Depressief

Speciaal voor Maud was het vandaag droog. Eindelijk op haar allerlaatste vakantiedag valt er geen druppie. Zij blij, maar ik ook. Werd al langzaam aan een beetje hopeloos van het schoonmaken.

En dan hebben we het nog maar niet over de pups die spontaan vergeten waar de deur is en vervolgens binnen plassen. Nee regen is lekker voor de natuur, maar ik vind het niks.

Dat wordt straks in Nederland weer makkelijker. Geen heen en weer geloop van buiten naar binnen als het nat geweest is. Als je dan de honden uitgelaten hebt droog je ze af in de garage en klaar. 

Mag ik hier heel stiekem wel naar uitkijken? Weer niet naar dat stukje ervoor, het lopen in de regen.

Gisteren appte een college die sinds de zomer weer naar Nederland terug is de trieste zin "ik heb al een maand geen zon gezien". Ik word al depressief als ik het hoor. Gelukkig gaan we in de zomer terug, dan kunnen we langzaam afkicken.

Helaas is het nu wel echt een feit. De repat ticket is geboekt. Deze confronterende tekst verscheen op mijn scherm.

Pfff alsof het iets is om naar uit te kijken. Ja voor Erik en Youri wel, die hebben er helemaal zin in, maar voor mij niet. Dat die 194 dagen maar tergend langzaam voorbij mogen gaan.

De 12 dagen vakantie van Maud zijn wel voorbij gevlogen. We hebben haar vanmiddag weer afgeleverd op het vliegveld. Voor haar was het nu een definitief afscheid van Curacao. Er staan geen reizen meer deze kant uit gepland. Dat betekent dus dat ze van een aantal vrienden nu echt afscheid heeft moeten nemen. Wie weet ziet ze ze nog in Nederland als ze gaan studeren, maar dat duurt nog even.

Voor Maud duurt het nu ook een half jaar voordat ze Tico en Luna weer ziet. Die waren toen ze kwam natuurlijk ontzettend blij. Ook Desi en Lexa kende haar nog. De andere honden waren nieuw en vonden Maud in eerste instantie maar een indringer.

De eerste morgen toen ze uit de slaapkamer kwam uitte dit zich in een hoop geblaf. Ze hadden niet verwacht dat de visite was blijven slapen. Pas na een paar dagen begrepen ze dat Maud meer was dan visite en was ze volledig geaccepteerd. 

Ze zullen haar nog wel gaan missen, geen extra knuffel meer te halen uit de slaapkamer achterin. Net als wij natuurlijk, maar gelukkig bestaat er FaceTime en Skype.