Oké, hij is maar 10 dagen weg geweest, maar door alle drukte en omstandigheden voelde het als meer.
Respect voor de partners van militairen onder ons die wel eens een aantal maanden zonder hun geliefde moeten doen.
Erik had zijn broer ook bij zich. Stond gepland hoor, dat was niet de verrassing.
Wat was dat dan wel? Een heel lief kaartje van één van onze kleine judokaatjes die we hebben les gegeven.
Het was een zeer aangename verrassing om te zien dat je na bijna een jaar zeker nog niet vergeten bent!
Nu hebben wij de momenten dat we les gaven altijd heel erg genoten. Hoe leuk is het om een kind heel onzeker binnen te zien komen en na een aantal weken helemaal te zien opbloeien.
Elke week werden we hartelijk onthaalt door de kinderen, maar was dat ook wederzijds.
Hier geef ik op dit moment geen les. Het is er ook nog niet van gekomen om me te verdiepen in de mogelijkheden.
Wie weet komt het er nog eens van.
Maar nu dus een kaartje van Raymon. Dank je wel Raymon en de mama van Raymon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten