Het ging goed

Vandaag was het weer zondag en dat betekende dat de familie die een paar van onze hondjes gaat adopteren langs zou komen. Ik keek er toch wel een beetje tegenop. Niet vanwege de familie, maar uiteraard door de omstandigheden. Hoe zou het zijn, hoe zou het met hun dochter zijn en hoe zou ik zelf reageren. Ik merk dat als ik het er over heb de tranen snel vloeien. Kon ik er over praten, of zou het erg emotioneel worden. Gelukkig viel het mee. We hebben beiden een paar dagen gehad om het te verwerken en kunnen nu verder. 

Voor Tracy betekende dit dat ze goed zou gaan kijken bij de andere pups. Zou er een net zo leuke tussen zitten als Guus? Mickey heeft een tijd bij haar op schoot gezeten en ook Lady kwam aan de beurt. Pluto hebben we met z'n gipspootje met rust gelaten. Je merkt het al, alle pups hebben nu een naam, dankzij Tracy. Mickey en Lady zijn het niet geworden. Ted is de gelukkige.

We zullen Ted vast binden aan een ketting of in een glazen hokje zetten, want daar mag natuurlijk niks mee gebeuren! Ted is net zo ondernemend als Guus, dus het is zeker wel opletten geblazen met deze doerak. Als aandenken aan Guus heeft Tracy het entingsboekje van Guus gekregen. Iets tastbaars als herrinering.

Senna vond het best gezellig dat er weer mensen voor haar kwamen. Die houdt wel van aandacht en het liefst voor je alleen. Ik had al eerder gezien dat ze zeer positief op kinderen reageert en ook vandaag was dat weer duidelijk, Senna heeft haar gezin uitgekozen.

Desi is natuurlijk wat lastiger. Daar moet je meer moeite voor doen. Een koekje doet wonderen. Als er eentje gek op koekjes is, is Desi dat wel.

En er zijn er meer die er wel eentje lusten. Maar de tactiek heeft wel gewerkt. Desi kwam wat meer bij ons en het gezin en liet zich regelmatig aanraken. Ook konden wij haar aaien terwijl er visite was. Is ook niet altijd zo. Soms blijft ze op de achtergrond en komt ze ook niet bij ons. Nu dus wel waardoor het gezin ook kon zien hoe lief Desi en ook de andere allemaal zijn.

Voor de pups was het een vermoeiende ochtend. Al die aandacht, al het gesjouw, de koekjes die verteerd moeten worden, het valt niet mee. Ze waren zo moe dat ze bijna met hun koppie in de waterbak in slaap vielen.

Maar Ted is Ted en Ted is geen baby meer. Na zijn hazenslaapje is hij weer op pad gegaan.

Niks is leuker dan spelen en ondernemen. Ik ben daar natuurlijk heel blij mee. Weer zo'n extra hulp in de huishouding die net doet hoe ik net nou niet wilde.