Weer compleet

Hèhè, we zijn weer compleet.

Het mocht even duren, maar dan heb je ook wat.

Vanmorgen belde Erik nog even om te zeggen dat de middagvlucht niet gelukt was.

Door een communicatiestoring op het werk was het één en ander mis gegaan en was er helemaal geen vlucht geboekt.

Normaal zouden we daar niet zo van wakker liggen, maar vanavond hadden we een barbecue van het werk en was de bedoeling dat Erik erbij zou kunnen zijn.

Weer dus incasseren dat het anders wordt en de kinderen op de hoogte brengen.

Gelukkig zijn zij van een leeftijd dat je het uit kan leggen, dat scheelt wel heel veel.

In de loop van de avond kwam het bericht dat er een plekje over was in een vliegtuig en dat Erik die mocht gebruiken.

Om 19.10 stond hij dan op Hato. Wij waren al lang en breed bij de barbecue.

Dat had ik al bedacht voordat ik hoorde dat Erik eerder weg kon.

De barbecue was vooral voor de kinderen een mooi moment om eens wat kinderen van collega's te ontmoeten. En die waren er gelukkig.

Voor mij was het ook een moment om de vrouwen van collega's eens te spreken.

Sommige collega's had ik al wel op het werk gezien, maar hun partners niet.

Leuk om hun verhalen te horen.

Maar het werd toch extra leuk toen Erik kwam opdagen!

En nu weekend!! 

(Kleine) teleurstellingen

Voor de oplettende lezers onder ons, je vroeg je natuurlijk al af wanneer ze het zou gaan hebben over de container?

Die was immers onderweg en zou deze week binnen komen.

Helaas, dat feest gaat niet door!

Vandaag belden we met het verhuisbedrijf hier op het eiland om te vragen hoe en wat verder.

Blijkt de container op een ander schip te staan!  Deze gaat eerst naar Colombia.

Daar wordt onze container overgezet en dan naar Curacao verscheept.

Verwachte aankomstdag nu is 11 februari. Dan nog inklaren door de douane, maakt dat we hier nog wel even zitten.

Dat is wel een teleurstelling voor iedereen, maar ja wat doen we eraan? Niets!

Ook fijn dat ze er zelf even over bellen toch? Bijzonder hoor, het interesseert ze bar weinig.

En dat terwijl het voor ons nogal wat geregel opleverd. Wij hebben bijvoorbeeld onze tijdelijke woning tot 14 februari. Dat was precies de termijn van 6 weken. Nu moeten we dat verlengen.

Ik hoop dat dit kan, anders moeten we voor die paar dagen nog verkassen ook.

Morgen ga ik er achter aan, wordt vervolgd.

Wat verder vooral voor de kinderen nog een teleurstelling is, is dat Erik nog niet terug is.

Wie het nieuws gevolgd heeft, weet waar hij zit. 

Morgenmiddag komt hij terug, volgende week gaat hij weer verder met deze zaak.

Dat is voor de kinderen wel wennen. We waren wel gewend dat Erik een dag of 3 weg was.

Nu is dat morgen 6 dagen en volgende week weer een aantal.

Er waren nog meer tranen vandaag. We zagen een doodgereden hond langs de weg.

Dat is hier vrij normaal, maar voor ons vrij shokerend! 

De eilandbewoners hebben honden als waakhond. Deze leven eigenlijk alleen in de tuin.

Als de eigenaar 's morgens naar het werk gaat, laat hij het hek open en dwalen de honden op straat.

Dan gebeurd het regelmatig dat ze worden aangereden, dat kan ook niet anders.

Het feit dat een hond een eigenaar heeft zegt hier niets of er wel goed voor zo'n beestje gezorgd wordt.

Soms lopen ze dus los, maar er zijn er ook die de hele dag aan een ketting in de zon liggen. Dat is ook niets.

Honden die los lopen gaan dwalen, raken hun huis kwijt of gaan op zoek naar eten en zo hebben ze hier op Curacao zwerfhonden.

Vooral Youri trekt zich het lot van deze beestjes erg aan.

Hij was dan ook erg verdrietig bij het zien van de aangereden hond.

Ik heb Youri uitgelegd dat wij dit niet kunnen voorkomen, maar wel door ons in te zetten voor Carf (Curacao animal right foundation) ons steentje kunnen bijdragen. 

Laten we ons vooral richten op wat nog wel te redden is!

Morgen maar weer een dag met minder tranen.

Schoolse zaken

Via Facebook kreeg ik de vraag om eens iets meer te vertellen over school.

Tja, wat zal ik er eens over vertellen? Ik ben niet degene die het onderwijs volgt, maar ze alleen maar brengt :-)

Maud en Youri zitten beiden op een particuliere Nederlandse school.

Dit is een bewuste keuze vanwege het niveau van onderwijs, maar ook vanwege de voertaal.

Op lokale scholen is de voertaal Papiaments, met Nederlands als vak.

Op alle andere scholen met Nederlands als voertaal is Papiaments een verplicht (examen)vak.

Omdat onze beide kinderen dislectisch zijn wilden we ze het niet aandoen om er nog een vreemde taal bij te moeten leren. Engels, Duits en Frans zijn al moeilijk genoeg.

Verder werken deze scholen met dezelfde methodes en boeken als in Nederland.

Dat is praktisch voor als we terug komen. Het sluit naadloos aan.

Dat hebben we nu ook al gezien, want beide kinderen konden na de kerstvakantie zo verder met waar ze gebleven waren.

Wat voor mij weer erg handig is, is dat de scholen naast elkaar staan.

Scheelt een hoop heen en weer gerij.

Beide scholen maken gebruik van elkaars faciliteiten.

Ik heb even een foto van bovenaf toegevoegd:

Je ziet op deze foto drie scholen. 

Het vierkant met een plein in het midden links bovenin de foto is een lokale openbare basisschool.

Te herkennen aan de 6 witte bakken op het plein waar ze palmbomen in hebben staan.

Alle andere oranje daken onderin de foto zijn van de Nederlandse basisschool waar Youri op zit.

Ze hebben de school in drie stukken verdeeld.

Een deel groep 1,2 en 3. Vierkant links onderin op de foto.

Deel twee is groep 4,5 en 6 (dacht ik, kan ook alleen 4 en 5 zijn) is op de foto het lange deel wat begint midden onderin.

Dan houden we nog het lange L vormige stuk over dat grenst aan de lokale school.

Daar zitten de bovenbouw groepen en dus Youri.

Maud haar school is aan de overkant van Youri zijn school.

Je ziet de parkeerplaats en daar dan aan de overkant is de Middelbare school.

Wat zo mooi is aan deze foto is dat het heel veel verteld over Curacao!

Echt, er is geen architect of gemeente ambtenaar in Nederland die deze manier van bouwen goed zou keuren.

Alles staat heerlijk schots en scheef, niks geen cymetrie. Dat is vooral goed te zien aan het vierkantje van de kleuters. Heeft de school meer ruimte nodig? Prima, zetten we er nog een gebouwtje bij. Zie rechtsboven bij de school van Maud. Daar hebben ze onlangs nog twee gebouwen toegevoegd.

Maar hè, kniesoor die daar op let! Het staat er toch? Niet zeuren dan! 

En dat is nou ook precies wat hier zo enorm scheelt met Nederland. In Nederland worden we gek van de regeltjes! 

Mierenbende

Doordat het hier zo veel warmer is, trekt dit ook hele andere insecten.

Zo is het hier heel gewoon om zeker één keer per dag de vuilniszak uit de keuken te legen.

Ook wordt hier niets op het aanrecht bewaard. Een leuke fruitschaal is vooral leuk voor vliegen en mieren!

Hier moeten wij nog erg aan wennen. Oké, fruit heb ik al wel in de la in de koelkast, maar alles wat je gebruikt hebt zou direct opgeruimd moeten worden.

Nou is dat voor mij niet zo'n punt, ik geloof dat ik in Nederland hier ook al goed in was.

Maar ja, ik woon niet alleen. Ik zal geen namen noemen, maar er zijn er ook die hun bordje niet direct in de vaatwasser zetten en dan ziet het er zo uit;

Haha, nee helaas. Zo zag ik ze niet door de kamer marcheren. Toen ik mij bedacht dat het wel een leuke foto had geweest voor het blog, had ik de mieren al lang en breed verwijderd. Het zijn in ieder geval hele andere mieren dan in Nederland. Ze zijn veel kleiner. Ook vreten ze zich overal doorheen. Je kunt geen snoepje op het aanrecht neerleggen of je ziet ze aan de binnenkant van het cellefaan.

Nou zien wij er toch niet uit als een snoepje?? Voor de mieren blijkbaar wel.

Maud en ik hadden zin om eens even naar het strand te gaan. Dat is praktisch om de hoek, dus zeer makkelijk uitvoerbaar.

Toen we op onze handdoeken lagen werd ik eerst door iets gestoken. Later nog eens in mijn knieholte.

Ook Maud werd niet overgeslagen en werd gestoken in haar buik.

Op onze handdoek zagen we allemaal kleine miertjes lopen. Ik wist niet dat die dingen zo gemeen konden steken. Nu dus wel ;-(

Dat werd een kort bezoekje aan het strand. We hebben de rust verder gezocht gewoon hier in de tuin bij het zwembad. Ook niet verkeerd.

De tegenhanger van de mier en de mug is de gekko. 

Ze worden ongeveer tussen de 10 en 20 centimeter groot en zijn er in verschillende kleuren.

Gekko's zijn kleine hagedisachtige die zich voeden met jawel insecten! 

Ze worden dan ook als zeer nuttig gezien. Net als mieren zitten gekko's ook overal. 

Op je plafond in de woonkamer, op de muren, buiten op de veranda. In tegenstelling tot de mieren zijn de gekko's niet zo brutaal. Ze komen geen mieren van je bord af eten. 

Autozaken regelen

Ik krijg van heel veel mensen reacties dat ze het erg leuk vinden om mijn blog te lezen.

Ook zou men graag willen reageren, maar dat schijnt niet te lukken. Dat is erg jammer.

Erik heeft voor vertrek nog naar de instellingen gekeken en we dachten het opgelost te hebben, maar nu hoorde ik dat er juist helemaal niet meer gereageerd kon worden. 

Nu is het wel zo dat ik de reacties zelf online moet zetten. Dit om te voorkomen dat een willekeurig iemand die mijn blog vind, er allemaal onzin op gaat zetten.

Ik publiceer de reactie na hem eerst zelf gelezen te hebben. Hierdoor is hij ook niet direct zichtbaar voor degene die hem plaatst.

Maar mocht je iets kwijt willen over mijn schrijven, mag dat natuurlijk ook altijd via een priveberichtje op Facebook. 

De dag begon vandaag totaal anders dan gepland. De wekker was namelijk niet afgegaan.

Ja hoor, heb ik de verantwoording over het hele reilen en zeilen, laat de wekker het afweten!

Ik werd vanmorgen gewekt door een troepial en zag direct dat het wel erg licht was en dat nog voor 6.00 uur. Nou niks voor 6.00 uur! Het was al 6.50. Aaiii, dat wordt rennen. En dat nu ik vandaag ook net een afspraak om 7.45 had.

Snel de kinderen gewekt en in de voeding gezet. Om 7.10 zaten we in de auto.

Ik geloof dat ze het beide niet eens zo erg vonden. Dat uurtje extra slaap had ze goed gedaan.

Met enigszins het schaamrood op de kaken heb ik op beide scholen schuld bekent en ben snel weer verder gegaan.

Ik had namelijk een afspraak met de eigenaresse van mijn straks nieuwe auto.

Het op naam zetten van een auto gaat hier nogal omslachtig, en dan zeg ik dat heel netjes.

Nu had ik gelukkig een hele fijne Antiliaanse vrouw getroffen die haar auto aan mij verkocht en samen met mij de weg zou bewandelen van het overschrijven.

Zij is dan ook eerst zonder mij naar het belastingkantoor gegaan. Daar heeft ze een roze papiertje opgehaald wat ze thuis heeft moeten invullen. Hierop komen haar gegevens en mijn gegevens.

Met dit papiertje is ze weer terug gegaan naar het belastingkantoor waarna je vervolgens een geel papiertje krijgt.

Met dit gele papiertje en de keuringskaart van de auto (een soort APK keuringsbewijs) gingen wij vanmorgen naar het keuringsloket.

Het keuringsloket ging om 8.00 uur open, maar om 7.00 uur helpen ze de eerste klanten al.

We leverden beide onze gegevens in. Dat wil zeggen zij de keuringskaart en ik een kopie paspoort.

Wachten, wachten, wachten en jawel na een ruim uur heb je een nieuwe keuringskaart waar mijn naam op staat.

Met deze nieuwe keuringskaart en het gele briefje ga je nu naar het verzekeringskantoor.

Je kunt de auto niet eerder verzekeren voordat hij op je naam staat, maar je kunt hem ook niet eerder rijden voordat hij verzekerd is. Snap je? Nee? Ik ook niet.

Maar goed, op naar het verzekeringsgebouw. Niks niet rond bellen zoals wij in Nederland zouden doen om te kijken waar we het voordeligst zijn, de telefoon opnemen doen ze toch niet.

Je gaat er echt langs en regelt dan ter plekke de verzekering.

Met dit bewijs ga je weer naar het belastingkantoor waar je dan de motorrijtuigenbelasting betaald en de auto ook officieel voor de belasting op mijn naam komt.

Om precies 12.00 uur was ik klaar met mijn rondje en €800 lichter. De verzekering en motorrijtuigenbelasting betaal je hier namelijk voor een jaar in één keer. O ja en iedereen die denkt en vind dat wij gesponsord worden door jullie belastingcenten, dit zijn gewoon eigen kosten!

Maar, ik mag nu eindelijk in die mooie auto rijden die ik al een paar dagen geleden aan jullie heb getoond. BLIJ!

Alleen is niet alleen

Vanmiddag is Erik voor het werk vertrokken naar een ander eiland.

Gistermiddag kwam het telefoontje dat dit nodig was en vanmiddag ging hij.

Vermoedelijk tot woensdagavond, misschien langer.

Dat zijn de mindere kanten van het wonen en werken hier op het eiland.

Het is geen vakantie, we zijn hier voor Erik zijn werk en dat werk vergt veel flexibiliteit van het hele gezin.

Dat betekent dat alles nu op mijn schouders rust. Vind ik niet erg. Dat was ik voor een deel ook al wel in Nederland gewend en toen werkte ik er nog naast ook.

Het normale leven gaat zoveel mogelijk verder dus gingen wij vanavond ook gewoon naar de verjaardag die gepland stond.

Van dit gezin werkt de vader bij de zelfde werkgever dus werd er niet raar opgekeken dat Erik er niet bij was.

Zij hebben twee kinderen van ongeveer Maud en Youri's leeftijd en dat klikt heel goed.

Voordat wij hier kwamen wonen hadden ze elkaar 1 keer gezien.

Vanaf het moment dat wij hier zijn geland gaat de vriendschap verder. Zo bijzonder want wat kennen ze elkaar nou?

Maar het feit dat je hetzelfde avontuur bent aangegaan en weet hoe dat is zorgt voor een verbintenis.

Het is als volwassene erg fijn om met je vragen bij iemand terecht te kunnen die net de stap gemaakt heeft, maar als kind heb je ook specifieke vragen. Vooral Maud heeft heel veel aan het app-contact met de zoon van de collega.

Van vragen over school tot aan waar eet je de lekkerste pizza, alle vragen kan ze stellen. Heerlijk toch!

Relax

Vandaag was eigenlijk een zaterdag als vele andere zaterdagen, alleen zijn ze nu in de tropen.

In Nederland stonden de zaterdagen altijd bol van de activiteiten.

Alleen waren dat wel andere activiteiten dan nu hier.

Ik zag op Facebook foto's voorbij komen van onze judokaatjes die vandaag een toernooi hadden.

Normaal had ik daar gestaan en was ik de weken ervoor al druk geweest met alle voorbereidingen.

Was er geen toernooi of hoefde er niet gecoacht te worden, dan moest er wel gewerkt worden, naar een verjaardag gegaan worden of iets in en om het huis gedaan worden.

Al die activiteiten hebben we hier (nog) niet. Al hoe wel we morgen al wel op verjaardagsvisite gaan.

Op zich is het wel heel fijn om eens helemaal opnieuw te beginnen.

Ik heb alles met liefde gedaan, maar vroeg me wel eens af waar ik in vredesnaam allemaal mee bezig was.

Als je in je bed nog bezig bent met organiseren en daardoor niet kunt slapen kun je je afvragen of dat wel gezond is.

Nu hier in Curacao is het voor mij de missie om het niet meer zo ver te laten komen dat ik mijn nachtelijke uren ook nodig heb om alles rond te krijgen.

Dat is best moeilijk! Ik heb geen zitvlees en zie al van alles wat leuk zou zijn om op te pakken.

Ik zag een oproep bij het dierenasiel voor iemand die het leuk vind om activiteiten te organiseren die dan uiteindelijk als doel hebben geld in het laatje te krijgen.

Is helemaal voor mij weggelegd met mijn ervaring als activiteitencommissie, maar Maud zei meteen al heel terecht; als je daar nu al aan begint zit je er meteen 5 jaar aan vast. Dat zijn dingen die jij toch niet kunt loslaten als het je te veel energie kost.

Tsss, zal ze me kennen??? Nee hoor, het is goed dat er mee gedacht wordt en dat we met elkaar kunnen bespreken en delen wat op het pad komt!

Wat hebben we dan wel gedaan vandaag? Boodschappen!

Vanmiddag zijn we naar een winkel geweest met de naam cost u less. Klinkt goed toch?

Wij wilden wel eens weten of de naam wel klopte.

Ik moet zeggen, leuke winkel! Het is eigenlijk zoals we in Nederland de Makro kennen.

Grootverpakkingen en enorme stellingen. Er zaten zeker leuke dingen tussen die inderdaad cost u less waren.

Omdat we nog in onze tijdelijke woning zitten hebben we niet groot ingeslagen.

Daar hebben we nu helemaal nog geen ruimte voor. Straks gaan we los. De kinderen hebben er al helemaal zin in, die hebben ook van alles gezien.

Ik vrees dat cost u less aan de kassa dan toch nog tegenvalt. 

Bijzondere huisdieren

De natuur van Curacao is verbazingwekkend mooi en de dierenwereld uniek!

Er leven zeer bijzondere dieren en er groeien beeldschone planten.

Één van die dieren is de leguaan. Een bijzonder imposant dier dat eigenlijk ongevaarlijk is.

De leguaan is een hagedissensoort die wel 2 meter lang kan worden.

Ze zitten hier overal. In je tuin, naast het zwembad, langs de weg en in bomen.

Het zijn vegetariërs die het vooral voorzien hebben op lekkere planten.

Zeker als je mooie hebt met bloemen, ze vreten alles kaal.

Door de lokals worden ze als delicatesse gezien en kan je ze eten in lokale tentjes.

Ze schijnen te smaken naar kip, maar dan met meer botjes.

Op één of andere manier heb ik niet zo de behoefte om het te proberen ;-)

Nog zo'n bijzonder dier op Curacao is de warawara.

Een roofvogel die nog het meest weg heeft van een buizerd.

We zien er hier heel veel. Het zijn aaseters. Ze hebben de bijnaam " vuilnisman van de mondi".

Ze eten namelijk vooral dode dieren die ze vanuit de lucht gespot hebben.

Ik vind ze zelf heel imposant, maar dat vind ik van de grauwe kiekendief in Flevoland ook.

Volgende keer weer meer bijzondere dieren en planten, want daar kan ik wel uren over doorgaan!

Groot, groter, grootst.

Vanmiddag was ik even met de kinderen in Willemstad. Het gedeelte waar de beroemde gekleurde huisjes staan heet Punda.

Ook vind je hier de pontjesbrug.

De officiële naam voor deze drijvende pontonbrug in Willemstad is Koningin Emmabrug. 

De brug is 168 meter lang en de enige drijvende houten draaibrug ter wereld. Dit is dan ook de rede waarom deze brug op de Werelderfgoedlijst staat.

Wat wij eigenlijk nog het leukst vinden is als de bellen gaan rinkelen.

Dan weet je dat het hele gevaarte in beweging gaat komen en jij er dus af moet.

Oja je mag ook blijven staan, maar dan weet je niet hoe lang het duurt voordat je er weer af kan.

Vele mensen zie je dan ook gaan rennen.

De brug gaat open om boten door te laten die naar de haven moeten. Soms gaat de brug dus maar een klein stukje open en soms gaat hij helemaal open. Het ligt er maar net aan hoe groot het schip is wat er door moet.

Is hij helemaal open dan kan je naar de overkant met een bootje. Deze vaart voortdurend heen en weer om mensen over te zetten.

Vandaag heeft de brug open gestaan om deze grote jongen binnen te laten:

Dat er cruiseschepen komen en gaan is hier de normaalste zaak van de wereld.

Deze was nog klein, want zijn ze nog groter, dan kunnen ze de haven niet eens in en blijven ze naast de ingang van de haven liggen.

Daar lag er vandaag ook één. Dat betekent dat er erg veel toeristen in het centrum zijn.

En dan zijn ze hier niet gek, dan worden alle artikelen net even wat duurder.

En wij zijn ook niet gek dus kopen onze spullen wel op een andere dag ;-)

Lekker Hollands

Als je wilt, kun je op Curaçao vrijwel geheel in Nederlandse kringen verkeren. Er zijn stranden waar vooral Nederlanders komen, er zijn snackbars waar je kroketten kunt krijgen en... er is een Albert Hein.  'Bon Bini na Albert Heijn' is de slogan, welkom bij Appie. Ik vind het een belevenis. 

Hoe tropisch de omgeving ook is, binnen voel ik me direct thuis. De winkel ligt vol met AH-huismerken en euroshoppers. Op de broodafdeling kan ik Zaanse Snijders en Zeeuwse bolussen kopen. En bij de potjes en blikken zag ik Hak Appelmoes en Unox knakworsten staan.

Om het Hollandse feestje compleet te maken, heeft de Albert Heijn op Curaçao een keur aan Bonus-aanbiedingen. Overal in de winkel hangen vrolijke oranje kaarten. Hoe herkenbaar! En speciaal voor mij prijzen ze ook artikelen af met een sticker. In Nederland is dat 35%, hier 25%. Ook goed, alle beetjes helpen.

Vanmiddag hebben we een poging gedaan om met opa en oma te facetimen. Dat ging qua beeld wel, maar qua geluid niet.

Dan maar proberen via Skype. Ook daar geen geluid.

Maar hoe leg je nou zonder geluid uit dat de microfoon aangezet moet worden?

De oplossing?? Opa belt Esther, die Skypt met Maud en houd de telefoon bij haar iPad.

Ik heb nog steeds opa en oma op mijn iPad.

Dan ziet het er hier ongeveer zo uit. Maar het ging wel!

Happy tuesday

Was het gisteren volgens de wetenschappers blue monday, vandaag was het voor mij happy tuesday!

Ik heb namelijk een auto gekocht en wat voor één! 

Ik ben er echt helemaal blij mee.

Het is een Kia sportage uit 2011. Dit type auto vond ik altijd al erg mooi, maar is in Nederland niet te betalen.

Hier zijn de auto's een stuk voordeliger en is het ook erg belangrijk een stevige auto te rijden.

Dit laatste werd vorige week weer eens bevestigd.

Helaas is er een ernstig auto ongeluk gebeurd waarbij een Nederlandse man en vrouw om het leven zijn gekomen. Hun 6 jarig zoontje dat ook in de auto zat raakte licht gewond.

Zeer triest. Het gebeurd hier nogal eens dat gekken een file in gaan halen terwijl dat helemaal niet kan.

Als je dan in een klein goedkoop autootje rijd bestaat de kans dat je daar niet goed uitkomt.

Ik wil dat risico met mijn gezin niet lopen dus ben op zoek gegaan naar een tank.

Helaas verkochte ze die niet, dus werd het een Kia. En daar ben ik superblij mee!!

Blue monday

Volgens Nederlandse begrippen is het vandaag blue monday.

De derde maandag in Januari schijnt echt verschrikkelijk te zijn.

Ach denk je dan nog, als dat door het weer komt, dan hebben wij er geen last van.

Mmm, aan het eind van de dag dacht ik daar toch anders over.

Wij zijn vandaag op bezoek gegaan bij de RBC bank om een rekening te openen.

Nou dat valt nog niet mee!

Als je binnen komt staat er eerst een portier waaraan je doorgeeft wat je komt doen.

Hij verwijst je dan naar het juiste loket. Daar trek je een nummertje en wacht je keurig op je beurt.

Volgens het nummertje waren wij de eerstvolgende die aan de beurt waren.

Dat duurde nog minstens een half uur. O ja, in dat halve uur heb ik niemand zien komen of vertrekken. Waar ze dus mee bezig was??? Laten we zeggen administratie, anders klinkt het ook zo negatief.

Na dat half uur wachten konden we komen. We vertelden wat we kwamen doen.

Eehhhh, heeft u een legetimatie? Check! Heeft u nog een legetimatie? We vonden het wat vreemd, maar check! Heeft u een huurcontract bij u?? Toen gingen de wenkbrauwen toch wel fronsen. Hoezo huurcontract? Nee die hebben we niet bij ons. Maar Erik zegt doodleuk dat hij die nog wel zal brengen en we kunnen weer vrolijk verder. 

Heeft u bankafschriften mee van uw bank in Nederland? Tuurlijk, die heb ik altijd op zak. Hoeveel wilt u er hebben? Tssss, je zou bijna denken dat ze misschien willen dat je geen rekening bij ze opent. Langzaamaan werd het dan toch ook hier een beetje blue monday.

Na verteld te hebben dat in Nederland echt alles digitaal gaat tegenwoordig ging de mevrouw van de bank dan toch voor ons aan de slag.

En jawel, na 2 uur en een kwartier en dan heb ik het half uur wachten nog niets eens meegerekend is het ons gelukt om een rekening te openen. Halleluja!

Rustig aan

Vandaag hebben we weinig gedaan en dat is ook wel eens lekker.

De hele week staat toch in het teken van school, boodschappen, auto's kijken en regelen van allerlei zaken.

Om dan eens helemaal niets te doen vinden wij toch wel erg prettig.

De kinderen vonden dat iets minder. Omdat ze hun eigen spulletjes nog niet om zich heen hebben, gaan ze zich eerder vervelen. 

In Nederland zouden ze dan de telefoon pakken om af te spreken met een vriendje, maar dat contact hebben ze hier nog niet.

Nog even volhouden, dan hebben we in ieder geval onze eigen spullen. Vriendjes en vriendinnen zullen ze toch zelf moeten maken, die tover ik niet uit de container.

Het is heel gewoon in Curacao om uit eten te gaan, of eigenlijk buiten de deur te eten.

Omdat verse producten in de supermarkt best aan de prijs kunnen zijn is buiten de deur eten niet eens zoveel duurder. Ligt er natuurlijk wel aan waar je naar toe gaat.

Wij gingen vandaag naar de pizzahut. Lekker Amerikaans, dus alles gaat per groot of nog groter.

Geeft niks, daar weet Youri wel raad mee.

Daarna was het dan eens tijd voor één van onze vaste rituelen.

Elke vakantie weer wordt er verstoppertje in het donker gespeeld.

Nu is dit geen vakantie maar leent de omgeving er zich natuurlijk wel naar.

En wat ook altijd leuk is, papa is hem altijd. Succes gegarandeerd!

Leuk en lekker

Gelukkig, daar zijn we weer.

Gisteren hadden we een internetstoring waardoor ik geen blog kon schrijven.

Vandaag is er gelukkig niets meer aan de hand dus gaan we weer vrolijk verder.

Vanmorgen stond er een puppy meet and Greet op het programma.

Carf is hier een organisatie die zich inzet voor het welzijn van de honden op het eiland.

Het dierenwelzijn is hier ver te zoeken. Waar wij in Nederland misschien soms wat doorslaan in het vertroetelen van onze huisdieren, kijken ze er hier helemaal niet naar om.

Zo gebeurd het dat kinderen een puppy krijgen omdat die zo schattig zijn.

Als de hond dan geen puppy meer is, is de hond niet leuk meer en wordt hij de straat op gegooid.

Als deze honden niet gestelericeerd of gecastreerd zijn, is er binnen de kortste keren een nestje.

Met een beetje geluk wordt zo'n moederhond met pups gevonden door iemand van Carf of wordt Carf gebeld.

Carf zorgt dan dat zo'n hond ondergebracht wordt bij een foster. Deze zorgt voor de hondjes tot ze geplaatst kunnen worden.

Vandaag kwamen alle te plaatsen pups bij elkaar en konden we met ze kennismaken.

Superleuk natuurlijk, maar we wisten al wel dat dit alleen kijken en knuffelen zou worden.

In onze tijdelijke woning is het niet handig om er al een pup bij te nemen. Dit vooral omdat het terrein niet omheint is.

Vanmiddag zijn we naar één van de meest Nederlandse winkels geweest. De Jamin.

Vooral Maud was erg benieuwd of dat ze daar ook bakproducten verkochten.

En zie hier;

Ook Youri werd helemaal blij van deze winkel. Hier kan je heerlijk snoep scheppen.

Wel fijn want het snoep in de supermarkten is toch net even anders.

Daarna met twee gelukkige kinderen, een zak snoep en een tas bakproducten op de achterbank weer naar huis.

Mug en zo(oi)

Voordat het idee ontstaat dat wij het hier echt alleen maar reuze goed hebben (oké, dat is voor een groot deel ook wel waar), wil ik het ook hebben over iets minder leuks!

Gisteren had ik het al over de wind. Die kan soms hinderlijk zijn, maar is wel heel welkom.

Er is ook echt iets waar we hier allemaal een hekel aan hebben; MUGGEN!

En die zijn er echt in grote getalen.

Niet alleen in de avond, ja dan wel het meest, maar ook overdag.

Deze muggen kunnen Denque overbrengen, of te wel knokkelkoorts.

Dit is een soort heftige griep met koorts, gewrichtspijn en algehele malaise.

Niet fijn dus. 

De eerst keer dat wij naar Curacao gingen dachten wij heel slim te zijn en alvast in Nederland onze antimug spulletjes te kopen. De duurste fles Deed werd ons aangesmeerd. Weinig voor veel.

In Curacao lachen ze je uit met je flesje Deed. Er zit amper echt werkende deed in en het is ook zo op.

Hier doen ze het met het grote werk. Het percentage Deed in deze flessen is wel 25%!

Dat is in Nederland niet te krijgen.

Je koopt hier spuitbussen waarmee je je rondom kunt inspuiten. Op je huid, op je kleren, op de deur, het maakt allemaal niet uit hier. Als je maar niet gestoken wordt. 

Nu is dat vrijwel onmogelijk hoor, maar je kunt het wel verminderen.

Elke toerist die net op het eiland is wordt niet alleen herkent aan zijn witte beentjes, maar ook aan die grote rode muggenbulten op die witte beentjes ;-)

Poes is alweer een aantal dagen terug in ons midden. Daar genieten we allen natuurlijk enorm van en we zijn dan ook als de dood dat ze er weer vandoor gaat. We houden haar angstvallig binnen wat ons redelijk veel moeite kost. Hier leef je buiten met de deuren open.

Poes is het daar niet altijd mee eens.

Vanmorgen zagen we ook hoe poes zich de afgelopen 10 dagen heeft gevoed.

Door de grote shutters passen vogeltjes die dan ook vrolijk in en uit vliegen.

Mmm, de eerste paar keren toen ze dat deden was er nog geen kat, nu wel.

Wind

Het waaide erg hard vandaag. Dat kan best lekker zijn, maar het mag soms wel wat minder.

Als je niet eens kunt koken doordat door de wind het water niet aan de kook raakt is het vervelend.

Jullie kunnen het je vast niet voorstellen, maar alles waait van het aanrecht. Zelfs mijn verpakking vleeswaren vloog weg.

Nu is het natuurlijk wel zo dat de huizen expres op de wind gebouwd worden.

Wind is hier erg belangrijk, anders is het tijdens sommige delen in het jaar niet uit te houden.

Nu hebben wij wel airco's in de slaapkamers, maar dat is een luxe.

Dat is zeker niet voor iedereen weg gelegd.

De meeste locals hebben geen airco en moeten het doen met de wind. Dit simpelweg doordat de energiekosten anders te hoog zijn.

Dan is het handig als je huis zo gebouwd is dat als het waait je daar profijt van hebt.

Wind is hier zo wie zo een belangrijk iets.

Iedereen die opgelet heeft tijdens de aardrijkskundeles heeft vast iets opgevangen over bovenwindse en benedenwindse eilanden.

De bovenwindse eilanden zijn Saba, Sint Maarten en St. Eustatius. 

De benedenwindse eilanden zijn  Aruba, Bonaire en Curacao. 

De naam van de ligging (boven of onderwinds) heeft te maken met de ligging ten opzichte van de noordoostelijke passaatwind.

Deze passaatwind is er dus altijd, maar wel minder in het orkanenseizoen. Dan wordt alle wind meegezogen richting de orkaan. Orkanen komen hier niet voor, wel bij de bovenwindse eilanden.

Deze liggen op 900 kilometer afstand van Curacao.

Dat is dus best nog een eind weg, waardoor de orkanen geen gevaar vormen. Het is hooguit lastig dat we hier dan "windloos" zijn. Ach, blijft in ieder geval mijn brood netjes op het aanrecht liggen ;-)

Zonder klagen

Vandaag was Erik zijn eerste echte werkdag. Dat betekent dat het taxibedrijf vanaf vandaag door mij alleen gerund gaat worden.

Vanmorgen eerst een vroege rit. Om 7.05 werden de kinderen keurig afgezet en begon de weg weer terug.

Terug is in tijd korter dan heen. Op de heenweg hebben we te maken met langzaam rijdend verkeer. Dat heb ik terug niet. Terug doe ik er 20 minuten over.

Alleen deze keer ging dat even anders. Ik zag in de verte al wat zwaailichten en een rij auto's staan.

Het bleek dat er een aanrijding was geweest. Bij het passeren van de aanrijding zag ik dat er een echtgenote van een collega van Erik bij betrokken was. Zij was op weg naar school met de kinderen.

Hier op Curacao is de afspraak dat als je een aanrijding hebt je blijft staan op de plek waar die gebeurd is. Dit doe je totdat de politie geweest is of de roadservice. Dit laaste is een bedrijf dat alle aanrijdingen opneemt en eventueel zorgt voor een sleep. Is alles op papier gezet door dat bedrijf, dan mag je pas weg.

Het zag er naar uit dat dit nog wel even ging duren. Ik kon niet anders dan 180 graden draaien en terug rijden naar de aanrijding. Hier heb ik de kinderen overgenomen en alsnog naar school gebracht.

Zo zijn we er voor elkaar. Met elkaar en voor elkaar was het motto tijdens de tropentraining. Dit was er een mooi voorbeeld van.

Hierdoor was ik dan wel weer laat terug op het resort. Snel de hond uitlaten, broodje eten en weer terug. Maud heeft immers toetsweek en die mocht om 9.15 al weer naar huis.

Ach, de auto rijdt heerlijk, heeft airco en een radio. Mij hoor je niet klagen.

Er zijn er wel meer die niet klagen. Storm onze hond is hier een groot voorbeeld van! 

Hij doet het echt goed en geniet zichtbaar.

Nu was hij in Nederland altijd al liever buiten dan binnen. Als ik de tuin deed zat Storm het liefst op de oprit erbij. We hadden dan ook al het vermoeden dat hij het buitenleven hier wel zou kunnen waarderen.

Dat is helemaal waar, maar hij houdt toch ook zijn Nederlandse structuurtjes.

In Nederland sliep hij in een mand. Die hebben we hier nog niet, die is onderweg in de container.

Tja, dan bedenk je als hond iets anders. 

Storm is wat betreft water echt geen held. Omdat het voor zo'n harig beest toch best warm zal zijn dachten de kinderen dat hij hier in Curacao misschien toch zou willen zwemmen.

Nou echt niet. Ze hadden wel een hoop lol, maar storm heeft geen poot in het water gezet!

Een mooi welkom

Wij zijn zo blij, poes is terug!

We hadden de hoop al opgegeven en hadden het al over een andere kat die we dan in ons nieuwe huis zouden nemen. Maar vanmiddag kregen we een mooi kado.

Maud heeft deze week toetsweek.

Dat houdt in dat ze twee toetsen op een dag heeft en daarna weer mag gaan.

Om 7.15 begint de eerste toets, om 9.15 staat ze weer buiten.

Dat is even anders dan vorige week. Nu breng ik Youri en Maud om 7.15 en ga dan terug naar huis.

Dan haal ik Maud weer op om 9.15 en rij opnieuw terug naar huis.

Youri moet het langst naar school deze week en die haal ik weer op om 12.30. Lang leve de goedkope brandstof.

Daarna is het tijd voor een broodje.

Vandaag alleen niet, vanmiddag hadden we op het werk van Erik een welkomstfeestje.

Vrijwel alle collega's waren aanwezig en de lokale collega's hadden hapjes gemaakt.

We werden aan iedereen voorgesteld. We waren niet de enige die net pas zijn geland.

Er waren nog drie gezinnen die werden voorgesteld en nog druk in de "landingsfase" zaten.

Wel erg leuk om dan eens de ervaringen van anderen te horen. Één stel was nog heel druk aan het huizen zoeken. Ze hadden er nu zoveel gezien dat het niet leuk meer was om ze te bezichtigen.

Dat wilden wij nou juist voorkomen. Je weet het anders ook gewoon niet meer, het aanbod is zo groot!

Ik hoop voor ze dat ze zich toch snel ergens thuis voelen.

Na de borrel gingen we weer terug naar huis. Vrijwel direct na aankomst kwam de buurvrouw aanlopen.

Ze vertelde dat ze een grote verrassing voor ons had. Ze had poes binnen!

Dat lieten de kinderen zich geen twee keer zeggen en liepen daar direct naar binnen.

En ja hoor, daar lag mevrouw op een eetstoel heerlijk te slapen.

Ze hadden haar horen mauwen in de bossage achter het huis.

Toen ze riepen kwam ze al mauwend te voorschijn.

Ze hebben haar meegenomen, tonijn en melk gevoerd en haar binnen gehouden totdat wij kwamen.

Nu hoop ik maar niet dat die tonijn en melk zo lekker was dat ze vervolgens bij de buren gaat wonen.

Op dit moment ligt poes heerlijk te slapen. Ze is wel wat magerder, maar het valt me alleszins mee.

Geen stekels van cactussen in de vacht of wondjes. Ze komt er wel weer bovenop! Eerst maar eens bijkomen van dit enorme avontuur.

En wij komen bij van dit mooiste welkomstkado van vandaag!

Altijd feest

Een paar dagen geleden vertelde ik dat het leven hier over het algemeen duurder is dan in Nederland.

Levensmiddelen maar ook energie en water zijn hier erg kostbaar.

Als je een vakantiehuis huurt is dat meestal zonder electra en water. Dat wordt dan later berekent.

Dit natuurlijk ook omdat de één de hele dag in de airco zit en de ander wel zonder kan.

Gelukkig zijn er ook nog dingen die hier wel stukken goedkoper zijn. Brandstof! Als je hier je tank volgooit is het bijna een feestje. Voor omgerekend €40 hebben we hier een volle tank.

Daar durf je nog eens voor heen en weer te rijden.

Na een zondagmiddag gezellig bij vrienden doorgebracht te hebben stuitten we op hoop sirenes.

Wij dachten minstens dat er een ernstig ongeval had plaats gevonden.

Niets bleek minder waar, het was een optocht ter ere van de opening van het carnavalseizoen.

Ze houden hier wel van een feestje en daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen.

Zo was er een brass band en liepen in de optocht de prins en prinses carnaval mee.

Het was een typisch gevalletje van gezien en gezien worden.

Vandaag hebben we ook gezien dat de container is vertrokken. Iets later dan gepland, maar volgens de track en tracé nog wel op tijd.

We zullen zien wanneer hij binnen komt.

Hij is in ieder geval op weg, dat is al een zorg minder.

Leve de techniek

Vandaag was de verjaardag van nichtje Anouk die 9 werd.
Dat is de eerste verjaardag waar wij niet bij konden zijn.
Wel een beetje raar natuurlijk.
Maar gelukkig kunnen we tegenwoordig facetimen, chatten, mailen, smssen, whats appen en jawel skypen!
Op het moment dat de taart aangesneden werd waren wij er toch een beetje bij.
Best grappig hoor en dat zonder vertraging of hapering in de verbinding.
Anouk, nog gefeliciteerd met je verjaardag!

De kinderen hadden vandaag de behoefte om eens even niets te hoeven. Prima, maar wij gaan er wel even op uit.
Erik zijn hobby was in Nederland geocachen. Door middel van een soort kompas waar je coördinaten in zet wordt je naar een plek geleid waar een "schat" verstopt ligt. Die kun je dan zoeken en als je hem gevonden hebt loggen.
In Europa liggen honderdduizenden geocaches, op Curacao liggen er wel 53!
Dat is nogal een verschil. Maar zowaar zaten er tussen die 53 caches ook nog een paar die Erik nog niet gedaan had.
Tijd dus om op onderzoek uit te gaan. Wat heb je nodig? Een goede auto, check. Een gps, check. Een flesje water, check. En een paar stevige schoenen, check.
En dan kom je nog eens ergens. Vandaag kwamen we bij een prachtig uitzichtpunt en bij een resort dat failliet was gegaan en daardoor helemaal vervallen.

De kop is eraf

De eerste week zit erop. We zijn nu een ruime week op het eiland en de kinderen hebben hun eerste week school achter de rug.

Ik hoor van beide kinderen alleen maar positieve berichten terug over school.

Youri is in een hele sociale klas terecht gekomen met een groot aantal jongens die dezelfde interesses hebben als hij, computers. Hij heeft al via Skype met één van die jongens contact.

Goed zo, nu wachten op een keer een afspraak. Youri is wat introvert van aard, dus we weten dat dit wat langer kan duren.

Geeft niets, iedereen moet hier kunnen wennen op zijn of haar manier.

Ik heb de juf al wel even gesproken en die vertelde dat het in de klas erg goed ging.

Hij zit in een leuk groepje met nog 3 jongens en samen hebben ze het reuze gezellig. Soms wel eens te gezellig volgens juf. Nou dat klinkt alleen maar goed.

Ook Maud heeft inmiddels haar draai gevonden op school. In de klas is ze meisje nummer 6, maar al snel ontmoette ze ook meiden uit andere klassen.

Omdat het een kleine school is doen ze veel samen met andere klassen bijvoorbeeld bij vakken als gym en beeldend vorming. Dit doen ze samen met de 3 vwo klas. Ook daar zijn de dames blij met de komst van Maud.

Maud valt ook met haar neus in de boter. Ze mag namelijk in april mee op schoolreis naar Suriname.

Noem het maar schoolreis! Het is ook meer een werkweek die zich richt op de cultuur en natuur van Suriname. Één van de dingen die ze gaan doen is s nachts op zoek naar schildpadden die eieren komen leggen. Deze reis valt voor een deel in de Paasvakantie die ze hier hebben en is daardoor op vrijwillige basis, maar Maud geeft die vrije dagen graag op voor zo'n mooie uitdaging.

In Curacao betalen we nog met de gulden. Dit is niet de gulden zoals wij hem kennen van voor 2001, maar de Nederlands Antiliaanse Florijn oftewel afgekort de NAF.

Het geld in Curacao kent meerdere muntsoorten. Niet alleen qua waarde maar ook qua vorm.

Heel vroeger kende wij in Nederland nog de vierkante stuiver, hier hebben ze dat vierkante geld nog steeds.

Het briefgeld hier heeft geen afbeeldingen van lelijke oude mannen, maar van vogels. 

Zo zie je het suikerdiefje, de flamingo en de kolibrie. Allen vogels die hier op het eiland voorkomen.

De waarde van het geld is minder dan de euro.

1 gulden, wat je schrijft als NAF1,00 is ongeveer €0,41 cent.

Het leven is hier over het algemeen duurder.

Bijna alle producten moeten geïmporteerd worden en dat kost geld. Vooral zuivel kost hier een vermogen. Een pak yoghurt kost hier NAF8,50. Mogen jullie uitrekenen wat dat in euro's is. ;-)

Geslaagd!

Vandaag zijn we geslaagd voor een woning!

Nu zitten we nog op een resort in een vakantiehuisje, straks gaan we naar een huis waar we onze eigen spullen hebben.

Op dit moment is het best behelpen. Natuurlijk hebben we zo veel mogelijk in de koffer meegenomen, maar je mist toch altijd wat! Ik mis vooral mijn eigen dingen in de keuken.

Niet dat die in mijn koffer paste, maar even voor het gevoel zeg maar.

Straks gewoon mijn eigen pannen, bestek, borden enzovoort.

Nu kook ik hier op elektrisch, mmm echt niet zo mijn ding.

Vanavond heb ik nog een heel waterballet te weten fabriceren toen ik pasta kookte.

Ik kan er gewoon niet aan wennen dat de pit nog warm blijft/is terwijl ik hem al wel lager heb gezet. 

In het huis waar we straks heen gaan heb ik weer gas, joepie.

Sinds vandaag rijden we een andere huurauto. En wat voor één, een Kia sportage. Ook wel bekend als SUV. Nu is er weinig sufs aan, het is wel een coole bak!

Ik voel me er wel een beetje een Gooise del in (sorry Gooise dellen die dit meelezen).

Maar in Nederland is een SUV een statussymbool, hier in Curacao is zo'n auto noodzaak.

Vooral na een fikse regenbui kunnen de straten hier aardig blank staan. Dan is een auto hoog op de wielen echt het enige vervoersmiddel wat zich nog kan verplaatsen.

Maar zoals ik al zei, je vraagt je wel af waar dat kleine meisje met die grote auto heen gaat.

Behoudens water na regenbuien kom je nog wel meer tegen onderweg.

Vandaag was dat een kudde geiten.

Nog even volhouden

Voor iedereen die meeleest en zich afvraagd of poes zich alweer heeft gemeld? Nee, poes is er echt vandoor gegaan en heeft niet de intentie om terug te komen.

Wij vermoeden dat ze nu ergens anders de prinses aan het uithangen is. Ja wat wil je, als ze hier ineens met Whiskas aankomen omdat ze geen gourmet perle verkopen. Tsss, hoe haal je het in je hoofd.

Vanmorgen vroeg stond bezichtiging nummer 1 al om 8.30 op de planning.

Al onze bezichtigingen zijn in de buurt van school. We zoeken een huis daar in de buurt, zodat we over 6 weken s morgens wat later kunnen opstaan.

8.30 was eigenlijk net een rottijd. Kinderen om 7.00 uur op school afgezet. Een half uur terugrijden en dan weer naar het te bezichtigen huis was zonde van de tijd en de benzine.

Wat vervelend, dan maar een ontbijtje doen op het strand.

Dat is typisch Curacao. Je kunt bijna op elke hoek van de straat wel iets eten. Van simpel een snack zoals pastei tot een 3*** maaltijd. 

Op Curacao leven heel veel verschillende soorten vogels. Je hoort en ziet ze voortdurend.

Zo hoor je de kleine papagaaitjes tegen elkaar kwetteren en zingt de troepial zijn lied.

Erg mooi om de ochtend mee te beginnen.

Nu zijn de vogels hier ook best brutaal.

De meest brutale zijn de suikerdiefjes. Kleine meesachtige vogeltjes die je heel blij maakt met een bakje suikerwater.

Is er geen suikerwater dan zoeken ze wel iets wat er op lijkt.

Dat betekent dat er zomaar uit je colaglas gedronken kan worden.

In ons geval had het suikerdiefje interesse in de jus d orange die naast de koffie staat.

In totaal hebben we vandaag 5 huizen bekeken waarvan 2 voor de tweede keer.

We proberen aan het eind van de week een beslissing te maken.

Als we dat gedaan hebben, hebben we een adres.

Dat adres is weer nodig om bij de douane je container ingeklaard te krijgen.

Niet dat de container er al staat, maar om vertraging te voorkomen kunnen ze ons adres maar beter vast hebben.

Huizenjacht

Vanmorgen was het opnieuw 6.00 uur opstaan.

Voor degene die het zich afvragen? Ja, het is dan nog donker!

Als wij om 6.30 vertrekken is het inmiddels wel licht.

Nadat de kinderen naar zijn school zijn gebracht is het tijd om de hond uit te laten.

Het is dan heerlijk om is eventjes naar plekken te lopen waar je kunt genieten van het uitzicht en de zee. 

Vandaag hebben we onze belrondes met de makelaars hervat.

Als ze in de gaten hebben dat wij met meerdere makelaars in gesprek zijn, dan lopen ze ineens wat harder.

Tja een courtage van een maand huur willen ze zich niet door de neus laten boren.

Geeft niets dat ze in de versnelling gaan. Omdat Erik deze week nog niet werkt is het leuk om nu al die bezichtigingen nog even samen te doen.

We hebben mooie en minder mooie huizen bekeken. Bij die minder mooie huizen hoorde wel weer mooie praatjes, dat dan weer wel. 

Morgen gaan we weer vrolijk verder met bezichtigen, tot we er gek van worden en maken dan onze keuze.

Even wennen

Het was even wennen, zo 's morgens vroeg om 6.00.

Dat was namelijk de tijd dat onze wekker ging.

Voor vele misschien een doodnormale tijd zo op een doordeweekse dag, maar voor ons en zeker voor de kinderen was dit toch erg vroeg.

Maar door de spanning wat de dag zou brengen waren de kinderen goed wakker en aanspreekbaar. Hierdoor ging er ook zonder moeite een boterham naar binnen.

Om 6.30 vertrokken we richting school. Het viel ons qua drukte op de weg reuze mee, maar we juichen nog maar niet te vroeg, het kan morgen totaal anders zijn.

Vandaag waren we in ieder geval keurig om 7.00 uur op school om ontvangen te worden.

Dit gebeurde op de schroederschool door de directeur. Die vertelde ons dat er vandaag 8 nieuwe leerlingen zouden starten. Ze zijn wel wat gewend met in en uitstroom van leerlingen.

Hierna werd Youri naar zijn nieuwe klas gebracht. Hij werd ontvangen door een hele lieve leerkracht die Youri meteen van alles vertelde en zijn tafeltje aanwees.

Hierna hebben we Maud naar school gebracht. Dit is natuurlijk éénmalig, want als 14 jarige is het niet cool om door je ouders naar school gebracht te worden.

Ook hier was op de komst van Maud gerekend en stonden de directeur en de mentrix klaar voor ontvangst.

Maud werd gekoppeld aan een ander meisje wat haar de rest van de dag zou bijstaan.

In de tijd dat de kinderen op school zaten zijn wij met makelaars gaan bellen en naar auto's gaan kijken. Best lekker zo even in alle vroegte zonder kinderen. We hebben meerdere makelaars aan het werk gezet. Woensdagochtend hebben we onze eerste bezichtiging. Leuk, daar heb ik echt zin in.

Als we ons eigen huis hebben, hebben we ook onze eigen spulletjes. Daar zullen we over een paar weken echt wel behoefte aan hebben. 

Om 12.30 was Youri weer vrij en om 12.40 stond Maud al buiten.

Natuurlijk vol verhalen over deze dag.

Youri had al wat jongens ontmoet waar het wel mee zou klikken. Zij hadden allen dezelfde interesses "computers"!

Youri was ook zeer verrast over het feit dat hij morgen op school op zijn iPad mag werken. Ze doen op dinsdag digidag. Onder andere aardrijkskunde wordt dan digitaal aangeboden. Tja, voor dat soort leermethodes is Youri wel te porren.

Maud kwam in een klas met 6 jongens en 5 meiden. Maud was nu meisje nummer 6. Dat vonden de meiden erg prettig, want nu konden ze allemaal naast iemand zitten. Tot aan vandaag zat er altijd één alleen.

Het meisje waar Maud aan gekoppeld werd heeft Maud goed op weg geholpen en dat klikte erg goed. Zij blijkt op het zelfde resort te wonen als waar wij nu tijdelijk wonen. En wat nog grappiger was, het is de dochter van onze bekende Haagse zanger Barry Hay van de Golden Earring. 

Op dit moment schrijf ik het blog in het pikkedonker. De stroom is uitgevallen!

Dat is iets wat hier regelmatig gebeurd. Daar zijn wij nog helemaal niet op ingespeeld, dus zitten we hier echt in het pikkedonker want kaarsen hebben we dus nog niet! 

Ach, dat zijn de charmes van het eiland.

Zondagse rust

Zondag is een dag die wij normaliter vrij rustig doorstaan.
Als er niet gewerkt moest worden, dan werd er gerelaxt.
En dat was nou precies wat we voor vandaag op het programma hadden staan.
Vanmorgen zijn we weer begonnen met ons vaste rondje door het resort.
Het missen van een kat heeft ook nog zijn voordelen, namelijk een dagelijks stukje beweging.
Ook vandaag weer waren alle rondes zonder resultaat. De moed begint ons al wel in de schoenen te zakken en langzaam komt hier het besef dat we poes wel eens nooit meer zullen vinden. Voor de kinderen is dit best heftig.
Eerst van heel veel mensen in Nederland afscheid moeten nemen, maar met wat je dierbaar is naar Curacao gaan. In ons geval ons gezin en daar vallen de huisdieren ook onder.
Om nu meteen hier al weer afscheid te nemen van poes is iets wat we liever nog niet deden.
Maar goed, ze hebben hier heel veel katten die smachten en wachten op een liefhebbend baasje dus het zal er wel op neer komen dat we één van die katten hierin gaan voorzien.

Vanmiddag hebben we voor de eerste keer het strand bezocht. Op het resort zelf is de mogelijkheid om een bij een restaurant aan zee een sappie te doen. Aangezien we bonnen hadden gekregen voor een welkomstcocktail werd dit restaurant onze bestemming.

Buiten het resort direct om de hoek ligt ook een baai/strand genoemd daaibooibaai.
Daar schijnen ze een tentje met de lekkerste patat speciaal en frikandellen te hebben.
Mmm, dat wil Youri maar al te graag uit proberen en als afsluiter van deze dagen die nog kerstvakantie heette zijn wij dan ook naar dat strand gegaan.
Onder het genot van een zonsondergang waarvan er nog heel veel zullen volgen, hebben we ons tegoed gedaan aan boven genoemde snacks. En oké, ik moet toegeven het was niet onaardig.

Vanavond kwam toch enige stress om de hoek kijken.
Hoe laat moeten we er morgen uit? Wat moet ik meenemen? Heb ik binnen of buiten gym? Mam, heb jij wel mijn koelboxtas meegenomen?
Nee kind, sorry. Maar nou hoefde ik in Nederland tijdens de verhuizing natuurlijk ook nergens aan te denken, dus hoe kan ik dat nou vergeten zijn!
Aluminiumfolie doet wonderen, ook hierin blijft een broodje best goed.
Ben benieuwd hoe het ze morgen gaat.

Zoektocht

Vanmorgen om 6.45 liep er een vrouw over het resort. Ze liep te schudden met een zak  kattenvoer en riep wat rond.

Nou dat was ik dus.

Ben nog nooit zo vroeg uit mezelf wakker geworden denk ik, maar ik kon echt niet langer slapen. Ik moest op zoek naar poes!

Ook deze ronde was helaas zonder succes.

Langzaam aan moet je een normaal ritme gaan aannemen, boodschappen doen, een blog schrijven ;-) enzovoort, maar mijn hoofd zit bij poes.

Ik blijf de hoop houden dat ze ineens weer voor de deur staat.

Vanmiddag zijn we op zoek gegaan naar een auto. We hebben twee weken een huurauto daarna moeten we er zelf één hebben.

De auto moet aan een aantal wensen voldoen. Vanwege de tropische regenbuien die gepaard gaan met wateroverlast op de wegen moet hij hoog op de wielen staan.

Verder is de uitdrukking "je hebt je rijbewijs zeker bij een pakje boter gekregen" hier in Curacao wel van toepassing. Sommige kunnen echt niet rijden en maken dan ook gevaarlijke manoeuvres. De auto moet dus aan de grote kant zijn en daardoor veiliger dan een kleine variant.

De eerste kandidaat auto is gespot. Maar voor dat er beslissingen vallen gaan we natuurlijk ook nog bij de andere dealers kijken.

Vanmiddag hebben we buren gekregen. En wat voor buren!

Ook mensen van het werk die we al ontmoet hadden tijdens de tropentraining.

Wat is het wereldje dan toch klein. Staan er op dit resort misschien wel 400 huizen, kiezen zij precies die naast ons! Gezellig.

De kinderen hebben vandaag gezwommen in het zwembad hier in de tuin. Je kunt het je niet voorstellen, maar ze vonden het fris. Haha, wie had gedacht dat ze dat ooit nog eens op Curacao zouden zeggen.

Maar een beetje gelijk hebben ze wel, want volgens het nieuws is het sinds 1950 nog niet eerder 's nachts zo koud geweest. Het was afgelopen nacht rond de 20 graden. Overdag is het nu rond de 26 graden met een aardig briesje.

Dat het niet zo vreselijk heet is maakt de overgang van Nederland naar Curacao voor ons wel makkelijker. We slapen zelfs zonder airco.

(afbeelding aanklikken om te vergroten)