Wat een verschrikkelijk begin van ons avontuur.
Onze kat is sinds gisteren weg. Misschien voor de niet dierenliefhebbers niet zo belangrijk, maar wij hebben er buikpijn van!
Donderdag werden wij na de lange vliegreis door een grote groep collega's op Hato opgewacht.
Dat was een leuk moment, waarna we meteen een drankje aangeboden kregen.
In meerdere auto's werd onze bagage naar ons huisje gebracht.
Dit was niet het huis voor 6 weken, want dat was op die dag nog niet leeg.
Het huis was super. Wat een prachtig uitzicht, jammer dat het maar voor één dag was.
We hebben iedereen even laten dat we goed aangekomen zijn en zijn daarna in de relaxstand gegaan.
Toen was het zaak om zo lang mogelijk op te blijven om geen jetlag te krijgen. Dit hebben we tot 22.00 uur plaatselijke tijd volgehouden.
De dieren hadden de reis goed doorstaan. Storm doet of hij hier al jaren woont en poes was in een slaapkamer geplaatst en lag daar heerlijk op bed.
Helaas heeft ze in de nacht nog wel twee kleine epileptisch aanvallen gehad, maar ondanks dat geen angst en was ze niet weggekropen. Nee, ze wilde zelfs al op onderzoek uit!
Vrijdag zijn we dan eindelijk naar ons huis verhuisd waar we de aankomende 6 weken zouden vertoeven. Dat werd weer een hele volksverhuizing, want wat gisteren in meerdere auto's gebracht werd moest nu in één auto. Dat werden dan ook meerdere ritjes.
Eindelijk konden de koffers uitgepakt worden! Wist niet dat ik daar zo blij van kon worden. Na alles in de kast gelegd te hebben was het rijd voor poes.
Poes is een binnen en buitenkat. Buiten zijn vindt ze heerlijk wat ze dan ook in Nederland regelmatig deed. Niet lang, maar toch.
Na een eeuwig lange vliegreis en 1,5 dag opgesloten in een slaapkamer vond poes het mooi geweest. Ze wilde er op uit. Omdat het ondoenlijk is om met deze temperaturen de deuren dicht te houden, ontkom je er niet aan om poes naar buiten te laten gaan.
Ik dacht dat het kon en heb haar de woonkamer getoond. Ze heeft er doorheen gelopen, maar ze wilde naar buiten. Dat was duidelijk haar doel. Ik ben achter haar aan gegaan en samen liepen we door de tuin.
Toen ze te ver ging riep ik haar en kwam ze weer terug. Dat zag er goed uit en gaf mij het gevoel dat het wel kon.
Nou mooi niet dus. Nog geen 10 minuten later verdween ze onder een hek door. Ik weer roepen, maar ze keek niet eens om en vertrok.
De hele avond stond in het teken van poes. Rondjes hebben we gelopen, geroepen en geroepen, met eten geschut. Niks.
Ze staat nu aangemeld als vermist op de Curaçaose lost and found site op Facebook. Je moet toch wat.
Eigenlijk wil je niet eens gaan slapen, maar ja je moet verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten