Youri had dikke pech, want op ons lijstje stond ook het uitschrijven bij kranshi en daar moest hij bij zijn. Hij moest het hele programma mee.
Maar voor we kranshi deden zijn we eerst naar de veterinaire dienst gereden. De mannen bleven in de auto. Ik had ze namelijk al gewaarschuwd dat dit wel even kon gaan duren. Van drie honden alles overschrijven gaat hier niet zo snel.
Na 25 minuten was het voor elkaar. Toen weer terug de brug over naar kranshi. Nee niet de meeste logische volgorde, maar wel de volgorde waarop alles zou sluiten. De veterinaire dienst sloot het eerst, kranshi een uur later. Dus daarom kranshi als tweede.
Er waren ‘maar’ 19 mensen voor ons. Het scheelde dat ze twee balies open hadden voor het uitschrijven. Vorig jaar toen ik er met Maud zat was dat er maar één en die dame ging ook nog eens doodleuk om 12.00 uur pauze houden.
Het was zo waar pas 11.45 toen we weer buiten stonden. Zonder sedula, die is ingenomen. Geen lokale id meer dus. En er staat nu een uitschrijfstempel in het paspoort. We zijn geen inwoner van Curacao meer, maar ook nog niet van Nederland. Tja, wat nu wel zijn? Statenloos? Migrant? Ik weet het niet eigenlijk.
Na kranshi stond de verzekering op het programma. De auto en inboedelverzekering moest stopgezet worden en tevens wilde we op papier de no-claim zodat we die in Nederland weer konden inzetten. Ook daar zaten we weer een tijdje te wachten voor we aan de beurt waren. We zijn, ik zou bijna zeggen uiteraard, zonder papieren vertrokken. Het is in behandeling. Met een beetje geluk kunnen we het donderdag nog ophalen. En dat was dan omdat ze er spoed op ging zetten, normaal duurde het langer.
We waren inmiddels in lunchtijd beland. We hadden het ministerie van onderwijs nog op de agenda, maar die houdt pauze van 11.30 tot 13.30. Gewoon twee uur dicht. Nou ja, dan zelf ook maar even ergens een broodje scoren. Dat duurt bij ons geen twee uur, maar met reistijd kwamen we mooi aan toen ze net weer open waren. Ook hier werden alle papieren ingenomen, gekopieerd en getekend, maar we kregen ze niet mee. Nee, het officiële document is vanaf donderdag op te halen. Men, waarom moet je overal toch minstens twee keer langs om iets voor elkaar te krijgen. Maar goed, het is in behandeling.
Daarna weer terug naar het resort. We hadden voor eind van de middag een fotoshoot gepland staan. Iets wat totaal uit mijn comfort zone is. Ik zet iedereen met liefde op de foto, vooral alles met vier poten, maar zelf hoef ik niet zo nodig.
Toch vond Maud het een heel leuk idee om de periode Curacao met elkaar met een leuke shoot af te sluiten en ze had gelijk. Het is straks een leuk aandenken aan een bijzondere tijd in je leven.
Ondanks dat ik er te weinig kom is het strand wel iets wat ik mooi vind. Ik hoef er geen uren te liggen, maar kan zeker genieten van de geur en het geluid van de zee. We hadden een mooi strandje kunnen regelen, helemaal voor ons alleen. Dat was wel heel fijn. Als je al niet zo van foto’s maken houdt is het niet fijn als mensen op afstand mee zitten te kijken. Laura van fotolaucuracao heeft de foto’s gemaakt. Ze helpt ons ook altijd met het fotograferen van de hondjes. Het viel allemaal reuze mee. Met een uurtje waren we klaar. Ben benieuwd naar het resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten