Gistermiddag kwam het telefoontje dat dit nodig was en vanmiddag ging hij.
Vermoedelijk tot woensdagavond, misschien langer.
Dat zijn de mindere kanten van het wonen en werken hier op het eiland.
Het is geen vakantie, we zijn hier voor Erik zijn werk en dat werk vergt veel flexibiliteit van het hele gezin.
Dat betekent dat alles nu op mijn schouders rust. Vind ik niet erg. Dat was ik voor een deel ook al wel in Nederland gewend en toen werkte ik er nog naast ook.
Het normale leven gaat zoveel mogelijk verder dus gingen wij vanavond ook gewoon naar de verjaardag die gepland stond.
Van dit gezin werkt de vader bij de zelfde werkgever dus werd er niet raar opgekeken dat Erik er niet bij was.
Zij hebben twee kinderen van ongeveer Maud en Youri's leeftijd en dat klikt heel goed.
Voordat wij hier kwamen wonen hadden ze elkaar 1 keer gezien.
Vanaf het moment dat wij hier zijn geland gaat de vriendschap verder. Zo bijzonder want wat kennen ze elkaar nou?
Maar het feit dat je hetzelfde avontuur bent aangegaan en weet hoe dat is zorgt voor een verbintenis.
Het is als volwassene erg fijn om met je vragen bij iemand terecht te kunnen die net de stap gemaakt heeft, maar als kind heb je ook specifieke vragen. Vooral Maud heeft heel veel aan het app-contact met de zoon van de collega.
Van vragen over school tot aan waar eet je de lekkerste pizza, alle vragen kan ze stellen. Heerlijk toch!
Vervelend voor jullie dat Erik nu al weg moet, terwijl je er eigenlijk nog maar net bent.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn zeg! Dat Maud al een klik heeft met iemand. Is hij ook zo gek van one direction, want dan heeft ze helemaal een klik ;)