zaterdag 16 januari 2016

Harde werkelijkheid

Vanmorgen waren we op stap om een hond te vangen. Eigenlijk twee, maar één van twee was al een paar dagen niet meer gezien. Het maakte niet uit welke we zouden tegenkomen, ze moesten toch beide van straat. De honden wonen op een druk horecaplein, dat is niet ideaal. Dus wat we tegen zouden komen ging met ons mee.
Nou, er was er geen hond te bekennen! Uitgestorven stil. Zouden ze geweten hebben dat we kwamen? Dinsdagavond gaan we in de herkansing. Stttt. Niet vertellen, dadelijk zijn ze die avond weer verstopt.
Soms hoef je totaal geen moeite te doen om een hond te vangen. Helaas is er gisteren weer een hondje gevonden dat er vreselijk aan toe is. Niet eens meer in staat om op te staan. Gedumpt op een plek waar weinig mensen komen. 
Het was weer op het randje. Totaal uitgeput, mager, karpattenziekte, blind aan één oog en her en der stinkende wonden. De arme stakker weegt nog maar 6 kilo.
Het is werkelijk ongelofelijk wat mensen een dier kunnen aandoen. En dan til je zo'n beestje op, kwispelt ze nog een beetje. Daar krijg je toch de tranen van in je ogen. Nog steeds vertrouwen in de mens ondanks dat je zoveel leed is aangedaan. Er wordt nu hard geknokt voor haar leventje. 
De wil is er wel bij het hondje, we hopen alleen dat haar lichaam het niet opgeeft.
Ik heb hard nagedacht of ik nu wel of niet de foto van het hondje hieronder zou plaatsen. 
Het is geen fijne foto, maar wel de harde werkelijkheid. Ik wil absoluut geen shockblog worden, maar aan de andere kant wel vertellen hoe het er hier aan toe gaat.
Wat vinden jullie als lezers? De harde werkelijkheid of toch schokkende foto's achterwegen laten? Ik plaats sowieso nooit dode dieren. Daar zie ik geen meerwaarde in, maar hoor graag van jullie wat jullie wel of liever niet willen zien.
Vanavond heb ik een lesje instagram gekregen van Maud. Ik heb vorige week een account aangemaakt en al wel 1 foto geplaatst. Dat kon toch echt niet vond Maud. Dus vanavond een spoedcursus hoe vind ik vrienden, hoe vinden vrienden mij, hoe zorg ik dat mijn foto's veel gezien worden en hoe maak ik een collage.
Nooit te oud om te leren toch?
We hebben collages gemaakt van before and afters. Natuurlijk van Boris en Jack. Omdat je bij deze twee honden zo goed het verschil ziet vanaf binnenkomst tot vertrek.
Maar nu we bezig waren met wat andere honden zie je dat die wel degelijk ook grote stappen hebben gemaakt.
Kijk maar eens.

Saar

Binky

Pip

Vera





2 opmerkingen:

  1. Wat goed dat je dit doet. Ik ben in 2015 naar Curaçao geweest en vond het verschrikkelijk om honden er zo te zien.. bij ons autoverhuurbedrijf stond toen een potje om er geld voor in te zamelen. Ik heb er al mijn resterende guldens ingestoken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Er zouden in ieder land meerdere van u soort mensen moeten zijn, overal ter wereld zie je verwaarlozing van dieren.
    U doet zeer goed werk ga zo door, en ik zou zeggen zet voor al de foto's erop.
    Dat geeft mensen toch een betere indruk van wat er zich daar afspeelt.

    BeantwoordenVerwijderen