De eerste pogingen tot spel zijn inmiddels ook gezet. En dat na een dag, we mogen niet klagen.
De halsbandhond heeft gelukkig ook een ander plekje. De kat heeft hij heel gelaten. Eigenlijk heeft hij zich keurig gedragen, kan niet anders zeggen.
Hij wilde gewoon heel graag heel veel aandacht. Als je op de bank zat lag hij aan je voeten. Dit is er echt zo één die zo veel gemist heeft, dat je de liefde nu onvoorwaardelijk van hem terug krijgt.
Als zijn hals straks goed genezen is kan hij naar een nieuw huisje. We vinden vast snel wat voor deze lieverd. Aan zijn karakter ligt het zeker niet.
Toen ik hem bracht leek hij wel te lachen. En dat kleine staartje ging maar op en neer, het is een echte genieter!
Vanmiddag zijn we met Jill naar de dierenarts geweest. Het is alweer even geleden dat ze zich bezeerd had aan haar linkerachterpoot.
Pijnstilling hielp, maar na de kuur was de pijn niet weg. Een foto wees niks uit. Dan kom je al snel op banden, pezen, spieren enz. Dat zie je natuurlijk niet op foto’s. Het is hier qua zorg geen Nederland. Geen MRI of ct scans of dat soort dingen om verder onderzoek te doen. We mogen echt al blij zijn dat er nu een aantal dierenartsen een röntgenapparaat en een echo apparaat hebben.
Zonder apparatuur moet je het hebben van de expertise van de arts zelf. Ieder heeft z’n specialiteit of interessegebied.
Ik ben vandaag met Jill naar een andere dierenarts geweest dan waar ik normaal heen ga. Bij deze dierenarts ben ik toentertijd ook met Goofy geweest. Die had ook iets aan zijn poten waar maar geen duidelijkheid over kwam. Uiteindelijk bleek dat toen een bepaald syndroom te zijn waarbij hij dubbele groeischijven had.
Jill heeft wel iets weg van Goofy. Ze heeft dezelfde kleuren en opstaande oren. We noemen haar ook wel eens Goofy 2.
Jill vond het wel wat gek dat ze alleen mee op pad ging. Als we halsbanden en tuigen omdoen is dat meestal omdat we met een hele meute op stap gaan.
In de wachtkamer van de dierenarts kroop ze onder mijn stoel. Dit uitje was toch niet zo leuk.
Het onderzoek hebben we op de grond gedaan. Op tafel vond ze de vorige keer zo eng, dat ze geheel gestresst de dierenarts wilde bijten.
Nu dus maar op de grond gebleven, maar wel met snuitje om. Geen risico’s natuurlijk. Maar ze was op de grond duidelijk een stuk relaxter.
Ze heeft geen enkele poging tot happen gedaan. Wel zag je dat ze verkrampte op de momenten dat de zere plekken werden aangeraakt.
Er werden geen scheuren in pezen of spieren gevoeld, maar zonder scans blijft dat toch moeilijk te diagnostiseren.
We gaan opnieuw met pijnstilling werken en ze heeft supplementen voorgeschreven gekregen. En ze weet het nog niet, maar we gaan zwemmen. Goed voor lijf en leden. In dit geval ledenmaten. We hopen dat ze daarmee van haar pijn afkomt en volledig herstelt, want er wacht een huisje in Nederland op haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten