Niet dat ik haar niet kon aanraken of aaien, maar ze kon er niks mee.
Het leek alsof ze het niet fijn vond. Ze draaide haar kop van je weg en je zag totaal geen interactie.
Ze lag ook eigenlijk alleen maar achter in het hok en sliep veel.
We hebben haar maar even gelaten. Ze zal ook vast moe zijn van al die tijd slenteren op straat, zoeken naar eten en vluchten voor mensen die jou liever niet in de buurt willen hebben.
Gisteren in de namiddag zagen we een mooie vooruitgang.
Ze was in de speeltjesmand gaan liggen. We hebben naast de schuifpui een mand staan waar alle speeltjes van de honden in verzameld worden. Ik weet niet wat haar gedachtengang erachter was.
Wilde ze dichter bij ons zijn? Of is ze misschien in een ver verleden een mand gewend?
Ze lag er wel een beetje ongemakkelijk zo tussen de kokosnoten, botten en tennisballen.
Maar dat hebben we natuurlijk voor haar opgelost. Speeltjes in een vuilniszak ernaast en een prachtig bedje opgemaakt in de mand.
Dat ligt toch stukken beter!
Gisteravond toen ze in dit heerlijke bedje lag was ik haar aan het aaien en geruststellen.
Ik voelde dat ze zich overgaf. Een prachtig moment toen ik voelde dat ze haar kop op mijn arm liet rusten. Eindelijk! Het eerste teken van vertrouwen van haar kant. Wat een overwinning.
En dat dit vertrouwen er echt was zagen we vanmorgen.
Ze kwam bij het open zetten van de deuren uit haar mand en kwispelde. Dat zijn echt geluksmomenten, daar doe ik het voor! Vijf dagen contact maken en geruststellen en dit is het resultaat.
Nu kunnen we verder en zij ook. Alleen zou het nu wel praktisch zijn als we een naam hadden.
Wij worden langzaamaan uitgeput qua namen verzinnen, dus laat ik het aan de lezers over.
Kom maar op met de goede ideeën.
Vandaag had ik nog een mooi geluksmoment. Ik kreeg een aantal foto's en filmpjes van Boris opgestuurd.
Wat doet hij het goed! Het is ongelofelijk! Als je hem ziet spelen en rennen denk je dat hij al maanden in Nederland is, maar het is pas een ruime maand.
In die maand heeft hij zulke geweldige stappen gemaakt! Ik ben trots op hem en op zijn baasje.
Zie hem eens rennen en genieten! Geweldig! Dat gun ik natuurlijk elke hond, maar Boris heel erg.
Die kwam van zo ver en had zo weinig vertrouwen meer in de mens. Dan wil je hem zo ontzettend graag gelukkig zien en dat is hij nu! Ontroerend moment voor mij. Ik hoop dat ditzelfde prachtige leven straks ook voor scharminkel is weggelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten