Petje af voor de alleenstaande ouders onder ons. Ik begin het al behoorlijk zat te worden.
Maar misschien komt dat ook doordat het allemaal niet zo loopt als hoe het gepland was.
Normaliter draai ik mijn hand er niet voor om. Twee dagen of twee weken alleen, het is mij om het even.
Juist doordat je een vrij vast programma hebt rollen de dagen zo voorbij.
Niemand had natuurlijk in kunnen schatten dat Tico zo ernstig ziek werd.
Dit maakt dat de hele planning plaatst maakt voor de verzorging van Tico, waar het trouwens gelukkig steeds beter mee gaat!
Vandaag was echt zo'n dag die ernstig leek op mijn oude leventje in Nederland. Er stond zo veel tegelijk gepland dat je van gekkigheid niet wist hoe het uit te voeren.
Ik vind dat je hier alles pas vrij laat hoort. In Nederland staat elk uitje al een jaar van te voren in de schoolagenda, hier deels. Maandagmiddag kreeg ik een brief waarin stond dat Youri vandaag een schoolfeest had.
Eigenlijk was het ook onze laatste les behendigheid. Ik heb nog overwogen om alleen met Luna te gaan tot ook Maud kwam met de mededeling dat er vandaag een beroepenbeurs was waar de hoge scholen uit Nederland bij aanwezig waren. Alle vragen over opleidingen konden daar gesteld worden.
Maud wilde daar graag heen. Nu riep ik van de week al dat ik mezelf vaak wegcijfer voor mijn kinderen en huisdieren en ook in die volgorde. Geen behendigheid dus.
Het werd nog even een racepartij omdat de ouder die vandaag aan de beurt was om Maud naar surfen te brengen niet kon. Weer even schakelen hoe we dit gingen doen omdat we dan pas rond 18.10 thuis zouden zijn. 19.00 begon het feestje van Youri op school.
We hebben het allemaal gered, maar het voelt niet fijn. Je bent gehaast en prikkelbaar en voelt de druk.
Dit was nu weer voor een dagje. Het is toch bizar dat de meeste dagen in Nederland er voor mij zo uitzagen!
Kan niet goed zijn voor een mens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten