maandag 30 juli 2018

Iets over muggen en oren enzo

Dit was zo’n dag dat je ‘s avonds nog denkt van goh waar zal ik eens over schrijven, want het schrijven over klussen wordt ook zo eentonig.
Dat dacht ik vóór dat ik met Erik de honden uit liet. Na het honden uitlaten had ik ineens meer dan voldoende stof en inspiratie. Hoe dat kwam?
Tijdens de laatste 100 meter die we met de honden liepen vloog er een beestje in mijn oor. En bleef er zitten. Het was een insect wat zijn uiterste best deed mijn oor weer te verlaten, maar wat niet lukte. Ik hoor hem zoemen en kraken in mijn oor. Het deed geen zeer, maar het was een zeer hinderlijk gevoel.
Brrr, snel naar huis om te kijken wat we zelf konden doen.
Je kon het beest in mijn oor zien zitten. 


En dan zou je denken dat je hem er ook wel zelf uit zou krijgen, maar dat was dus niet zo. Ik had zowaar een pincet in mijn toilettas. Erik heeft meerdere pogingen gedaan om hem eruit te krijgen, maar hij zat te diep. Hierdoor krijg je geen grip en duw je hem alleen maar verder.
Tja, dan maar de huisartsenpost bellen. Ondertussen leefde het beest nog steeds en kriebelde in mijn oor om weg te komen, echt irritant inmiddels.
Aan de telefoon uitgelegd dat we hier pas weer net wonen enzovoort. Gelukkig geen probleem, we zijn al die tijd dat we op Curacao woonden wel bij een Nederlandse verzekering verzekerd geweest. We waren bekend zeg maar. Tot 23.00 werkte de huisartsen in de eigen gemeente. Het was inmiddels 23.02, net te laat waardoor de huisartsenpost naast het ziekenhuis in Lelystad werd. Het was er lekker rustig, maar voornamelijk schoon. Dat is wel wat anders dan de eerste hulp in het sehos op Curacao.
Ik was snel aan de beurt, beter want het was goed vervelend. 

Maar we blijven lachen hoor. Ik had gehoopt lang geen arts of ziekenhuis te zien, maar als het voor zoiets is kan ik daarmee leven. Er zijn ergere dingen. 
Er kwam een lange oorpincet tevoorschijn. Ook de huisarts kreeg hem er niet in één keer uit, maar uiteindelijk was dit het diertje wat zo stom was in mijn oor te vliegen.


Het lijkt op een mug, laten we het daar maar op houden. Maar voor hij dacht dat het wel prima toeven was in mijn oor hebben we hem mooi verwijdert.
En zo hadden we vandaag toch weer genoeg te vertellen. Iets over muggen en oren enzo.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten