Maak kennis met Gina

Het was vanmorgen leuk opstaan met al die reacties op mijn blog.

Vele leuke hondennamen werden geopperd. Ik vind altijd dat een naam echt bij de hond moet passen.

Tuurlijk een meisjesnaam bij een teefje en een stoere jongensnaam bij een reu.

Sommige namen vielen hierdoor af omdat ze voor het andere geslacht waren. Maar geeft niks, deze namen bewaar ik gewoon voor een volgende keer.

Als je al echt iets van het karakter van een hond kunt zien kan je er makkelijker een naam voor verzinnen.

Een hele lieve knuffelhond geef ik een zachtaardige naam. Een doerak krijgt van mij weer wat anders.

Het valt allemaal niet mee. En dan te weten dat sommige baasjes zodra ze de hond krijgen zelf een naam bedenken. Haha, al het denkwerk voor niks. Maar geeft niet hoor, elk nieuw baasje mag natuurlijk de naam verzinnen die hij/zij leuk vindt.

Uiteindelijk is er in familieberaad gekozen voor Gina. Dank Hannie voor je inbreng.

Gina dus in plaats van scharminkel. Gina begint steeds meer te ontdooien.

We verbazen ons over haar lichamelijke gestel. Wat er allemaal met het arme dier is gebeurd blijft gissen, maar we zien een zeer slecht gebit met afgebroken tanden en ontstoken ogen.

Nu de ogen beter zichtbaar worden zien we dat ze waarschijnlijk blind is aan één oog.

Het is even afwachten hoe dit zich gaat ontwikkelen nu ze oogdruppels en andere medische zorg krijgt.

Als we haar zo door de tuin zien scharrelen is het overduidelijk dat ze veel honger heeft gehad.

Haar heupbotten en ribben steken ver uit.

En dan haar huid. Misschien schurft? Of een reactie op slechte voeding? Of irritatie door krabben vanwege vlooien? We behandelen haar als zijnde een hond met schurft. Dat betekent dus voor ons extra alertheid op het deelgebruik van kussens en manden. Tot nu toe is dat nog helemaal geen probleem. Gina ligt voornamelijk heerlijk in haar eigen mand. 

Ik heb dit weekend kunnen waarmaken wat ik mezelf beloofd had. Geen honden vangen of redden en even quality time met elkaar. We zijn zelfs met z'n vieren naar de film geweest. Nou nou, het mag in de krant!

Gisteren is de vangkooi wel uitgeleend en is er een hond gevangen, maar zonder mij.

En ook vandaag is de kooi weer opgehaald en werd er een hond mee van straat gevist.

Ook zonder mij. Deze vangkooi is trouwens een gulle donatie aan onze stichting waar we natuurlijk ontzettend blij mee zijn. We willen graag dat er zo veel mogelijk honden geholpen worden, dus als een ander de kooi een keer nodig heeft lenen we hem met liefde uit. Alles voor de honden, daar gaat het uiteindelijk om!

Vanmiddag heb ik wie is de mol terug kunnen kijken. Mijn mol is nog steeds in het spel. Ik verdenk Klaas. 

Als je zo lekker aan het relaxen bent zijn er altijd wel hondjes die je aandacht vragen.

Zie je ons baas? Ben je al uitgekeken? Kunnen we dan nu eindelijk met z'n allen spelen en dat jij die bal gooit.

Zucht, oke. Ik kijk alleen wie is de mol en dan zijn jullie weer aan de beurt.