Uitersten

Amerika is het land van uitersten, dat is wat ik vandaag vooral ervaren heb.

Vanmiddag zijn we naar Miami beach geweest, met z'n art deco boulevard de plek om te zien en gezien te worden.

Skyline van Miami beach vanuit de auto gezien.

Nou heb ik die behoefte niet zo om gezien te worden, maar anderen blijkbaar wel!

Wat een bijzondere mensen hebben we vandaag gespot. Niet alleen mensen met een bijzonder uiterlijk, maar ook mensen met een bijzonder volle portomonnee. Die rijden dan over de boulevard in Ferrari's, Mustangs, Chrevolets en zo kan ik het rijtje dure auto's nog wel doorgaan. 

De één met de muziek keihard aan, de ander met gouden kettingen en dure zonnebrillen.

De harde kant van het leven zijn we ook tegen gekomen. Zwervers, niet één maar veel.

Zo liggen ze zelfs in het openbaar toilet.

Het is toch eigenlijk in en in triest dat de één van gekkigheid niet weet wat hij met z'n geld moet en de ander niet weet hoe hij de dag door moet komen zonder.

Natuurlijk kunnen we Miami beach niet verlaten zonder op het strand te zijn geweest.

Als oud lifeguard wil ik toch minstens een voet in het zand gezet hebben en nog liever gezwommen hebben.

Dat zwemmen was niet zo'n goed idee. Er waren ontzettend veel kwallen en de zee was nogal ruig.

Om uit te leggen dat je beter niet kon zwemmen hadden ze een goed systeem.

Wij kennen in Nederland wel het vlaggensysteem, maar hier heb je ook een vlag voor gevaarlijke dieren. Dat kunnen haaien zijn die daar ook leven, maar in dit geval ging het over de kwallen.

Dat weet ik omdat ik natuurlijk even kennis gemaakt heb met meneer de lifeguard.

Mmm, die sixpacks hadden ze vroeger niet.

Deze meneer zit 10 uur per dag vier dagen per week in z'n hok. Op drukke dagen redden ze ongeveer 100 mensen. Niet per lifeguard maar over het gehele strandvlak van 12 kilometer.

Het was nu ondanks de wind rustig, maar dit kwam doordat de dagen hiervoor geen wind was waardoor de bodem van de zee vrij vlak was.

Ze hebben hier ook borden hangen met een duidelijke uitleg hoe uit een mui te komen. Is wat voor in Nederland. Daar begrijpt de standaard toerist echt geen bal van de borden.

Nog even een laatste foto van het huisje van de lifeguard en daarna weer naar het hotel.

Alle koffers zijn weer gepakt. We moesten wat schatten en herverdelen om te zorgen dat we binnen het toegestane gewicht blijven. Morgen maar hopen dat we het goed gedaan hebben.

Het zit er weer op. We hebben genoten. Vanaf morgen gaat het blog weer verder over ons leven op Curacao.