Elke nacht valt er wel een buitje en vandaag ook een paar behoorlijke overdag.
De buitjes van s nachts merk ik s morgens door de hondenbakken buiten die gratis en voor niks gevuld zijn. Voor de rest slapen we er gewoon doorheen.
De eerste foto's van onbegaanbare wegen zijn ook al op Facebook gepubliceerd.
Elk jaar weer hetzelfde verhaal en ook na elk regenseizoen nog steeds geen verbetering.
Vanavond tijdens het eten hoorden we een raar geluid. We konden het niet thuis brengen, dus rondje huis en tuin gedaan.
Kwamen we dit tegen:
Morgen komt de tuinman, gaan we maar eens overleggen of er nog wat te redden valt.
Door de technologie van tegenwoordig kunnen we nu de huiseigenaren op de hoogte brengen van het treurige verlies van hun cactus, is wel zo netjes. Het is immers hun met liefde aangelegde tuin.
Ideaal dan dat je van 9000 km afstand gewoon een fotootje kunt doorsturen.
Maar dat doorsturen kan ook op een kleinere afstand heel ideaal zijn.
Tico was namelijk druk in de weer met zijn hechtingen. Bij een check zag ik ook wel dat er spanning op stond, dat kon niet fijn zijn voor hem.
Ik wilde graag met de dierenarts overleggen of ze er uit konden, maar niet voor niets er heen rijden.
Dus heb ik een foto gemaakt, gemaild en kreeg ik keurig weer een foto terug met daarop duidelijk te zien welke hechtingen al wel en welke nog niet verwijdert konden worden.
Zo gezegd zo gedaan, maar zo makkelijk ging het niet. De patiënt wilde namelijk niet blijven liggen.
Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar. Jammer, maar dat werd dus toch een ritje dierenarts.
Had wel als voordeel voor Tico dat alsnog vanavond al zijn hechtingen zijn verwijderd. Daar is hij maar mooi vanaf en bij deze dan ook volledig weer gezond verklaard. Jeeh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten