Allemaal kregen ze hun inentingen en kleine Mandy ook een chip en een gezondheidsverklaring.
Gezond zijn ze gelukkig allemaal. De afgelopen twee weken hebben ze wat extra voeding gehad zodat ze nu lekker op gewicht zijn. Je ziet ook gewoon aan hun hele doen en laten dat ze goed in hun vel zitten.
Ze spelen en spelen maar door. Dan weer met elkaar, dan weer met Tico, soms even met Vera.
Ik denk dat ze Binky wel missen. Die deed erg graag met ze mee en was nooit moe.
Die kleintjes trouwens wel hoor. De indrukken die ze allemaal opgedaan hadden bij de dierenarts zorgde voor een iets langere siësta dan normaal.
Helemaal uit! Alle spanning wordt eruit geslapen.
Maar daarna was het weer klaar en speelden ze weer rustig verder.
Mila, het hondje met de opstaande oren mocht eerst niet met ons mee van de oude eigenaresse.
Ze wilde haar liever houden vanwege die oren. We hadden toen al verteld dat die oren waarschijnlijk niet zo zouden blijven. De meeste westpointers hebben van die rare flappies. Zo als vleugels naar buitenstaand. Gelukkig geloofde die vrouw mij en kregen we de hond toch mee.
Vandaag bleek wel dat we gelijk kregen. Kijk maar eens naar de oortjes.
De eerste gaat al hangen. Layka had ook van die opstaande oren. Precies hetzelfde en in een week waren ze van opstaand naar zijvleugels en uiteindelijk naar voren vallend geworden.
Kleine Mandy had zijvleugels en daar begint één oor nu ook naar voren te vallen.
We hebben het gepoogd op foto te zetten, maar dat viel nog niet mee. Deze kleine diva wil vooral bij je zijn, opgepakt worden en dan lekker knuffelen. Beetje mooi wezen is eigenlijk geen tijd voor.
Beetje mooi wezen is ook niet waar Erik mee bezig is. Ook hij heeft z'n laatste entingen opgehaald.
Hij was er gelukkig minder moe van dan de drieling. Vermoed dat Erik een iets langere siësta gaat houden als hij weer terug is.
Zou hij dan ook zo met z'n tong uit z'n mond op de bank liggen? Mocht dat zo zijn dan kan ik, indien er vraag naar is, hier ook foto's van nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten