In onze opvang hadden we Naud. Naud was een straathond die al langere tijd door Alexandra gevoerd werd. Rond oud en nieuw deed het haar pijn aan het hart dat die arme stakkers met al die herrie van het vuurwerk buiten zaten.
Ze besloot ze mee naar huis te nemen. Drie stuks in totaal. Maar ja, na een week in huis wilde ze de honden eigenlijk niet meer terug op straat zetten.
Dus werden er fosters gezocht. Alleen Naud had een probleem. Hij was dan wel van de straat, maar de straat niet uit hem.
Hij bleef de behoefte houden om elke dag even op pad te gaan. En kon dat niet omdat er een hek was, dan vrat hij een gat in dat hek om alsnog weg te kunnen.
Door dit euvel verhuisde hij van foster naar foster. Dachten we bij de één dat hij daar absoluut niet weg kon, dan lukte het hem alsnog. Het was vaak te gevaarlijk waar hij dan liep, of hij nam meerdere honden mee op zijn pad wat ook weer niet de bedoeling was. Naud werd een behoorlijk hoofdpijndossier.
Tot hij vorige week werd geadopteerd. De adoptanten hadden we goed uitgelegd wat Naud deed, maar ze dachten niet dat hij de tuin uit kon en als dat wel zo was woonde hij veilig.
Naud kwam dus toch de tuin uit. En inderdaad, de straat was zo veilig en saai dat hij zijn avontuur verder ging zoeken. En zo stond hij ineens aan de overkant van een hele drukke doorgaande weg bij een duikcentrum. Op zijn naamtag stond het nummer van Alexandra nog en zij werd gebeld.
We zaten al met de handen in het haar, wat nu? Maar het belletje van de duikschool kreeg een hele andere wending. Ze vonden Naud namelijk wel heel erg leuk. Eigenlijk wilde ze hem best graag hebben. Maar weer uitgelegd wat je dan in huis haalt, maar dat was helemaal geen probleem.
Zij hadden zelf al 10 honden waaronder ook zo één als Naud met uitbreek behoefte. Die ging elke dag een rondje maken en kwam weer teurg. Naud kon dan samen met die hond op stap. Deze mensen woonde ver weg van gevaarlijke drukke wegen en hadden dus ervaring met ex straathonden zoals Naud.
En zo ging Naud mee naar weer een nieuw adres, maar wel eentje bij mensen die hij zelf uitgekozen heeft. Het gaat daar ontzettend goed. Eindelijk!
Maar het verhaal is nog niet af.
De adoptanten van Naud die dus eigenlijk voor hem gekozen hadden wilde toch nog steeds graag een tweede hond. Ze zochten een maatje voor hun eigen hond. Ik had deze mensen op Messenger. Het liefst wilde ze graag weer net zo’n hond als Naud. Nou ja qua uiterlijk dan, niet eentje die weg loopt.
Die hebben we zeker wel, maar ik had deze mensen ook verteld over mijn honden en over dat ik naar Nederland terug ga.
Of ze misschien toch even naar de foto’s wilden kijken. Ik heb ze gestuurd en behoudens dat ze er zeker niet als Naud uitzagen was er toch belangstelling. Afgelopen donderdag zijn ze even langs geweest om kennis te maken. En kozen ze voor Jody!! Geweldig blij mee. Jody is geen hondje voor Nederland. Veel te schichtig. Ze is echt een hondje voor hier, dus super fijn dat ze gekozen werd. Ik hoop wel dat ze een klik gaat krijgen met de adoptanten, want ze kwam niet echt bij ze kijken. Dat deed sunny weer wel. Die vond deze mensen helemaal geweldig. Ik geloof wel in het idee dat een hond zijn baas uitzoekt. Dat deed sunny eigenlijk. Maar goed, we zullen zien. Hopelijk vindt Jody snel haar plekje.
Ik heb haar vanmorgen gebracht.
Na een bakkie koffie was ze best al aardig ontdooit. Ze was al door het huis geweest en had achter gesnuffeld.
Het is er niet één die binnen komt en meteen gaat spelen met de hond die er woont. Dat heeft echt even zijn tijd nodig. Ik hoop snel de goede berichtjes te horen dat ze haar plekje gevonden heeft. En mocht ze echt echt niet kunnen aarden, dan plaatsen we alsnog Sunny. We zullen zien.
Maar zo zie je maar, door het bijzondere verhaal van Naud werd uiteindelijk Jody geadopteerd.
Maar zo zie je maar, door het bijzondere verhaal van Naud werd uiteindelijk Jody geadopteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten