We zitten dan wel op een vakantiepark, maar vakantie is het zeker niet. Het is gewoon hard werken.
Voor de nieuwsgierigen onder ons, we zitten op een landal parc tussen Biddinghuizen en Harderwijk. Dit was het enige park waar we met de honden terecht konden. En wat dan ook nog eens in de buurt van Dronten lag. We moeten die afstand elke dag rijden. Dat is nu 20 minuten, dat is te doen.
Waar we echt totaal geen rekening mee gehouden hadden is dat er in zulle parken niets aan handdoeken, theedoeken enz aanwezig is.
Er had een belletje moeten gaan rinkelen toen ik bij de boeking drie keer verplicht was een linnenpakket af te nemen. Maar dat is dus zonder handdoeken. Wist ik veel, ik kom echt nooit op vakantieparken. De eerste dag is dat toch even zo van o, oké en nu. Ik had twee handdoeken in de koffer die al mee zijn vanaf Julianadorp. Op coral estate hadden we een wasmachine in het huisje en zijn op het laatste moment nog de handdoeken plus alle kleding gewassen. Op de eerste dag in Nederland kwam s avonds mijn zus nog even buurten. We hadden haar gevraagd wat theedoeken mee te nemen. Zo kwamen we de eerste dagen door.
In ons huis in Dronten is ook nog helemaal niks aanwezig. ‘s Middags lunchen? Op een krant, want we vergaten de plastic bordjes. Bestek hebben we even uit het vakantiehuis “geleend”. Handen afdrogen? O nee, hier zijn ook geen handdoeken. Nou ja, begrijp je een beetje hoe flexibel je moet zijn en ook hoe je overal bij stil moet staan? Dan denken jullie natuurlijk, dan koop je toch een handdoek! Wel eens een nieuwe handdoek gekocht en meteen willen gebruiken? Ik wel, droogt voor geen meter.
In de winkel om avondeten te halen. We hebben gewoon echt niks. Dus zelfs het zout, peper en andere kruiden moet worden aangeschaft. Als we dus bedenken wat we gaan eten, dan moeten we van begin tot het eind verzinnen wat we nodig hebben.
Het valt me op dat ik in dat boodschappen doen nog helemaal geen ritme heb. Hier in Nederland kan je prima voor meerdere dagen tegelijk boodschappen doen, maar het zit nog niet in mijn systeem. Op Curacao had ik wel vaak de intentie om voor meerdere dagen te halen, maar je was erg afhankelijk van wat er was, de houdbaarheid en de ruimte in je koelkast. Daar stond namelijk alles in de koelkast. Dit omdat het weg smolt of omdat er beestjes in kwamen.
Het ritme van de boodschappen moet nog komen. Zag dat Erik tijdens het uitpakken van de boodschappen de hagelslag weer braaf in de koelkast gezet had. Dat hoeft hier niet meer. We moeten echt nog even schakelen.
De honden schakelen sneller dan wij. Zij hoeven dan ook niet na te denken over wat ze nodig hebben. Zij hebben vooral ons nodig om zich veilig, fijn en vertrouwd te voelen. En zelfs Lexa doet het goed. Natuurlijk vindt ze echt wel dingen eng, zoals fietsers die voorbij komen of een winkelwagentje, maar ik ben niet ontevreden. Ze loopt aan de riem, ( deed ze op Curacao ook al wel) ze doet haar behoefte aan de riem en is op haar manier druk en happy.
En als ze het even niet begrijpt of spannend vindt komt ze steun zoeken. Wat natuurlijk mag, zo vaak als ze wil. Komt wel goed met deze dame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten