Vorige week waren de vluchtbegeleiders van Sammy bij mij op visite. Sammy is de driepoot hond van Sambil.
Sammy vertrekt morgen naar stichting KFAAF in Geesteren. Super blij zijn wij met het plekje dat ze hem kunnen bieden.
Mooier konden we niet bedenken.
Maar onze begeleiders wilden dus even met Sammy kennismaken en met mij. Zo gezegd, zo gedaan.
Een paar dagen geleden kwamen ze nog even langs om de papieren voor de veterinaire dienst op te halen. Ze wilden heel graag ook nog even bij de pups kijken. Of dat mocht. Natuurlijk mag dat, maar het bleek niet zonder rede. Eenmaal bij de pups vertelden ze dat ze er heel graag eentje wilde adopteren.
Ze hadden al eerder het idee gehad een hond te willen, maar nu ze deze pups zagen waren ze verkocht.
Ze zouden er nog even voor de zekerheid goed over nadenken, maar vanmorgen kwamen ze weer op visite en werd de knoop doorgehakt.
Lady wordt Buddy en gaat een mooi leventje tegemoet. Eerst over een paar weken naar Nederland en in de loop van het jaar terug naar Curacao.
Dan komen deze mensen ook voor het werk een aantal jaren hier wonen. Ik heb ze er uiteraard op gewezen dat er dan natuurlijk ook meer dan genoeg pups zullen zijn, maar het maakte niets meer uit. Buddy moest het worden. Ze waren helemaal verknocht aan dit lieve meisje.
En wie kwam ik vanmiddag tegen bij de dierenarts voor een laatste check up?
De laatste emmerpup. De emmerpups waren de vier pups die door collega Wim bij marbela estate gevonden waren.
Twee gingen er naar een andere foster. Het dametje werd al snel gekozen door een lief gezin uit Amsterdam. Jimmy zou eerst ook gaan, maar werd afgezegd. We boden Jimmy meerdere keren aan op Facebook, maar nul reacties. Onbegrijpelijk, Jimmy is zo'n lieverd, zo'n goedzak.
Maar nu is er gelukkig voor hem ook een huisje gevonden, ook hij mag naa
r Nederland.
Is hij niet prachtig geworden?
Wat minder goed nieuws was er voor de aangereden dame. Je weet wel, die waarover we door iemand van de isla gebeld werden.
Op de foto's waren breuken in het bekken te zien en niet in de knie. Ze was nog steeds ter observatie bij de dierenarts.
Die kon zich niet vinden in het verhaal dat er alleen een bloeduitstorting te zien was. Hij voelde wel degelijk beweging in het gewricht.
Het werd toch een operatie en dat was maar goed ook, want meerdere banden waren finaal afgescheurd. Dat had nooit meer hersteld zonder ingrijpen.
Nu is het vijf weken hokrust voor deze dame. Ze is bij Estherelle, in prima handen dus.
Ik heb er even een mand met een lekker bedje gebracht. Ze weet niet zo goed wat ze er allemaal van moet vinden.
Arm ding, zo wordt je achterna gezeten door hitsige reuen omdat je ongewenst loops bent en zo wordt je aangereden en lig je met een poot in het gips bij totaal vreemden mensen. Één groot voordeel heeft het wel, er is nu 1 loops teefje minder op straat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten