Mevrouw tonnetje rond

Vandaag was dan die bezichtiging. Natuurlijk is het helemaal niet in mijn belang of de woning nou wel of niet verhuurd wordt, ik word er niet beter van. Maar toch vind ik het wel fijn voor de verhuurder als het wel zo is. We hebben een fijn contact met de verhuurder en gunnen haar het beste.

En ach ja, opruimen moest ik toch wel, nu dus wat sneller en rigoureus overal keuzes over gemaakt en opgeruimd. De rest kan in de dozen.

Vanmiddag had ik weer een afspraak bij de dierenarts. Ik niet alleen, maar met twee andere fosters tegelijk. Die hadden zelf even hun fosterhonden meegenomen. Ik ben altijd wel bereid ze op te halen en weer thuis te brengen, maar ik had nu lexa en sunny mee. Die zijn beide niet zo veel gewend. Ik heb daar in mijn eentje mijn handen vol aan en wil er ook gewoon voor ze zijn. Het werkt dan niet als ik nog twee benches met pups bij me heb.

Gelukkig was dit voor de fosters geen probleem. 

Lexa deed het uitermate goed. Ze liep aan de riem mee en liet zich zonder problemen enten.

Nou hadden we haar maar niet op tafel gezet. De tafel is geen goed plan, dat weten we van de vorige keer. Toen was er flinke paniek.

Dat ze niet op tafel hoefde scheelde mij weer een rugfractuur. Mevrouw tonnetje rond is nogal aan de maat. We hebben meteen maar even gewogen, dan weet ik hoeveel kilo’s ik voor haar moet reserveren. 20,8 gaf de weegschaal aan. Oké, met bench dus 30 kilo. 

Ze moest eens weten waar deze poespas allemaal voor is. 

Vanavond hebben we een soepje gegeten. Met stokbrood. Zei je stokbrood? O dat lusten wij ook! Of we mogen bedelen? Nee dat niet, maar er was stokbrood toch? Dan vergeten we alles.

Ik weet niet hoe het met andere ex straathonden is, maar Luna die toch echt een tijd op straat geleefd heeft doet een moord voor brood. Ze zal vast vroeger ‘s morgens langs de weg gestaan hebben om het ontbijt op te vangen wat door de autoramen naar buiten werd gegooid. 

Ze vindt het heerlijk. Gewoon een sneetje droog stokbrood, zo interessant is het niet, maar ze vindt het een delicatesse. Of de rest dat nou ook vindt weet ik niet, maar die zullen we gedacht hebben als zij het zo lekker vindt zullen wij dat ook wel vinden. En dus staan ze netjes in de rij te wachten of er wat overblijft. Of heet dit nou gewoon bedelen?