De allereerste dag

Vandaag was je allereerste dag bij ons in huis, of eigenlijk meer in de tuin.

Vanmorgen vroeg was ik toch wel erg benieuwd hoe ik je zou aantreffen. Had je de hoop opgegeven of was je nog bij ons? Gelukkig was het laatste het geval.

Nu ik je zo van dichtbij mag bekijken zie ik pas hoe slecht je er aan toe ben.

Je bent erg mager en hebt wondjes op je huid. Gelukkig heb je geen karpatten en vlooien. Dat mag een wonder heten. Verder heb je ontstoken ogen. Dat had Boris ook. Jij kent Boris niet, maar alle lezers wel. Die ontstoken ogen komen van de jeuk. Je hebt schurft en dat jeukt, ook bij je ogen.

Dan ga je krabben, dat snap ik. Vandaag heb je de eerste dosis medicatie tegen de schurft gekregen.

Ook zijn we begonnen aan je antibiotica kuur tegen de karpattenziekte en druppel ik je ogen.

De worstjes met pillen nam je goed in. Ik mag je aanraken en aaien. Je vindt het nog erg vreemd.

Al die aandacht, je begrijpt er niks van. Je gromt niet en raakt ook niet in paniek, maar ik zie je nog niet genieten. Komt nog wel. Je zult je vanzelf overgeven aan de liefde. 

Nadat je een bakje voer hebt gekregen ben je aan de wandel gegaan.

Nog niet zo ver, maar wel even lekker. Zo kon je rustig je behoefte doen.

Zittend, want een bent een meisje. Dit was gisteren in mijn verhaal misschien nog niet zo goed verteld, maar je bent een meisje dat waarschijnlijk ook meerdere nestjes heeft gehad.

De dierenarts schatte je op een jaar of vier. Maar dat is moeilijk te bepalen als je in zo'n slechte conditie bent. Nu zijn er ook mensen die vinden dat wij jou beter hadden laten inslapen. Omdat jou opknappen zo veel geld kost. Maar daar ben ik het niet mee eens. Alleen als je een niet te genezen ziekte had hadden wij die beslissing genomen. Ik gun jou nog een prachtig leven. Juist jou, omdat je zo hebt moeten lijden! Ik wil je laten voelen wat liefde is en jou nog een mooie toekomst geven.

Dat is niet in geld uit te drukken.