maandag 21 mei 2018

Zonde

Regelmatig zie ik in de comments de vraag terug komen of ik straks doorga met schrijven.
Het is natuurlijk voor vele onderdeel van het ochtendritueel geworden. En voor de die-hards al 4,5 jaar lang. Dat is lang, dat is bijna afkicken als ik zou stoppen. Maar het antwoord is dat ik het nog niet weet. Aan tijd zal het niet liggen. Ik denk dat ik straks zonder fosterhonden zeeën van tijd heb. Het is meer of er voldoende inspiratie blijft. Mijn leven straks in Nederland is denk ik niet anders dan die van vele andere. Is dat dan nog wel leuk om over te schrijven? Ik weet het niet. Natuurlijk blijf ik betrokken bij alles en zal ik in Nederland mij ook blijven bezig houden met de stichting en de honden, maar dat zal meer administratief zijn. Kan ik ook wel wat over schrijven, maar hoe leuk is dat? Elke dag een foto van een computer?
Haha, nee het hangt heel erg af van mijn werkzaamheden, we zullen zien. Tot de laatste dag hier hou ik het zeker vol, nog even genieten dus.
Wij hebben vandaag gebikkeld. Youri en ik. We hebben groots schoon gemaakt. Was hoe dan ook vanwege de aankomende verhuizing nodig, maar omdat er donderdag een bezichtiging is moest het nu.
Het is zo’n klus die je constant uitstelt, er is gewoon niks aan en het is zinloos. Het was het schoonmaken van de palapa. De palapa is een overkapping van palmtakken die bij ons achter in de tuin staat. Prachtig om te zien, maar we doen er dus niks mee. Het is net te ver weg van het huis. Klinkt stom, maar als je ook een tafel voor je deur hebt staan zit je daar aan, wel zo makkelijk. Als je de palapa hebt schoongemaakt is dat voor hooguit een week. Er waait zo weer stof op de tafel en ‘s nachts slapen er vogels in. Schoon houden is een hele klus en al helemaal als je het toch niet gebruikt.
Maar nu moesten we wel en hebben we het rigoureus aangepakt. Hop, zo de tuinslang er in en flink geboend.
Youri vindt dit soort klusjes nog wel leuk. Met gevaar voor eigen leven staat hij op het gemak de maribomba nesten van het dak te spuiten. Ik hou dan wel even afstand. Ik weet hoe hard die krengen prikken.



Over elk latje is een doekje gegaan, over de tafel zelfs een likje olie. Het is weer om door een ringetje te halen. Voor een week dan. Zonde eigenlijk hè.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten