Vandaag kwam namelijk mijn zusje en mijn zager weer aan. Ze hebben een congres van het werk hier op Curacao.
Hoe geweldig is dat. Kan je voor je werk naar het eiland waar je zus woont. Mooier kunnen ze het niet maken.
Het was dus weer een dagje vliegtuigen volgen.
Wij vertrekken hier niet eerder richting Hato voordat we zeker weten dat ze geland zijn. Dan tellen we daar nog een half uurtje bij op en daarna komen we pas in beweging.
Over het algemeen zijn we dan nog ruim op tijd. Ze zijn namelijk niet zo snel op het vliegveld.
Mocht het je overkomen dat je vlot door de douane bent, dan kan je er donder op zeggen dat je lang op je koffer staat te wachten.
Ze hebben laatst nog verbouwd om een snellere doorstroom bij de douane te bewerkstelligen.
Maar al zet je er 100 hokjes neer, als je er net als voorheen maar twee blijft bemannen blijft het lang duren.
Maar ben je eenmaal door al die ellende heen, dan mag je onze blije gezichten begroeten.
En dan als de brandweer richting ons huis om de rest van de meute te begroeten.
Erik was inmiddels thuis van het werk en ook Youri kwam speciaal voor deze gelegenheid uit zijn gamehol.
Storm wist precies wie ze waren, die was door het dolle heen. Maar ook Tico en Luna waren enthousiast. Vera was de enige die het gezelschap minder kon waarderen. Ze vindt vreemde mensen nog zo bedreigend! Dat heeft echt nog tijd nodig. Gelukkig schrikt mijn zus niet van een blaffende hond. Die heeft er zelf ook twee, dus is niet zo snel onder de indruk.
Ze hadden wat kadootjes van de familie meegenomen uit Nederland. Niet alleen voor de honden, maar ook voor ons. Dat wordt natuurlijk altijd gewaardeerd.
We hebben ze lekker lang opgehouden en bezig gehouden totdat ze echt niet meer konden.
Het scheelt wel dat we nu vijf uur tijdsverschil hebben. Dat ene uurtje kan net uitmaken.
Maar om 21.00 konden ze echt niet meer en zijn ze richting hotel gegaan.
Morgen weer een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten