe afspraak te maken.

Erik dus snel in de kleren en het hek open gemaakt.

Ze hebben inderdaad de boel doorgespoten. Erik was even binnen, komt terug naar buiten, weg Selikor! Hek stond nog open en ook de put was niet afgesloten, nou moe.

Samen met Erik die verschrikkelijk zware putdeksel er weer op geschoven, komen ze net weer langs.

Ja, ze waren nog niet klaar. Het was nog niet in de orde, de baas moest er naar komen kijken.

Ik denk niet dat die baas werkt op zondag. Ik heb hem nog niet gezien.

Blij dat in ieder geval de deksel er weer op ligt, ik zie wel wanneer ze het weer komen afmaken.

Stank voor dank

Tenminste zo voelt het wel.

Stank voor dank. Doordat ik de hele week zeer druk bezig ben geweest met collecteren heb ik niks aan het huishouden gedaan.

Echt werkelijk waar alles is blijven liggen. Het enige wat ik nog af en toe gedaan heb is een bezem door de woning trekken.

Dat betekende aan de bak vandaag. Tuurlijk had ik het vandaag ook niet kunnen doen en er voor kunnen kiezen om naar het strand te gaan, maar het werk wordt er niet minder van.

Tevens heb ik nog een extra stok achter de deur, ik krijg straks namelijk visite.

Dus tanden op elkaar en poetsen maar.

Vanavond krijgen we mensen op visite die we hebben leren kennen tijdens de tropentraining.

De tropentraining was bij het tropeninstituut in Amsterdam. Dit was één van de laatste elementen die we moesten 'doorstaan' voordat er een definitieve ja kwam voor de uitzending.

Tijdens deze training leer je veel over de cultuur en bespreek je met elkaar de voor en tegens van de uitzending.

Het is grappig dat je met dat specifieke groepje mensen net wat meer hebt dan met de anderen.

Je hebt elkaar in de twee daagde training beter lekker kennen en toch ook wel lief en leed met elkaar gedeeld. Dat geeft verbroedering.

Zonder dat we het van elkaar wisten bleken we buren te zijn op coral estate. Dat betekende zes weken naast elkaar wonen en af en toe eens een bakkie bij elkaar doen.

Nu hebben we voor vanavond afgesproken bij ons. Ze hebben ons huis hier nog niet bewonderd.

Hoogste tijd natuurlijk!