Zijn je kinderen op de leeftijd dat ze uitslapen, vinden de honden het steeds vroeger en vroeger tijd om op te staan. Grrr, en dat is heel vaak precies op dat tijdstip dat ik het helemaal nog geen tijd vind.
Maar ja, je kunt het onaangename ook met het aangename verenigen natuurlijk. Erik en ik zijn hier op het eiland nog nooit ergens samen gaan ontbijten. Ja je leest het goed. Gewoon niet mijn ding om ergens al voor 10.00 uur te zitten. Als ik pas net wakker ben en met moeite één croissant naar binnen krijg is het ook nog eens zonde van het geld.
Maar nu de honden ons elke dag tussen 8.00 en 8.30 wakker maken groeide daar het grandioze idee om dan maar eens samen ergens te ontbijten.
En zo gebeurde het vanmorgen. Zelfs maud schrok ervan en vroeg of de foto die we in de familie app plaatste echt van nu was. Ja die was van nu.
Wees gerust lezers, dit wordt niet de nieuwe tendens. Ik ben en blijf een avondmens, de ochtenden zijn niet aan mij besteed. Zeker niet als ik niet uit vrije wil ben opgestaan, maar door toedoen van honden, geluiden, telefoons enz.
Genoeg schokerend nieuws voor vandaag. Over op de orde van de dag.
Een aantal poeslieve nergens van bewust zijnde dotjes die natuurlijk totaal geen last hebben van wat voor humeur dan ook.
Dit zijn ze dan, de meest onschuldige types die je kan bedenken. Zo lief spelend met elkaar. Zo harmonieus, zo grrrrr.
Oké oké, als ik dit zie ben ik ook alles weer vergeten. Dan voel ik alleen maar liefde en vergeet spontaan hoe ik ze elke morgen wel wat aan kan doen.
Fantastisch! Sorry, humeur of niet, maar prachtig verwoord����
BeantwoordenVerwijderen