Moe maar voldaan

De week zit erop! Eindelijk een avond even niks en met de voetjes op de bank.

Deze week heeft vooral in het teken gestaan van de collecte voor het dierenasiel.

Elk vrij moment ging ik op pad.

Ik had lijsten gekregen van het dierenasiel van bedrijven die al eens eerder benaderd zijn geweest en toen iets gedoneerd hadden.

Dit waren ellenlange lijsten met bedrijven waarvan ik soms het bestaan niet eens wist.

Dat is dan juist ook wel weer leuk. Ik ben in winkels geweest waarvan ik nu al weet dat ik er vaker zal komen.

Het was soms wel even doorzetten. Sommige winkels heb ik drie keer bezocht voordat ik een bedrag in een envelop kon stoppen.

Dan was de bedrijfsleider er niet en de keer daarna lag het bedrag weer niet klaar.

Maar de volhouder wint en dat ben ik in dit geval. Ze komen echt niet zo maar van me af!

Er waren ook veel bedrijven die wel direct bereid waren om iets te doneren.

Het leukste van vandaag was een winkel waar de bedrijfsleider niet van aanwezig was, maar waar al het aanwezige personeel direct de knip trok en ik alsnog met 70 gulden de winkel verliet.

Dat was echt geweldig!

De maand oktober is voorbij en daarmee ook de maand om te mogen collecteren.

Het was leuk en dankbaar om te doen. Ondanks dat het me een hoop tijd koste zal ik volgend jaar zeker weer mijn steentje bijdragen.

Nu genieten van het weekend!

Persvrijheid

Er gebeurd hier op het eiland nog al eens wat. Van aanrijdingen tot aanhoudingen en alles wat daar tussen valt.

Natuurlijk is er allerlei media die dit dan met ons deelt.

We hebben uiteraard meerdere kranten, radio, tv en social media.

Via Facebook ben ik gelinkt aan een nieuwssite. Ik kan echt heel wat hebben, maar sta soms echt versteld wat zij allemaal plaatsen op hun site.

Vrijwel alles komt bij hen in beeld. Bij aanhoudingen de verdachte. Open en bloot, niks geen balkje maar zo vol in beeld.

En bij aanrijdingen worden foto's getoond van de aanrijding en ook van de slachtoffers.

Soms gewoon bizar. Mensen die zwaargewond of overleden zijn worden nog vol in beeld op foto gezet.

En dan denk je natuurlijk dat dit alleen op deze site zo is, maar nee hoor.

Soms vind je de foto's van de site gewoon terug in de kranten.

Uiteraard heb ik hier gekozen voor een foto zonder lichamen en verdachten in beeld.

Als er dodelijke slachtoffers zijn gevallen krijgen we ook altijd te lezen hoe ze heetten (volledige naam) en hoe oud ze waren. Enige privacy hierin kennen ze niet.

Persvrijheid wordt hier dus wel heel ruim genomen. 

Ik vind het zelf totaal geen probleem als criminelen voluit met hun gezicht in beeld komen. 

De straf begint hierdoor al bij het moment van aanhouden.

De foto's van slachtoffers van aanrijdingen vind ik eerlijk gezegd respectloos naar de nabestaanden.

Maar ja dat is mijn mening. Gelukkig bestaat er ook een vrijheid van meningsuiting.

Aan, uit, aan, uit

Op dit moment kunnen we wel stellen dat we in de heetste periode van het jaar zijn beland.

Ik zal er niet verder over uitweiden, dat heb ik namelijk al eerder gedaan.

Maar als het dan zo warm is, is het toch wel bijzonder prettig als alles het doet.

En onder alles versta ik dan vooral alles wat aangestuurd wordt door electriciteit.

We hebben op dit moment op het eiland te maken met een stroomtekort.

Dat bedenk je toch niet? Stroom tekort! Als we hier zonnepanelen zouden hebben heb je never stroomtekort, maar dat is weer een ander verhaal.

De enige electriciteitscentrale op het eiland heeft behoefte aan wat onderhoud. Kan gebeuren natuurlijk.

Nu weten ze dat al wel een tijdje, maar komt het ze heel goed uit om dat onderhoud nu uit te voeren.

Tijdens dat onderhoud kan de centrale niet op volle kracht leveren. Ze hebben daardoor niet voldoende stroom om heel Curacao te voorzien.

Wat doen ze dan? Dan gaan ze schakelen. Dat betekent niks anders dan wijken afsluiten van stroom.

Het éne moment is wijk x aan de beurt en na een paar uur weer wijk y enzovoort.

Gelukkig staat onderhoud wel netjes in de krant. Je weet dus wanneer jou wijk aan de beurt is.

Zo houden we er hier dan rekening mee dat er voor die tijd huiswerk gemaakt is, want dat gebeurd in de airco en vaak met gebruik van de laptop.

En tijdens de stroomonderbreking doen we boodschappen. Lekker koel in de winkel, want zij hebben een generator.

Helaas hebben we toch ook niet geplande stroomonderbrekingen. Gelukkig hebben wij die nog niet zo heel vaak gehad en ook alleen overdag. 

De ene keer dat hier de airco het niet deed was al zwaar genoeg. Toen konden we de fan er nog naast zetten. Als je geen stroom hebt heeft dat natuurlijk geen zin.

Ik denk trouwens niet dat stroomstoringen hier voor een geboortegolf zorgen, veel te warm!

Oja, mocht je koelproducten hebben die hierdoor over datum raakte, of ging er apparatuur kapot toen de stroom weer terug kwam?? Heel vervelend maar klagen heeft hier echt geen enkele zin. 

Je hoeft niet te denken dat er een compensatie komt voor de verloren procucten of de niet geleverde electra. 

We doen hier dus maar braaf de stekkers uit apparaten zodat ze geen "last" hebben van de stroom die terug komt en hebben we koelelementen in de koelkast en vriezer.

Zo zorgen we er zelf wel voor dat klagen niet hoeft.

Dit verhaal stinkt

Gisteren werd ik er door de tuinman op gewezen dat de rioolput vol zat.

Zo vol dat er aan de andere kant van de muur al wat lekkage te zien was. Gelukkig alleen te zien en niet te ruiken.

Het wijk waar wij in wonen is één van de weinige wijken die riolering heeft.

De meeste huizen hebben een septitank. Is die vol dan wordt hij geleegd door hetzelfde bedrijf wat ook het afval komt ophalen.

Riolering is dus ook niet alles. Je denkt dan geen last te hebben van volle septitanks, maar hier in het wijk hebben we er last van dat de rioolbuis verstopt raakt.

Dit kan allerlei oorzaken hebben. Één van de grootste problemen is dat de wortels van bomen door de buizen heen groeien. 

Vandaag heb ik dus maar met Selikor gebeld. Het was een zeer kort gesprek.

Het ging ongeveer zo. Hallo, ik zou graag een afspraak willen maken om mijn riool door de laten spuiten? Oké, waar woont u? Prima, ik zet u op de lijst, tuut tuut tuut.

Eh, hallo? Wanneer? Hoelaat?

Mmm. Wat moet je hier nu weer mee?

Ik vond het toch wel heel vervelend dat ik niets wist. Ik wilde graag op pad om te collecteren voor het dierenasiel maar kon zo niet weg.

Nog maar eens een belletje dan.

Nu kreeg ik het telefoonnummer van de planning.

Ook dit telefoontje duurde niet lang. Goedemiddag mevrouw, kunt u mij vertellen of ik vandaag nog aan de beurt ben met het uitspuiten van de buizen?

Ja hoor, hoe laat kan ik niet zien maar ze werken tot 19.00 uur. Tuut tuut tuut.

Dat wordt wachten. En niet collecteren.

Nou je raad het vast al, ze zijn niet geweest!! Al die tijd voor niks thuis gebleven.

Daar baal ik echt wel van. Heel mijn planning door de war en dan ook nog eens voor niks.

Ik kan nu niet morgen ook nog eens thuis blijven. 

Morgen dus collecteren hoe dan ook. We zien wel hoe dit eindigd.

Achter

In Nederland is gisternacht de wintertijd ingegaan.

Winter kennen we hier niet en wintertijd dan dus ook niet.

In tijd terug gaan kennen we hier wel, maar dat is wat rigoreuzer dan een uurtje.

Je kunt hier namelijk wel stellen dat ze achterlopen.

Heel veel dingen die in Nederland al lang ingevoerd zijn moeten hier nog ongeveer uitgevonden worden.

Zo is het hier helemaal niet gewoon dat je bedrijven contact via email.

Sommige bedrijven hebben nog niet eens een website laat staan een mailadres.

Wil je iets met ze geregeld hebben dan bel je ze op of beter nog je gaat er langs.

Ook moet ik hier altijd zorgen dat ik voldoende contant geld op zak heb.

Pinnen is redelijk ingeburgerd, maar zeker nog niet overal.

Om maar eens een instantie te noemen waarbij je verwacht wel te kunnen pinnen, de bibliotheek!

Wij zijn daar lid van geworden en moesten onze contributie voor een jaar betalen.

Dit kon ik dus niet pinnen, maar moest dat contant betalen. 

Zo sta je dus nog wel eens voor verrassingen en kan je maar beter genoeg op zak hebben.

Ook zo'n mooie zijn de cheques om te betalen.

Hoe lang zijn die in Nederland al uit de running? Hier heb je ze nog!

Maar zijn ze nou overal hopeloos achter mee? Nee, sommige dingen zijn gewoon anders geregeld, maar functioneren prima.

Wat ik hier wel veel beter vind is dat er pas getankt kan worden nadat er betaald is.

Zouden ze in Nederland ook moeten doen. Hebben we nooit meer mensen die wegrijden zonder te betalen. Scheelt toch weer een item bij opsporing verzocht.

Weer compleet

Vandaag is Erik weer terug gekomen uit Canada.

Met het hele gezin zijn we hem van het vliegveld gaan ophalen

Natuurlijk is het fijn om weer compleet te zijn, maar we redden ons prima als Erik er niet is.

Mensen vragen wel eens aan mij of ik het niet moeilijk vind alleen, of het niet eenzaam is?

Nee helemaal niet. 

Nu was ik ook al wat gewend vanuit Nederland. Daar was Erik ook regelmatig van huis.

En waren we wel beide thuis, dan ontliepen we elkaar soms nog. 

Hij ging 's morgen om 7.00 richting werk, ik ging om 16.00 naar mijn werk.

Hij kwam dan om 18.00 weer thuis, terwijl ik pas rond 23.30 weer thuis kwam.

Zo kwam het dat we elkaar wel eens dagen alleen via sms, whatsapp of briefje op het aanrecht spraken.

Als ik namelijk zo laat thuis kwam lag Erik alweer op bed. Voor hem ging om 6.15 de wekker weer.

Ach, alles went. Ook voor de kinderen is het vrij normaal. Zij weten niet beter en samen redden we het wel.

Maar we hebben ondanks al onze zelfredzaamheid toch genoten van het feit dat hij er weer was.

Even lekker zwemmen, samen gegeten. Quality time. We hebben precies een week voordat hij weer gaat.

Helemaal niks

Vandaag was een rustig dagje.

Soms plannen we die ook nog bewust in. Niet dat we hier op ons tenen lopen qua drukte, maar zelfs thuis niks doen is voor mij toch geen dagelijkse kost.

Ik moet ongeveer op m'n handen gaan zitten om niet toch even te gaan strijken, was opvouwen, zuigen of noem het maar op. En het liefst ook alles tegelijk!

Ik vind het heel moeilijk om te zeggen vandaag doe ik helemaal niks.

Nu is dat op een wasje draaien na toch gelukt. 

Maud is wel druk. Niet met stofzuigen of dweilen, maar met leren.

Aankomende week is het proefwerkweek. Voor haar zijn deze vanaf leerjaar 4 nu extra pittig.

De toetsen duren namelijk vanaf nu geen 1 uur maar 2, zo wen je vast aan je examen.

Ook is de stof die je moet leren natuurlijk veel meer en dat vergt een goede planning.

Daar hoef ik mij bij Maud geen zorgen om te maken. Die regelt dat allemaal zelf.

Ze is nu dus druk, druk met leren.

En dan kan ik ook niet stofzuigen, dat zou veel te veel afleiden. Goede rede toch!

Dag lieve straathond

Daar lig je dan. Je lichaam zwelt al op door de hitte en de vliegen zwermen om je heen.

Vorige week zag ik je nog lopen. Je liep wel erg dicht langs de weg.

Je was niet mager dus kreeg waarschijnlijk wel te eten.

Alleen vonden je baasjes het niet belangrijk dat je ook veilig kon wonen.

Ze lieten het hek openstaan terwijl ze naar hun werk gingen.

Jij wist niet beter en ging op pad.

Tijdenlang ging dat goed. Misschien meer geluk dan wijsheid dat je al die tijd hebt overleefd.

Helaas is er aan je leven een eind gekomen.

Aangereden door een auto die je waarschijnlijk niet meer hebt kunnen ontwijken.

Je baasjes zullen zich niet om je bekommeren. Voor hun is het geen gemis. Er komt wel weer een nieuwe waakhond. 

Je bent nu een sterretje. Geniet van je leven achter de regenboog.

Rust zacht lieve straathond.

Beetje smerig

Ik heb een leuke auto. Een auto waar ik graag mee rijd en waar ik van alles in mee neem.

Ik heb achterin standaard een doos staan met daarin een oude handdoek, handschoenen, fles water, blik voer en een riem.

Het is mij nog niet overkomen, maar het gaat mij vast ook wel eens gebeuren dat ik een hond op straat zie die direct hulp nodig heeft.

Toen ik Luna vanuit het asiel meenam durfde ze niet in de auto. Ik moest haar erin tillen.

Ook Tico is geen held achterin. Die moest ook getild worden.

Nu we tegenwoordig naar cursus gaan is auto rijden ineens ontzettend leuk!! Zo leuk dat ze uit zich zelf in de auto springen.

Luna is helemaal gek. Die springt overal in waar een deur opengaat. Kom je aanrijden en doe je de bestuurdersdeur open dan zit ze in notime bij je op schoot.

Gaat de achterdeur open dan springt ze daarin en zit ik toevallig nog achter het stuur dan komt ze via het middenconsol wel even bij me kijken.

Gelukkig komt ze tijdens het rijden niet naast me zitten, maar haar in de achterbak zetten heeft ook weinig zin.

Mevrouw zit namelijk liever op de achterbank. Als een prinsesje wordt er uit het raam gekeken.

Dat betekent dus dat ze over de achterbank heen springt om te komen waar ze wil zijn.

En dat betekent nog meer dat mijn auto er niet uit ziet!

Tijd voor een grondige wasbeurt.

Nu hebben we hier op Curacao Bob autowas.

En Bob autowas heeft happy hour van 13.00 tot 15.00. En nee dan krijg je geen twee drankjes voor de prijs van één, maar een fikse korting op een wasbeurt.

Klinkt goed, maar nog beter is dat ze ook een programma hebben waarbij de binnenkant gereinigd wordt. Dat klinkt beter, nee dat klinkt zelfs heel goed. Dan hoeft deze vrouw niet in de verstikkende hitte haar autootje uit te zuigen.

We kwamen precies om 14.50 binnen en mochten nog deelnemen aan het happy hour. 

Mooi, want de auto was wel toe aan een beurt.

Eerst werd hij door de wasstraat gehaald en aan de buitenkant gewassen.

Komt hij eruit dan wordt hij nog even droog gewreven en worden ook de spiegels en ramen netjes gedroogd.

Hierna aansluiten in de volgende rij. We waren niet de enige met een smerige auto.

En dan eindelijk mocht hij op de lopende band. Die band duurt ongeveer een minuut of 10 schat ik en in die tijd moet de hele auto spik en span zijn. Want aan het eind van de band moet je er weer in zitten zodat je auto niet naar beneden rolt.

Nu was mijn auto zo vies dat er 5!!!mannen nodig waren om in die korte tijd mijn auto uit te zuigen, het dashboard te poetsen, de binnenkant van mijn ramen te doen en ja wel mijn banden zwart te verven.

Wat een giller hè, je banden zwart verven! 

Het eindresultaat mag er wezen. Helemaal schoon is hij niet, maar daar was hij dan toch echt te vies voor. 

Bij thuiskomst werd ik gelukkig weer enthousiast begroet door???? Juist ja!

Gokje wagen

Hier op het eiland is het wagen van een gokje een diepgewortelde gewoonte.

Er zijn meerdere loterijen. Zoveel, ik weet niet eens precies hoe het allemaal zit.

Wat ik wel zie zitten zijn altijd de dames langs de weg die met loten zitten te zwaaien.

Gewoon langs drukke doorgaande wegen! 

Er is in ieder geval één loterij die elke dag een trekking heeft. De bedragen die je kunt winnen liggen ook weer aan het bedrag dat je hebt ingelegd.

Behoudens de loten die je bij de vrouwen aan de weg koopt zijn er ook kantoortjes. Ook staan de dames soms gewoon bij de uitgang van de supermarkt. Kansen zat om lootjes te kopen.

Ik vind het af en toe doen van een gokje leuk, maar ik heb hier nog nooit van iemand gehoord dat hij miljonair is geworden. Bij welke lokale loterij dan ook. Laat dan ook maar. Steek ik het geld liever in het welzijn van de dieren.

Uitgerust

Voor de mensen die mij goed kennen zal dit blog menigmaal de wenkbrauwen doen fronsen.

Wat is er namelijk aan de hand? Ik lig dagelijks om 22.00/22.30 al op mijn bed!

Jaja lieve mensen wie had dat gedacht.

Voor alle mensen die mij minder goed kennen, in Nederland lag ik niet voor 24.00 uur plat.

Dat is nogal een verschil. Nu heeft dat meerdere redenen. 

In Nederland had ik een hectisch bestaan met een onregelmatige baan in de zorg.

Avonddiensten duurden tot 23.00 als het meezat, maar dan was je nog niet thuis.

En als je eenmaal rond 23.30 thuis kwam lag je ook niet 5 minuten later op bed.

Hoe drukker de dienst was geweest hoe langer ik nodig had voordat ik in slaap kon komen.

Maar de volgende morgen stond wel de wekker weer om 7.30 om de kinderen naar school te helpen.

Dit zorgde ervoor dat ik de weekenden vaak kapot was en echt nodig had om bij te tanken.

Ik kon wel doorslapen tot 12.00 om aan mijn uren te komen. Dit werd niet door iedereen begrepen, maar mijn lichaam had het overduidelijk nodig.

Hier heb ik een totaal ander ritme. Geen werk in de zorg meer, dus ook geen onregelmatige diensten.

Nu is het niet zo doordat ik niet meer werk ik ook nergens meer moe van word.

Ik word namelijk ontzettend moe van de warmte. Die vergt veel van je lichaam. Het is niet voor niks dat het tempo hier veel lager ligt.

Ik gebruik overdag nooit de airco. Die heb ik ook alleen maar in de slaapkamer.

Na een dag huishouden, zaken regelen en vrijetijdsbestedingen heb je wel zin in een koele kamer met airco.

Het is dus niet alleen het feit dat de warmte je moeier maakt, ook het idee om lekker een afgekoelde ruimte in te mogen zorgt ervoor dat je op tijd gaat douchen en lekker gaat liggen lezen (of een blog schrijven).

Wat ik wel ontdekt heb nu ik een veel regelmatiger leven heb is dat ik veel slaap nodig heb.

Dat wist ik natuurlijk al wel doordat ik in Nederland in de weekenden zo moe was, maar nu ik hier elke dag op dezelfde tijd ga slapen en zonder wekker kan doorslapen merk ik dat ik pas wakker word na 9uur slaap.

Iets wat ik nooit wist, dat mijn lichaam dus zoveel uren slaap nodig had. In Nederland was mijn biologische ritme volledig door de war. Nu ik dit weet zal ik in de toekomst in Nederland er wel rekening mee houden. Het voelt namelijk 10 x prettiger om uitgerust te zijn.

Op mijn wenken bediend

Gisteren klaagde ik nog zo over het weer. Het was warm en er was erg weinig wind.

Nou ik denk dat ik gehoord ben want vanmorgen toen ik opstond plensde het behoorlijk.

Ook onweerde het goed.

Dat betekent dat de kinderen niet op de fiets gaan. Om meerdere redenen niet. Ze worden nat, dat is de minst belangrijke. Maar vooral omdat de wegen snel onbegaanbaar worden, auto's keihard door plassen rijden of om de plassen heen rijden en waardoor het voor fietsers dus gevaarlijk wordt.

Daarbij hebben ze beide geen achterspatbord dus betekent dat een natte kont de rest van de dag en een uitdaging voor mij om de kleding weer schoon te krijgen.

Ach als ze alle dagen fietsen wil ik best een keer rijden.

Maar het bleef niet bij dit buitje. De gehele dag door was het wat wisselvallig. Hierdoor kwam de temperatuur niet hoger dan 27 graden. Wat een verademing! Niet leuk voor de vakantiegangers, maar wij genoten ervan.

En weet je wie er nog meer ook van genoot? Storm! Het was grappig om te zien.

Meestal ligt hij binnen op de koude tegels voor apegapen, maar nu bleef hij buiten onder de overkapping liggen.

Ook toen ik alle deuren dicht deed om de kinderen op te halen bleef hij buiten liggen. Nou dat is echt niks voor hem! We hebben hem zelfs er nog op kunnen betrappen dat hij met Tico speelde.

Moet niet gekker worden. Alleen al voor Storm hoop ik dat de regen een tijdje aanhoud.

Het onweren hoeft dan weer niet. Het is niet alleen vanwege het risico dat het ergens inslaat, maar vooral vanwege Luna. Zij vindt onweer verschrikkelijk!

Ze gaat in een hoekje liggen trillen en wil niks meer. Er is dan niks meer over van de happy Luna.

Best zielig eigenlijk. En dat terwijl ze nu altijd veilig en droog ligt. Ze mag van mij dan in onze slaapkamer. Ik zit er de mand neer en doe de gordijnen dicht. Dan ziet ze de flitsen niet maar hoort alleen nog de donder. Als het onweer weer voorbij is kan ze gelukkig weer blij zijn.

Warm, warmer, warmst

Het is echt warm op dit moment. Niet een beetje warm, maar heeeuuuul warm!

De gevoelstemperatuur komt soms overeen met 40 graden. De officiële temperatuur is volgens de weerberichten 32 graden, maar op borden buiten zie ik ook wel 35 graden staan.

Hoe warm het nu precies is maakt mij niet uit, het is wat ik voel en ik voel zweet!

Uit alle hoeken en gaatjes druipt het van me af. Ik hoef maar weinig te doen, je zweet al van koffie inschenken. 

Het kan nog wel een paar weken zo warm blijven voordat het regenseizoen start en de temperatuur iets daalt. Heerlijk lijkt me dat, ik heb er nu al zin in!

Maar ja, tot die tijd gaat het leven wel verder. 

We hebben nu thuis wat afspraken gemaakt om de hitte te kunnen verdragen. We hebben hier namelijk de afspraak dat airco's overdag niet aangaan. Deze gebruiken we alleen 's nachts en eigenlijk ook niet eens de hele nacht.

Maar het werd nu zelfs met een fan aan niet te doen. Er moet huiswerk gemaakt worden en daar heb je toch een koel koppie bij nodig. 

Nu hebben we een nieuwe afspraak gemaakt. De airco mag bij het starten van huiswerk maken het eerste half uur aan en daarna neemt de fan het over, die kan de koude lucht dan blijven verspreiden.

Eens zien of Youri nu spontaan langer over zijn huiswerk doet. Zou mooi zijn!

Tijgermugkiller

Het is gewoon niet leuk meer hoeveel muggen er op dit moment zijn.

En dan zou ik het nog niet eens zo heel verschrikkelijk vinden als ze alleen maar zouden steken, maar ze brengen ook vervelende ziektes over.

De ziekte die zich nu razend snel over het eiland verspreid is een hele vervelende waar je lang ernstige gewrichtspijnen aan over houdt.

Daar zit ik niet op te wachten, geen tijd voor. 

Nu zijn ze vanuit de overheid druk bezig met het bestrijden van de mug, alleen gaat dit wel op een hele bijzondere manier.

Hier in Julianadorp hebben ze in twee straten gespoten, thats it. Daarmee kan ik toch niet stellen dat bij deze de mug in ons wijk dan uitgeroeid is. Nee, ik denk zelfs dat ze naar onze tuin gevlucht zijn om het gif te omzeilen.

Hebben ze mooi pech want deze dierenliefhebbende vrouw kilt tijgermuggen!

Gisterochtend zat ik aan tafel en werd ongeveer aangevallen door die dingen. Nu was de maat vol.

Ik heb met de elektronische vliegenmepper over de gehele ochtend 40!!! muggen gekild.

Waar ze vandaan kwamen is me nog steeds een raadsel, maar het was niet meer te doen.

Keer op keer ging ik de standaard plekken af waar ze telkens zaten. Dat was tussen de nepplantjes, in de gordijnen, onder de tafel en op het plafond. Zelfs een huishoudtrapje kwam er aan te pas om ze dan ook echt uit te roeien. Maar ik was net te klein! Hoe frustrerend is dat! Zie je allemaal muggen op het plafond kan je er niet bij. Gelukkig was Maud al om 11.40 vrij en heb ik haar meteen de trap op gestuurd. Weer 8 minder!

Toen we allemaal naar bed gingen zaten er nog twee op het plafond bij Youri. Natuurlijk konden we er weer niet bij, maar Maud sliep al.

Youri had de geniale oplossing, hij heeft ze van het plafond geschoten!

Met zijn nerfpijltjes schoot hij in de richting van de mug. Ze kapot schieten vergt nog wat oefening, maar ze bijna raken was ook goed. Zodra ze dan in beweging kwamen kon ik ze alsnog vangen met mijn vliegenmepper. En zo schakelden we alles uit. Missie voltooid, de troepen konden in rust.

Dag goed voornemen

Ojee, ons goede voornemen om de hele week geen gerechten meer te eten die beginnen met een p is nu al gesneuveld! En het idee was nog wel zo goed.

Maar het voorstel voor vanavond was beter en daarom leggen we de goede voornemens gewoon in de kast voor een volgende keer.

En zo kwam het dat we vanavond op kraamvisite gingen naar een pup van bijna 8 weken.

Zo schattig en zo'n humpie, daar moesten we even tijd voor maken.

Nu was dit pupsel het nieuwste gezinslid van onze vrienden hier op het eiland wonen waarvan de man bij dezelfde werkgever werkt al Erik. En ook hij was nu voor het werk op pad.

We waren dus allemaal 'manloos' en vaderloos'. En dat was een goede rede om met elkaar uit eten te gaan.

Het werd iets wat iedereen lustten en dat begon toch met een p. Dag goed voornemen! Maar het was wel lekker en erg gezellig!

Het is leuk voor de kinderen om elkaar te steunen en lol te hebben met elkaar terwijl de vaders aan het werk zijn. En ook voor ons als vrouwen hebben we steun aan elkaar als we er even doorheen zitten als we lang alleen zijn. Heerlijk toch. Daar kan geen goed voornemen tegen op.

Effe anders

De donderdag is altijd een volle dag. 's Morgens is het nog gewoon, maar 's middags en 's avonds is het een vol programma.

Is niet erg, maar dan moet het wel zo gaan zoals je in gedachte hebt en daar kan je hier op het eiland dus niet vanuit gaan.

Natuurlijk loopt het in Nederland ook wel eens anders, maar hier gaat er dan meteen van alles mis.

Ik had voor vandaag verzonnen dat terwijl Maud aan het surfen was ik meteen even bij de Appie langs kon gaan.

Zo gezegd, zo gedaan maar dat ging dus even anders. Ik kwam bij de Albert Hein aan, toen vond ik het bij één ingang al zo donker. Ik zag ook niemand in en uit lopen, dus dacht dat de deur misschien stuk was.

Dan maar even naar de andere kant rijden. Daar stonden wel veel mensen, maar ik had nog niet in de gaten wat er aan de hand was.

Wat bleek? Er was een stroomstoring en niemand kon er meer in of uit. Dus stonden er mensen met hun boodschappen voor een dichte schuifdeur, waren er nog mensen binnen aan het winkelen en stonden er dus ook mensen buiten die er weer niet in konden.

Via een nooduitgang werd uiteindelijk iedereen die binnen was naar buiten gelaten. De manager kwam ons vertellen dat het ook nog wel even ging duren aangezien de noodvoorziening het ook niet deed.

Oké, geen boodschappen dus, maar ook geen beltegoed wat ik zou halen en niet pinnen voor de tuinman die zaterdag komt.

Daar sta je dan, dan moet je echt even schakelen. Het halve eiland bleek geen stroom te hebben.

Dan valt er van alles uit. Behoudens dat winkels problemen ondervinden doen bv stoplichten het ook niet meer. Best gevaarlijk eigenlijk. Er gebeuren hier al ongelukken op kruispunten waar de stoplichten het wel doen, laat staan wat er gebeurd op kruispunten waar de stoplichten het niet van doen.

Ik heb even moeten nadenken hoe ik alles wat ik in gedachte had nu kon doen. Ik heb het programma wat omgegooid en was pas om 18.30 thuis. Was niet helemaal volgens planning.

19.30 stonden we alweer op het veld met Luna en Tico.

Tandarts

Het stond al even gepland en had niets te maken met ons slechte eetgedrag van de afgelopen 10 dagen, maar vandaag hadden we een afspraak bij de tandarts.

Het was wel weer eens tijd voor een half jaarlijkse controle die inmiddels een jaar geleden voor het laatst was. 

Het kon net zo tussen de bedrijven door, vrijdag vertrekt Erik weer voor het werk richting Canada.

Hier is de zorg echt veel goedkoper dan in Nederland.

Wij konden ons dan ook met een basisverzekering verzekeren en kregen daarvoor de uitgebreide polis.

Dit alleen maar omdat we hier wonen en hier dus alles op zorggebied een stuk minder kost.

En het rare is dat je op huisartsen en tandartsen niveau gewoon hetzelfde krijgt.

Hoe de specialisten hier te werk gaan daar heb ik geen ervaring mee, daar kan ik dan ook geen mening over vormen. 

Waarom in Nederland dezelfde handeling door een tandarts zoveel meer moet kosten is mij een raadsel.

In dit geval doe ik er hier mijn voordeel mee. Iedereen is goed door de controle gekomen en is 'gaatjesloos'. Voor Youri hebben we een vervolgafspraak bij de orthodontist gemaakt.

Ik heb de bedragen al gezien voor een beugel.  Voordat ik hier mijn maximale te declareren bedrag voor de ortho besteed heb is Youri al klaar met zijn beugel!

Niet eerlijk voor de mensen die het niet krijgen of kunnen betalen, maar ik laat het ook niet liggen.

Einde fastfood

We zijn weer thuis! En het grappige is dat thuis ook inmiddels echt thuis voelt!

Het is een tijd zo geweest dat thuis hier was maar ook in Nederland.

Inmiddels zijn wij hier zo ingeburgerd dat thuis vooral nu hier is.

Zelfs de temperatuur vonden we mee vallen terwijl we daar normaal behoorlijk last van hebben.

Na aankomst is wel direct het contrast zichtbaar.

Zo geordend als de Amerikaamse straten zijn, zo een zooitje is het hier. Overal de bekende troep, slecht asvalt, zwerfhonden langs de weg. Je wordt meteen weer met je neus op de feiten gedrukt.

Culinair gezien waren de afgelopen dagen geen hoogstandje. Eigenlijk heeft Amerika geen typisch Amerikaanse keuken of ik ben het niet tegen gekomen. Ja fastfood wat je dan ook heeeeeeel veel ziet. Zelfs Youri was op een gegeven moment de patat zat, nou dat zegt wel wat.

Vanavond hebben we dan ook eerst boodschappen gedaan en daarna gezond gegeten. Het was een bijzondere gewaarwording dat je de Curacaoose supermarkt inmiddels aardig waardeert.

In onze eerste maanden was het nog wat aftasten en soms ook afzien tijdens de maaltijdkeuze. 

Ook nu loop ik nog wel eens tegen lege schappen aan maar kan ik daar al veel beter op inspringen.

Het doet me niet zo veel meer. Behalve dan als er geboycot wordt en er vrijwel geen groente meer te krijgen is, dan is het vervelend. 

Maar vanavond liep ik langs allerlei producten waar ik gewoon zin in had. Verse ananas, meloen, vers broodbeleg en noem maar op.

Gewoon wat we de afgelopen dagen gemist hebben. We zullen de aankomende dagen met veel smaak genieten van hetgeen we in ons mond stoppen.

Enne, de kinderen zeggen de eerst komende weken geen patat meer te willen. Ben benieuwd hoe lang ze het volhouden.

Uitersten

Amerika is het land van uitersten, dat is wat ik vandaag vooral ervaren heb.

Vanmiddag zijn we naar Miami beach geweest, met z'n art deco boulevard de plek om te zien en gezien te worden.

Skyline van Miami beach vanuit de auto gezien.

Nou heb ik die behoefte niet zo om gezien te worden, maar anderen blijkbaar wel!

Wat een bijzondere mensen hebben we vandaag gespot. Niet alleen mensen met een bijzonder uiterlijk, maar ook mensen met een bijzonder volle portomonnee. Die rijden dan over de boulevard in Ferrari's, Mustangs, Chrevolets en zo kan ik het rijtje dure auto's nog wel doorgaan. 

De één met de muziek keihard aan, de ander met gouden kettingen en dure zonnebrillen.

De harde kant van het leven zijn we ook tegen gekomen. Zwervers, niet één maar veel.

Zo liggen ze zelfs in het openbaar toilet.

Het is toch eigenlijk in en in triest dat de één van gekkigheid niet weet wat hij met z'n geld moet en de ander niet weet hoe hij de dag door moet komen zonder.

Natuurlijk kunnen we Miami beach niet verlaten zonder op het strand te zijn geweest.

Als oud lifeguard wil ik toch minstens een voet in het zand gezet hebben en nog liever gezwommen hebben.

Dat zwemmen was niet zo'n goed idee. Er waren ontzettend veel kwallen en de zee was nogal ruig.

Om uit te leggen dat je beter niet kon zwemmen hadden ze een goed systeem.

Wij kennen in Nederland wel het vlaggensysteem, maar hier heb je ook een vlag voor gevaarlijke dieren. Dat kunnen haaien zijn die daar ook leven, maar in dit geval ging het over de kwallen.

Dat weet ik omdat ik natuurlijk even kennis gemaakt heb met meneer de lifeguard.

Mmm, die sixpacks hadden ze vroeger niet.

Deze meneer zit 10 uur per dag vier dagen per week in z'n hok. Op drukke dagen redden ze ongeveer 100 mensen. Niet per lifeguard maar over het gehele strandvlak van 12 kilometer.

Het was nu ondanks de wind rustig, maar dit kwam doordat de dagen hiervoor geen wind was waardoor de bodem van de zee vrij vlak was.

Ze hebben hier ook borden hangen met een duidelijke uitleg hoe uit een mui te komen. Is wat voor in Nederland. Daar begrijpt de standaard toerist echt geen bal van de borden.

Nog even een laatste foto van het huisje van de lifeguard en daarna weer naar het hotel.

Alle koffers zijn weer gepakt. We moesten wat schatten en herverdelen om te zorgen dat we binnen het toegestane gewicht blijven. Morgen maar hopen dat we het goed gedaan hebben.

Het zit er weer op. We hebben genoten. Vanaf morgen gaat het blog weer verder over ons leven op Curacao.

Wildlife Florida

De staat Florida heeft een imposante lijst aan wildlife.

Helaas niet zo goed terug te vinden in Miami vanwege de drukte, maar zodra je Miami verlaat is de kans groot dat je een bijzonder beest tegenkomt.

Even voor het idee wat hier zoal leeft. 500 verschillende soorten vogels waaronder deze machtig mooie adelaar.

Verder meerdere soorten schildpadden, kikkers, insecten en zelfs zwarte beren!

Ik vind zelf het meest bijzondere dier toch wel de Florida Panther.

Eigenlijk is het geen panter maar een poema. Ze waren hier bijna uitgestorven. Om inteelt tegen te gaan zijn toen 8 panters uit Texas uitgezet. Nu is de populatie zich langzaam aan het uitbreiden.

Wat ik liever ook niet tegen kom is één van de 45! soorten slangen die hier leven. En dan zijn dat niet alleen addertjes maar ook phytons en ratelslangen. 

En laten we de krokodillen niet vergeten. Uiteraard zijn die te bewonderen in de Evergleeds, maar dat is erg toeristisch. Ze zeggen hier dat het bijna ondoenlijk is om Florida te verlaten zonder een krokodil te zien. Ze leven hier in grote getalen. Bij vrijwel elk meertje is de kans aanwezig dat je hem spot.

Er staan dan ook borden langs de meren dat het gevaarlijk is om te zwemmen. Pootje baden is meer pootje afstaan.

Ik geloof niet dat ik het heel erg vind dat ik bij de weinige hoor die nog niks gezien heeft.

Erik had voor vandaag het fantastische idee om te gaan geochachen. Jeeh right!

Over het algemeen liggen die dingen verstopt tussen bomen, in gras en weet ik het waar.

Uiteindelijk hebben we een paar "veilige" weten te vinden waaronder één in dit park.

Als het er voor honden vriendelijk is dan zal het voor mij ook wel ongevaarlijk zijn, toch?

Niet duur

We genieten met volle teugen van ons verblijf in Miami.

Ons hotel ligt ongeveer naast een shoppingmall, het kan dan ook niet uitblijven dat we daar een kijkje nemen.

Het is groot! Er zijn zeven ingangen en met gemak meer dan 100 winkels.

Alles is hier van een merk. In Nederland maar ook op Curacao zijn die merken erg duur.

Nu maakt het voor mij niet uit of kleding nou van een merk is of niet, maar hier kost het net zo veel als  bij ons de h&m. Daarbij hebben we ook nog eens het voordeel dat er sale is. Dat levert leuke koopjes op!

Om even een indruk te geven wat ik hier dan betaal, ik heb voor Youri in de sale een paar converse schoenen gekocht voor $16 = €12,80. 

Het is leuk om hier door de wijken te rijden en het leven van de Amerikaan te bekijken.

Het is nog steeds erg wennen hoe ze de straatnamen aangeven. Ook het stoplicht aan de overkant blijft vreemd.

We zien veel huizen met een soort gaasveranda. Moeilijk uit te leggen, dus hier even een foto.

Dit is een foto van het internet om je een idee te geven. Men heeft dus het zwembad ook onder het gaas. 

Ideaal om de muggen uit huis te houden, maar vooral om mugvrij buiten te zitten. En je hebt geen bladeren in het zwembad.

Snap niet dat dit op Curacao geen hype is. Zo best handig zijn.

Wie weet begin ik er mijn handeltje.

Bijzonder museum

Vanmorgen vroeg zijn we uitgecheckt in Orlando en weer vertrokken richting Miami.

De voetjes waren hier heel erg blij mee, die zaten wel op hun limiet qua kilometers.

Ik weet nu dat de Nijmeegse Vierdaagse niets voor mij is. Al vermoed ik dat ik deze vier dagen al aardig  de benodigde hoeveelheid kilometers heb gemaakt.

We zijn vanmorgen begonnen met een ontbijt bij de denny's. We kenden het niet en het werd ons getipt. Oké, een culinair hoogstandje kon ik het niet noemen, maar je krijgt wel veel voor weinig.

Erik en Maud gingen voor All you can eat pannenkoeken. We denken dan aan Nederland waar je pannenkoeken zou krijgen ter grote van een pindakaasdeksel. Daar kan je er wel een paar van op.

Nee dan hier, hier krijg je pannenkoeken ongeveer ter grote van je bord en een vinger dik.

Mmm, ze hadden er twee op hun bordje en hebben het daarbij gelaten. Dat was all they can eat!

Wat wel erg fijn is en wat we nu bijna overal wel zijn tegengekomen is dat je je drankje gewoon weer mag bijvullen. Bij alle fastfood ketens vul je zelf je beker en mag je die zo vaak vullen als je wilt.

Vanmorgen werd onze koffie ook keer op keer bijgeschonken. Niet verkeerd!

Voor vanmiddag hadden we een leuke stop bedacht. Precies op de helft en precies ons ding; het navy seals museum!

Oké ik geef toe, wij zijn een beetje bijzonder gezin. Wij vinden dit namelijk allemaal leuk!

Leuk in de zin van mooi om te zien wat er allemaal kan en hoe ze dit allemaal doen.

Natuurlijk hoort er ook een stukje geschiedenis bij, want onder andere door de navy seals die via Normandië naar ons land kwamen zijn wij nu een vrij land.

Er zijn in de loop der jaren ook heel veel navy seals omgekomen. Zij worden allemaal genoemd op een muur. Dat zijn er indrukwekkend veel. 

We hebben niet alleen getreurd, we hebben ook genoten!

We hebben filmpjes bekeken van de opleiding. 

Goed opletten, want ze hadden een vragenlijst meegekregen. 

Je mocht je kleden als een echte navy seal.

Youri heeft gekozen voor de meest kleurrijke outfit.

Natuurlijk kon de stormbaan genomen worden. Ja wel, in de hitte heeft Youri zijn krachten getoond en is op blote voeten over de baan gegaan. Bikkel!

En of ze wisten dat we kwamen.....er was ook nog een jonge hond in opleiding aanwezig.

Een Hollandse herder van 7 maanden. 

Het jasje zei dat we hem niet mochten aaien. Gelukkig zei de bijhorende eigenaar wat anders en dat laat Youri zich geen twee keer zeggen.

Nu zijn we in ons hotel in Miami. Morgen maar eens kijken hoe het er hier bij daglicht uit ziet.

Rare regels

Vandaag hebben we genoten van alweer de laatste dag in Orlando.

Morgen maken we de reis weer terug naar Miami. Niet zonder hier en daar een stop te houden natuurlijk, maar daarover morgen meer.

Vandaag hadden we een relaxte dag. Niet dat we niks gedaan hebben, maar toch anders dan de twee dagen hiervoor.

Vandaag zijn we naar het park geweest waar Youri heel graag naar toe wilde. Dit was het waterpark.

En ik kan niet anders zeggen dan dat het een goede keus was.

We hebben heel wat glijbanen gedaan. Met band, met matje, heel hard naar beneden, iets minder hard naar beneden. Kortom, we hebben ons vermaakt.

We hebben ook kennis mogen maken met de overdreven Amerikaanse regels qua veiligheid. 

In Nederland kennen we natuurlijk ook 100.000 regels maar die gaan over van alles en nog wat.

De regels hier zijn allemaal zo gemaakt dat de verantwoording vooral niet bij het bedrijf ligt.

In het golfslagbad mocht ik niet op de schouders van Maud zitten! Waarom? I don't no.

Er was ook een wild water baan. Niet eens zo heftig als bij center parcs, je kon er zelfs staan.

Maar eigenlijk moest iedereen een redvest om. Ook de volwassenen.

Ik bezit 26! diploma's die iets te maken hebben met zwemmen of zwemveiligheid, dan is het wel heel raar om een zwemvest om te moeten. Gelukkig zag ik ook wat volwassenen zonder, dat heb ik dus stiekem ook maar gedaan.

Vanavond hebben we nog een outlet bezocht. Ik heb mijn ogen uitgekeken!

Wat een winkels en wat betalen wij belachelijk veel in Nederland voor precies hetzelfde product!

Nou was niet alles spotgoedkoop hoor. Je zou het wel denken als je ziet hoeveel tassen sommige mensen zeulen. Wij hebben het heel bescheiden gehouden.

Moeie voetjes

Natuurlijk ga ik niet klagen! Ik voel mij gezegend met het feit dat ik hier mag zijn, maar o mijn voetjes kunnen niet meer!

Het wachten in de rijen en het geslenter eisen zijn tol, de voetjes willen niet meer.

Gelukkig hoeven ze ook niet meer!

Vandaag nogmaals naar een Universal park geweest. Nu de andere waar het Zweinstijn kasteel staat.

Prachtig!

Wat ons hier opvalt zijn de vernieuwde attracties. Tenminste ik kende ze nog niet.

Je wordt tegenwoordig niet meer met een achtbaan of ander karretje langs vervoerd, maar blijft eigenlijk op dezelfde plek in een karretje en het beeldscherm verplaatst zich. 

Het wordt dan een simulator genoemd en die kunnen net zo echt voelen als een gewone achtbaan.

In het Harry Potter kasteel kwamen we ook in een simulator terecht waarin we meededen met een zwerkbalwedstrijd. Geweldig! Je voelt de snelheid in je buik terwijl alleen de film draait.

En dan de maaltijden hier, vreselijk! Ik snap wel dat de gemiddelde Amerikaan geen maatje 36 heeft.

Ik trouwens ook niet.

Maar wat een vieze vette maaltijden worden hier gegeten. Het is bijna niet te doen om ergens iets gezonds te vinden.

Er rijden ook een hoop zware mensen in een karretje rond, die zijn al niet meer in staat om op hun benen te staan. Heftig hoor.

Bij de attracties staan voorbeeldkarretjes buiten. Kinderen en dikke mensen moeten hier eerst in zitten om te kijken of de beugel wel dicht kan. Kan dit niet dan mag je de attractie niet in.

Ik zou het niet eens proberen bij twijfel, maar schaamte is hier niet.

Gelukkig behoor ik hier tot de dunnere versie en kan ik morgen gerust in een bikini verschijnen in het waterpark. 

Nu eerst maar eens voetjes hoog!

Technologie

Vandaag hebben we het eerste park bezocht.

De kinderen zijn de leeftijd van de Disneyparken wel voorbij dus hebben we gekozen voor de Universal parken.

Ook hier is weer een strenge controle voordat je het park binnen komt. Je tas wordt gecontroleerd op wapens en ook hier kom je pas weer binnen nadat je vinger is gescand.

Er zijn er twee Universalparken. Universal studio's en Universal Adventure park. Bij beide zijn de thema's vooral in films terug te zien.

De grootste publiekstrekker is toch wel de wereld van Harry Potter. In het ene park hebben ze de "weg is weg" nagebouwd en in het andere Zweinstijn. Sorry voor de niet lezers van Harry Potter, je hebt vast geen idee waar dit over gaat.

Ik heb alle boeken over Harry Potter gelezen en vond ze geweldig. Eigenlijk leuker dan de films die niet altijd passen in het beeld dat je er zelf bij hebt.

Ik kon het in één van de winkeltjes dan ook niet laten om een cape aan te trekken die gebruikt wordt tijdens de lessen op Zweinstijn.

De mevrouw in de winkel dacht dat ze me het echt kon verkopen. Haha nou echt niet! Ik vond het leuk om aan te trekken, maar ga er toch echt geen $110 aan uitgeven!

Hoe vind je mijn geweldige heksen en tovenarij schoenen onder mijn cape? Hilarisch toch!

Gauw weer weg daar. Het draaide er trouwens alleen maar om commercie. Ik had meer tovenarij gehoopt, maar het waren vooral winkeltjes. 

Wat wel weer een grappig winkeltje was is de winkel waar je toverstafjes kon kopen.

Erik snel naar binnen om een toverstaf te kopen waarmee je mij kon veranderen in Beyoncé. Uitverkocht!

Wel hadden ze de toverstaf van alle karakters uit de Potter boeken.

En dat waren er veel! Elk wit etiketje is een doos.

We hebben een aantal attracties gedaan waarbij je je tas niet mee naar binnen mag nemen.

Hier zijn dan gratis lockers voor aanwezig. Hoe gaat dit dan? Je vraagt een locker aan, laat je vinger door een apparaat scannen en je krijgt een nummer toegewezen.

Kom je de tas weer halen dan type je het nummer van de locker in en laat je vinger weer scannen. Klopt de combi dan gaat het kastje weer open. Wat een technologie! 

Maar de techniek is natuurlijk ook terug te vinden in de attracties zelf. We hebben gezien hoe een film over een orkaan wordt gemaakt en hoe special effects worden gebruikt. 

Oja en Erik kwam met ons terecht in een high speed rollercoaster. Hij wist niet hoe high speed hij daar weer uit moest komen! Ik vond hem erg leuk!

Verbazing en verwondering

Vandaag hebben we met de auto de rit Miami naar Orlando gedaan.

Een rit van ongeveer 4 uur.

Eerst hadden we deze auto, maar helaas door pech kregen we een ander.

Haha, nee hoor. Deze Lamborghini werd wel afgevoerd, maar niet door mijn rijkunsten.

Het is bijzonder om te beseffen dat je in Amerika rijdt! In een ander werelddeel met andere gewoontes en weer een andere taal.

We hebben ons verbaasd en verwonderd over van alles. 

Zo hebben we in ons huisje een afvalvermaler. Hebben alle huisjes hier en schijnt ook vrij normaal te zijn in Amerika. In de keuken heb je dan twee wasbakken, een om af te wassen en de ander om je etensresten in te doen die dan via de een gat verdwijnen in een machine die het in no time omzet in pulp. Oké, je vingers zou ik er maar niet doorheen doen voor de gein.

We zijn vanavond ook nog naar een shoppingmall geweest. Eerst hebben we er gegeten. Tjonge wat een keus! Alleen al op dit pleintje zaten 18 restaurantjes.

Voor Maud was er genoeg te zien.

Maar voor Youri gelukkig ook.

Zoals je op de foto ziet hadden we vestjes aan, we hadden het koud. Niet dat het hier nou zo koud is, maar we zijn zo veel warmer gewend dat alles minder dan 30 graden koud is. Is dus weer even wennen.

We hadden ook nog wat boodschappen nodig en maakten ons toch een beetje druk of we dat nog wel zouden redden. Het was inmiddels al 21.45.

Geen paniek, er zijn hier supermarkten die 24 uur per dag open zijn! En dan niet één of ander klein buurtsupertje, maar een echte grote super. En dacht je dat we om 22.15 de enige waren?

Welnee, er was gewoon een wachtrij bij de kassa. Bizar eigenlijk. Dat het een 24/7 maatschappij is , is niks aan gelogen.

Eindelijk op bestemming

Gisteren de reis richting de States gemaakt.

Ondanks dat het maar 3 uur vliegen is voelde het als een lange dag reizen.

We vlogen niet hoog, dus hebben mooi mee kunnen kijken.

We hebben Cuba zien liggen en vlogen over de Key's. Dat is ook wel een bestemming op de bucketlist!

Na de vlucht kwam de mega rij om door de douane te mogen. We moesten vertellen wat we kwamen doen. Daarna moest iedereen op de foto en werd er van alle vingers een screen genomen. 

Er werden werkelijk mensen afgevoerd die de boel niet op orde hadden. Wij niet, we mochten door!

Geloof je toch niet met zo'n kop als ik?

Daarna de koffers en toen nog richting huurauto.

Vervolgens op zoek naar het hotel. Best ingewikkeld die Amerikaanse wegen en zeker in het donker!

Wat hier bijvoorbeeld heel anders is, is dat de stoplichten aan de overkant staan. Je moet dus veel verder kijken om te zien wanneer het groen is. Maar zoals Youri al heel terecht zei krijg je hier geen nekhernia.

Na het hotel gevonden te hebben meteen het balkon op. We zitten namelijk op de 18de verdieping!!

Het eerste wat we zijn gaan doen is eten!!! Tjonge, wat kan een mens trek hebben. 

Het dichtstbijzijnde was de burger king. Dan maar die, we konden niet meer. Het was dan ook al 21.30!

Wel een bijzonder dessert wat ze daar hebben.

Vannacht lekker geslapen en nu aan het ontbijt.

Alles is hier groot, zelfs de croissant die je hier bij het ontbijt krijgt.

Voor het idee hebben we Youri zijn hand er naast gelegd.

Nu de auto in en dan de rit richting Orlando. Ik ben benieuwd wat ik allemaal ga tegenkomen.

Dierendag, maar nu echt!

Het kan natuurlijk niet missen, maar vandaag gaat mijn blog over dierendag.

Ik kan wel stellen dat het voor onze dieren hier elke dag dierendag is, maar toch doen we vandaag net even dat tikkeltje meer.

Voor Tico is het zijn eerste dierendag. Hij is nog geen jaar oud en heeft nog weinig levenservaring.

Gelukkig kent hij het leven van de straat niet. Hij is samen met zijn broertjes en zusjes al vrij snel in een doos voor de deur van het asiel gedumpt. Sinds dat hij 8 weken is woont hij al bij ons. In december wordt hij een jaar.

Voor Luna is het dit jaar nu eens echt dierendag. Al die tijd dat ze op straat heeft geleefd was afzien!

De dagen van Luna bestonden uit voer zoeken langs de weg met gevaar voor eigen leven en een veilig schaduwrijk onderkomen zoeken zonder dat je er weg gejaagd wordt.

En om de zoveel tijd had ze ook nog de verantwoording voor een stel puppy's.

Nu hoeft dat niet meer. Elke dag weer is ze ons zo dankbaar, dat is geweldig om te zien. Ze maakt nog steeds vorderingen in haar gedrag.

Zo vond ze autorijden voorheen helemaal niks, maar sinds we op cursus gaan vindt ze het geweldig!!

Als ik tegenwoordig naar mijn auto loop loopt ze mee. Zodra ik een deur open springt ze erin. Als dat dus de deur aan de bestuurderskant is springt ze er daar in. Soms neem ik haar gewoon voor de lol mee. Breng ik Maud bijvoorbeeld naar haar oppasadres, hop Luna achterin. 

Storm geniet nu ook steeds meer van zijn verblijf op Curuacao. Hij heeft net als ons wel aan de warmte moeten wennen. Nog steeds zie je een groot verschil tussen Storm en de andere twee. Storm is overdag heel actief als Luna en Tico onder de bomen liggen te chillen. Als het dan avond begint te worden, zo rond 17.00/17.30 dan komen Luna en Tico in actie en is Storm uitgeteld! Elke avond weer wordt er gerend, gespeeld, getrokken aan palmbladeren enz. En elke avond geniet ik er weer van.

Speciaal voor dierendag vandaag had ik frikandel ijsjes voor ze gemaakt. Iets koels is altijd lekker als het zo warm is. Ze vonden het heerlijk.

Vooral Storm lag met z'n ogen dicht te genieten.

Tico nam het mee onder de bomen om het daar op te eten.

En Luna, die had het als eerste op!