zaterdag 5 mei 2018

Therapie

Niks is zo vervelend als een app die eruit klapt. Nu dus voor de tweede keer het blog van vandaag#heelvervelendalsjeallestweekeermoetdoen.

Kennen jullie Mickey nog? Die nu als Ruman door het leven gaat en zelfs een eigen instagram pagina heeft? Ruman is aan het werk als therapiehond en doet dat ontzettend goed. Hij is de rust zelve en laat kinderen de keuzes maken in wat ze willen. Hij is absoluut niet opdringerig en voelt wat er van hem verlangd wordt. Nu heb ik nog zo'n hondje thuis met precies hetzelfde karakter, net zo rustig en bedaard. Zijn broertje Pluto.


Het baasje van Ruman wilde graag nog een hond zodat ze de honden om en om kan inzetten. Twee nestgenootjes bij elkaar kan problemen opleveren, maar dat voorzie ik bij deze heren absoluut niet. Het zijn geen pittige karakters. Ruman zal net wat eerder het voortouw nemen dan Pluto.
Van het woord dominantie weten ze niet eens van hoe je het schrijft.
Nee dit waren hier al maatjes en dat mogen ze straks in Nederland weer worden. Echt heel erg leuk. En dan ieder in hun rol als therapiehond. Ze hebben het maar goed voor elkaar. 
En om dan maar in therapie sferen te blijven. Ik ben aan het buiten opruimen geslagen. Geeft niet alleen ruimte in de tuin, maar ook in mijn hoofd.
Binnenkort komen er kijkers voor het huis en die wil ik dan graag een rondleiding geven zonder dat ze struikelen over dozen handdoeken en blijven hangen in een paar flostouwen.
Ik ben het wel gewend dat er overal wat staat. Ik was voor de stichting de verzamelplek van handdoeken, dekbedovertrekken, voerbakken, speeltjes, halsbanden en draadkooien. Omdat ik genoeg ruimte heb en centraal woon.
Nu zal dit straks toch echt allemaal weg moeten. Ik heb het vast naar één plek gebracht. Alles staat nu in één van de kennels opgeslagen.
Dat geeft aardig wat ruimte in en om het huis.



Wat weg kon staat nu bij de poort. Volgende week komt grofvuil langs. In het kader van er staat vast nog wel meer dat weg kan, ben ik ook het pomphuis meteen ingedoken. Daar stonden nog kratten die zo vanuit de garage uit Dronten hier neergezet waren. Daar was wel het éen en ander van stuk, heel erg stoffig en vies geworden of niet meer nodig. De stapel grofvuil is dus gegroeid tot een maatje oke nou doen we echt wat. 
Al mijn eigen therapiehonden hebben ook lekker geholpen. Wat ik in de kennel gelegd had brachten zij weer naar buiten. Ik had toch echt andere ideeën bij mijn therapie. Het staat nu dus in de kennel met de deur dicht en dat is niet voor niks? Ik bleef bezig. 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten