maandag 9 juli 2018

Liefste maatje ooit

Vandaag geen lunches of andere eetafspraken, maar een afspraak bij de baasjes van Senna, Desi en Ted. 
Ik wilde heel graag nog even één keertje langs. Gewoon voor mezelf. Om het af te sluiten.
Het is altijd afwachten hoe zo’n ontmoeting zal lopen. Het is namelijk zeker niet zo dat elke hond die ik gefostert heb ook meteen blij van vreugde in mijn armen springt. De één wel en de ander niet. Het heeft ook niks te maken met hoe lang ik de hond gefostert heb of dat hij er wel of niet erg aan toe was. Ik denk zelf dat het komt doordat een hond jou in de nieuwe setting niet zo goed kan plaatsen. Zeker als hij er al een tijdje woont.
Ik ga er dan ook altijd volledig open in en zie wel hoe er gereageerd wordt.
Er stonden zeven honden ons op te wachten, dat gaf even flink lawaai. Desi en Senna deden daar net zo hard aan mee. Op dat moment zag je bij Desi absoluut herkenning. Haar staart roerde rond en we kregen al snel in het voorbijgaan een likje. Maar dichterbij kwam ze niet. Dat vond ze heel spannend.


Eigenlijk zagen we nu de Desi zoals ze bij ons naar vreemden was. Ze was nu wat terughoudend naar ons en juist heel warm met haar baasje. 
Bij Senna ging het weer totaal anders. Ik denk wel dat ze wist wie we waren, maar niet zo goed wist wat we kwamen doen. Ze bekeek ons op afstand en blafte als we dichterbij kwamen.


Haar koppie stond op standje argwanend. We hebben haar met rust gelaten en zijn op de porch gaan zitten. Rustig met een drankje hebben we genoten van het uitzicht en hebben we wat gebabbeld. En ineens was daar het besef dat we niet kwamen om haar op te halen, maar om gedag te zeggen.
Pas toen kwam ze ook ons gedag zeggen. 


Dat was een mooi moment.
Ted vond het belachelijk dat we er waren. Die is niet eens komen kijken, maar bleef op afstand.


Ze hadden het met zn drieën niet beter kunnen treffen. Ik ben zo dankbaar dat er mensen zijn zoals Wilma en Ronald, die open staan voor een hond met een verhaal. Als je nu ziet hoe goed ze het daar doen, fantastisch! Als je zulke honden even de tijd geeft heb je de liefste maatjes ooit.
Ik ben met een fijn gevoel weer naar huis gegaan. Desi en Senna kunnen hier prima oud worden. Ik kan met een gerust hart het eiland verlaten.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten