Triest
Gisteren waren er problemen met het uploaden van het blog. Ik kon hem wel schrijven, maar via de app kreeg ik hem niet online.
Dan maar via Facebook delen. Niet leuk voor de mensen die via blogspot lezen, maar niks aan te doen.
Vandaag nog een paar keer geprobeerd, maar nog steeds niet gelukt. Spannend of dit blog nu wel online gaat komen. Anders maar weer delen zoals ik het gisteren ook gedaan heb.
Vanmorgen om 9.30 was ik met de ratjes in de praktijk van de dierenarts. Ik zou ze daar achter laten en de hond van de isla weer voor een foto meenemen. Als ik dan terug kwam waren mijn ratjes klaar.
Er was op dat moment nog een andere dame bij de dierenarts. Zij moest ook naar de andere praktijk voor foto's. Ze wist niet waar het was en dus kwam de vraag of ze achter me aan mocht rijden.
Nou, ze mocht ook meerijden. Waarom niet. Toen ze achter bij me in de auto zat hoorde ik haar trieste verhaal. Naast haar lag haar 17 jaar oude hondje, doof en slechtziend. Vanmorgen is per ongeluk haar man over de hond gereden die zonder dat ze dat in de gaten hadden achter de auto lag.
Omdat de hond doof was hoorde hij de auto niet starten. Ze was zo verdrietig. 17 jaar en dan zo aan je eind komen. De foto's van haar hondje gaven aan dat het hele bekken verbrijzeld was. Hij had zo enorm veel pijn. Kreunend lag hij naast haar. Ach ach, ik had zo met haar te doen. Later op de dag is dit hondje thuis ingeslapen.
Onze Isla hond had ook een breuk in het bekken, maar die was netjes en op zijn plaats.
De breuk in de rechterbeen was geen breuk, maar een enorme bloeduitstorting waardoor het allemaal heel week aanvoelde. De prognose voor de isla hond was goed. Met hokrust zou ze er weer boven op moeten kunnen komen.
De ratjes hebben meteen een lesje lopen aan het tuig gehad.
Met z'n tweeën is meteen twee keer zo lastig. De volgende keer neem ik ze één voor één mee.
Autorijden was wel oke.
Rattenprinsessen zijn het. Ik mis alleen nog het kroontje op het tuig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten