Het werd dus hoog tijd!
Dit keer niet voor een spoedgevalletje, maar keurig op afspraak. Ik wil ook wel eens gewoon met mijn naam in de agenda staan in plaats van op de meest onmogelijke tijden binnen vallen.
Vandaag nam ik drie honden tegelijk mee. Vera, Mila en Macho.
Allemaal kwamen ze voor hun tweede enting. Tuurlijk ook even gewogen. Het is net het consultatiebureau. Daar weeg je ook altijd even je baby om daarna dan trots te kunnen zeggen dat hij aangekomen is.
Vera en de pups waren ook allemaal aangekomen. De pups zullen natuurlijk nog wel even doorgroeien.
Vera is nu op gewicht. 15 kilo is ze nu. Niet zo veel, maar ze is ook niet zo heel groot.
Het was allemaal reuze spannend. Vooral voor Vera. Die heeft zoveel meegemaakt in haar verleden dat ze erg snel in paniek raakt. Dan laat ze haar urine lopen, zo sneu.
Toch kunnen we niet altijd al haar stress wegnemen. Een ritje naar de dierenarts hoort er nou eenmaal gewoon bij.
Alledrie waren ze ontzettend blij weer thuis te zijn. Dat zie je echt! Lekker weer rennen in de ruin, staartje omhoog, tong naar buiten. Duidelijk weer op het gemak.
Voor de middag had ik niks doen gepland. Ik moet de laatste wie is de mol nog kijken van zaterdag en had die voor vanmiddag in gedachte. Maar het liep allemaal even anders.
Bij thuiskomst van de dierenarts werd ik gebeld met de vraag om te helpen een hond op te halen.
En of ik dan ook mijn draadkooi wilde meenemen.
Het was niet ver van mij vandaan, dus ik dacht ook na een uurtje wel weer thuis te zijn. Had gelukkig nog wel een evergreen in mijn tas gegooid, want ik was echt niet na een uurtje thuis!
De hond was er namelijk niet. De vrouw die hem dagelijks voerde vertelde dat hij twee keer op de dag komt en eigenlijk altijd wel op het zelfde tijdstip. Maar nu dus niet. Wat nu?
Thuis de vangkooi maar ophalen dan.
Ik ben terug gereden om de draadkooi om te wisselen voor de vangkooi.
Staan wij dat ding in elkaar te zetten, staat die hond naast ons. Niet dat hij zo te pakken was hoor, hij bleef op afstand. De kooi was dus nog steeds nodig. Alleen hoefde we nu niet later terug te komen om de hond te halen. We konden nu wachten tot hij erin ging.
Yes! Gelukt! Met kooi en al hebben we hem zo de auto ingeschoven. Hij kon gelukkig bij Carf terecht.
Dat wisten we al voordat we hem vingen. Even wegbrengen werd een ritje naar de andere kant van het eiland. Was zo blij met mijn evergreen.
12.15 werd ik gebeld en ging op pad en om 16.00 was ik pas weer thuis.
Geeft niet. Wie is de mol blijft nog wel even via uitzending gemist te zien.
Voor morgenavond staat er weer een hond vangen gepland. Deze hond heeft pups en wordt samen met de pups van straat gehaald. Dat moet met de vangkooi, want bij zogende teefjes mag je geen slaapmiddelen gebruiken.
Als ik die van morgen dan gedaan heb vind ik het wel weer even mooi geweest. In het weekend gaan we geen honden vangen. Zeg ik nu ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten