De jungle is nog puur en ongerept. Geen internet dus. En op sommige plekken niet eens stroom.
Om mij te vertellen dat ze vanaf nu niet meer bereikbaar zouden zijn, kreeg ik met het allerlaatste beetje prik van de telefoon een belletje.
Best wel raar om nu geen verbinding meer te hebben. Ik weet dat ze met een gids op pad zijn en van een van te voren geplande tocht aan het maken zijn. Maar toch ben ik straks weer blij als ik hoor dat ze weer in de bewoonde wereld zijn.
Ik zit midden in de bewoonde wereld vol met mogelijkheden tot bellen, smssen, whats app en andere manieren om elkaar te kunnen bereiken. Maar op zo'n dag als vandaag is dat ook wel nodig.
Als een hondje de grote oversteek gaat maken is het wel handig om goed contact met de vluchtbegeleider te hebben. Ook had ik contact met degene die haar op Schiphol zal opvangen.
Kleine Mandy had wel in de gaten dat er wat aan de hand was.
Vanmiddag ging ze al eens even snuffelen en kijken bij de bench die klaar stond. De geur was bekend, want de handdoek waarop ze regelmatig onder de kast lagen lag alvast klaar in de bench.
Om 17.15 hadden we afgesproken op Hato. Bij het inchecken hoorde we dat ze pas om 18.30 naar achter zou gaan en tot die tijd wel in de hal mocht wachten.
Mmmm, wij wonen ongeveer 7 minuten van Hato vandaan. Niks wachten in de hal, gewoon weer even mee naar huis.
Ik zou eerst koken en eten nadat we Mandy hadden weg gebracht. Omdat het nu even anders liep, hebben we tussendoor gegeten. Ging allemaal precies. Na een uurtje was daar dan echt het moment.
Voor de tweede keer naar Hato, maar nu zeker weten definitief.
En dan, helemaal op het allerlaatste moment ook definitief in de bench.
Die vragende oogjes raken je wel. Je ziet haar denken, wat gaan we doen baasje? Waarom moet dit?
Maar ik weet dat ze het goed gaat krijgen. Eerst even die lange vervelende vlucht, maar daarna een warm welkom op Schiphol en daarna een geweldig forever home.
Toen ik weer naar huis reed en mijn straat in kwam, zag ik de zon mij op een prachtige manier verwelkomen.
Het voelde warm en goed. De zon liet het licht schijnen boven ons huis. Het huis waar met zoveel warmte klaar gestaan wordt voor de verschoppelingen van Curacao.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten