Te veel gevraagd

Ai ai ai, we zijn nog lang niet klaar op dit eiland. Er is nog zo veel ellende. Het enige positieve wat we zien gebeuren is dat er meer gemeld wordt via social media en dat we meer gebeld worden. En het bellen gaat niet alleen meer over honden die gedumpt zijn, maar ook over schrijnende situaties in tuinen. En die zijn er heel veel. Honden die hun hele leven niet verder komen dan een meter rondom dezelfde boom. Soms met schaduw, maar vaak ook niet. Mag dat? Nee, maar wordt er op gecontroleerd? Nee ook niet, dus komt men er mee weg.

Zo is twee weken geleden Bo opgehaald. Weg gehaald uit een tuin waar ze totaal verwaarloosd werd. Ze had allerlei wonden waarvan we onze vermoedens hadden hoe ze daaraan gekomen was en dat was niet door spel of door liefde.

Bo is er niet meer. De foster heeft haar uiterste best gedaan om Bo weer op de rit te krijgen, maar haar lichaam was te beschadigd. De verwaarlozing had te veel aangetast waardoor ze na twee weken nog steeds niet kon staan en er nog geen enkele verbetering zichtbaar was. In overleg met de dierenarts is besloten haar te laten gaan. Weer een leven wat vroegtijdig is beëindigt en onnodig heeft moeten lijden. Waarom! Als je kiest voor een hond, zorg er dan voor. Het maakt me niks uit met welke rede je een hond neemt. Als gezelschap, als waak, als levende deurbel, maar zorg ervoor! Is dat nou zo veel gevraagd. Voor Bo was de hulp te laat, arm meisje.

Vanmiddag werd ik ook gebeld over een slecht uitziende hond. De melder stuurde me een foto en een lokatie. Dit waren lokale mensen trouwens, hoe fijn is dat!

Ondanks dat de hond er slecht uit zag moest ik toch echt eerst langs TUI. Ik kon online geen bagage opgehoogd krijgen en deze vlucht is vrijdag al, dus dit kon geen dag meer wachten. Nadat alles geregeld was bij TUI ben ik doorgereden naar de plek waar deze hond zou moeten zitten.

Maar helaas, ik kon niks vinden. Nou werd me een straat doorgegeven die weer een hoop zandwegen als zijpaden had naar braakliggende stukken.

En aan de andere kant stonden huizen. Het kon dus zijn dat de hond bij een tuin hoorde of dat de hond ergens daar nog verder achter gelaten was. 

De melder was niet bereikbaar, hem kon ik het niet vragen. Er bestaat een kans dat de hond dan toch meegenomen is door iemand anders. 

Dit leek op een rashond en dan staan er ineens wel 100 mensen in de rij. Hopelijk reageert de melder nog op mijn appjes en kunnen we toch nog wat voor deze hond betekenen.

Ondertussen is het eiland zich aan het opmaken voor carnaval. 

Daar gaat een hoop geld in op. Iedereen moet weer op mooie plekjes langs de route zitten. Hele karren en stellages worden opgebouwd. Ik zag ze vandaag zelfs een kar die in de verf gezet werd. Heel belangrijk natuurlijk dat alles tip top in orde is.

Dat is nou precies het probleem hier. We geven geld uit aan luxe, aan dingen waarvan we vinden dat we daar ook minstens aan mee moeten doen, maar het simpel naar de dierenarts gaan met je zieke hond is teveel gevraagd. Verrotte wereld hier.