Klaar, helemaal klaar

We zijn op het punt gekomen dat we er klaar mee zijn. Klaar met het leven uit de koffer, klaar met het niet hebben van je eigen spulletjes, klaar met klussen en klaar met heen en weer rijden. Klaar om over te gaan naar ons huis in Dronten. Al is dat nog niet helemaal klaar, maar dat nemen we maar voor lief. 

Morgen komt Ikea alle spulletjes brengen. Daar zitten matrassen bij, dus we kunnen slapen. En met de rest redden we ons wel tot de container komt.

Dan kunnen ook de honden eindelijk weer een beetje hun gang gaan. Nu liggen ze als we thuis zijn de hele tijd aan een lijn. Ze zijn met zn drieën grootmeester om van de lijnen een spinnenweb te draaien. Onhandig. Maar het werd deze week nog vervelender.

Konden we ze eerst nog aan een lijn van een meter of tien leggen, dat is nu voorbij. We hebben namelijk een speeltuin voor de deur gekregen.

Ja echt, deze stond er nog niet toen we hier aankwamen, die hebben ze vorige week opgebouwd. Midden in het hoogseizoen. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. 

Nadeel is nu dat de kinderen uit omliggende huisjes en vooral de huisjes achter ons via de zijkant van ons huisje naar de speeltuin komen. Langs ons huis en platje. 

Ik wil heen gedoe, dus leg ik ze kort. Maar ja, voor de honden minder leuk.

Daar lig je dan naar de spelende kinderen te kijken. Aan je lijntje.

Nee het is wel goed geweest. Klaar dus, meer dan klaar. De zes weken tussen het moment van je huis op Curacao verlaten en de container ontvangen is lang, kost energie en geeft irritatie. Klaar om verder te gaan, klaar om te verhuizen. Morgen, heb er zin in.