Om te kotsen

Zo, deze dag kan weer in de boeken als intensief en druk. Maar ja, nu kan ik me nog druk maken om de honden dus doen we dat ook.

Allereerst had ik vanmorgen een afspraak bij de dierenarts. Ik moest onder andere met een aantal pups van andere fosters die kant uit.

Dat betekent dus eerst een rondje door het dorp om her en der pups vandaan te halen. Dan door naar de dierenarts en daarna weer terug om alles weer af te leveren. Daarna aan de slag om benches te poetsen, want er zijn er altijd wel een paar die mijn rijstijl om te kotsen vinden.

Ik kon nog net snel een broodje eten voor ik weer op pad moest. Ik had een afspraak met een dame die zich zorgen maakte over een hond in haar straat.

Hij was al een tijd geleden aangereden geweest en liep daardoor mank, maar nu had hij ook een ingegroeide halsband. Ze kon dat niet goed zien, want ze durfde eigenlijk nooit dicht bij hem te komen. De hond woonde in een niet afgebouwd huis aan de achterkant van hun resort. Vanaf het balkon gooide ze brood naar hem toe.

Ik was benieuwd wat ik aan zou treffen en of het een schuwe hond zou zijn of niet. Met een blik kattenvoer en een kooi ben ik die kant uit gegaan.

Het hondje was nieuwsgierig en hongerig genoeg om mijn kattenvoer te waarderen. Het duurde niet lang voor ik hem kon aanraken en hij uit mijn hand at. Ik rook de ontsteking al, toen had ik de halsband nog niet eens gezien.

Het was afschuwelijk, wat moet dat beestje een pijn hebben. Het was z'n puppenbandje die op het allelaatste gaatje stond. Volledig in het vlees gegroeid.

Als we het dan over 'om te kotsen' hebben, is het wel de mentaliteit van hier. Volgens de politici moet eerst de mentaliteit veranderen en dan zou de dierenwet aangepast moeten worden. Ja droom lekker verder. Zolang er geen sancties aan dit gedrag hangen, gaat die mentaliteit echt niet veranderen.

Ik kon de hond vrij snel in de kooi krijgen en heb hem meegenomen naar de dierenarts. Daar waren we dus voor de tweede keer vandaag.

Ik plaats de toonbare foto's. Geloof me, het zag er niet uit en stonk verschrikkelijk.

En hoe lief deze hond ook weer was. Ik kon hem aaien, oppakken, alles. Je zou toch denken dat het vertrouwen in de mens op het onder nul niveau zou zijn. Ongelofelijk.

Hij is bij de dierenarts gebleven waar onder narcose zijn halsband verwijdert gaat worden. Alles wordt dan schoongespoeld en hij krijgt een antibioticakuur. De grootste uitdaging wordt het vinden van een fosters, want met zo'n wond kan hij echt de straat niet op.

Daarna snel weer naar huis, want ik had nog een afspraak staan. 

Er is iemand in Jill geïnteresseerd. Iemand in Nederland. Laat nou net haar collega/vriendin hier op het eiland zijn en die kreeg de taak om live Jill te komen bewonderen. We zijn een lekker stukje gaan lopen. Zo was ook meteen zichtbaar hoe goed ze dat doet. Jill deed het uitstekend.

Ook thuis liet ze alle aandacht goed wel gevallen. Ze heeft zich van haar hele goede kant laten zien. Nu maar hopen dat alle foto's en filmpjes voldoende zullen zijn om de knoop door te hakken.