Zonder klagen

Vandaag was Erik zijn eerste echte werkdag. Dat betekent dat het taxibedrijf vanaf vandaag door mij alleen gerund gaat worden.

Vanmorgen eerst een vroege rit. Om 7.05 werden de kinderen keurig afgezet en begon de weg weer terug.

Terug is in tijd korter dan heen. Op de heenweg hebben we te maken met langzaam rijdend verkeer. Dat heb ik terug niet. Terug doe ik er 20 minuten over.

Alleen deze keer ging dat even anders. Ik zag in de verte al wat zwaailichten en een rij auto's staan.

Het bleek dat er een aanrijding was geweest. Bij het passeren van de aanrijding zag ik dat er een echtgenote van een collega van Erik bij betrokken was. Zij was op weg naar school met de kinderen.

Hier op Curacao is de afspraak dat als je een aanrijding hebt je blijft staan op de plek waar die gebeurd is. Dit doe je totdat de politie geweest is of de roadservice. Dit laaste is een bedrijf dat alle aanrijdingen opneemt en eventueel zorgt voor een sleep. Is alles op papier gezet door dat bedrijf, dan mag je pas weg.

Het zag er naar uit dat dit nog wel even ging duren. Ik kon niet anders dan 180 graden draaien en terug rijden naar de aanrijding. Hier heb ik de kinderen overgenomen en alsnog naar school gebracht.

Zo zijn we er voor elkaar. Met elkaar en voor elkaar was het motto tijdens de tropentraining. Dit was er een mooi voorbeeld van.

Hierdoor was ik dan wel weer laat terug op het resort. Snel de hond uitlaten, broodje eten en weer terug. Maud heeft immers toetsweek en die mocht om 9.15 al weer naar huis.

Ach, de auto rijdt heerlijk, heeft airco en een radio. Mij hoor je niet klagen.

Er zijn er wel meer die niet klagen. Storm onze hond is hier een groot voorbeeld van! 

Hij doet het echt goed en geniet zichtbaar.

Nu was hij in Nederland altijd al liever buiten dan binnen. Als ik de tuin deed zat Storm het liefst op de oprit erbij. We hadden dan ook al het vermoeden dat hij het buitenleven hier wel zou kunnen waarderen.

Dat is helemaal waar, maar hij houdt toch ook zijn Nederlandse structuurtjes.

In Nederland sliep hij in een mand. Die hebben we hier nog niet, die is onderweg in de container.

Tja, dan bedenk je als hond iets anders. 

Storm is wat betreft water echt geen held. Omdat het voor zo'n harig beest toch best warm zal zijn dachten de kinderen dat hij hier in Curacao misschien toch zou willen zwemmen.

Nou echt niet. Ze hadden wel een hoop lol, maar storm heeft geen poot in het water gezet!