Nou ben ik daar niet zo snel van onder de indruk. Bij een beetje puberzoon liggen de zweetsokken lange tijd in de meest onmogelijke hoekjes.
Het was ook nog geen week geleden dat hij met een lege mok van de chocolademelk naar buiten kwam waar de groene smurrie ongeveer vanzelf uit droop.
Dus nee, ik kwam niet meteen in actie. Nou was de lucht zo erg, dat Youri afgelopen nacht besloot in de kamer van Maud te slapen. Het was een mooie rede om hem z'n kamer eens te laten uitmesten.
Ik was er heilig van overtuigd dat we iets zouden vinden dat er al weken lag te broeien.
Maar nadat hij dat gedaan had en de kratten zelfs op het bed gestapeld had, moesten we concluderen dat de geur er nog steeds was.
Ook ik kon niks vinden. Het enige wat raar was, was dat het hoger meer stonk dan laag. Maar Youri heeft niets hoog staan.
Ik ben nog wel de ladder opgeklommen om de airco te inspecteren. Meteen de filters weer schoongemaakt, maar de lucht kwam ook daar niet vandaan.
Dan was er echt nog maar éen mogelijkheid en dat was dat er iets op de zolder lag te stinken.
Alleen daar kom je niet zo maar bij. Via een luik in het plafond in de voorraadkast moet je je dan een soort van ophoog trekken. Er staat namelijk nergens een ladder die hoog genoeg is.
Ik kom met mijn 1.59 niet ver genoeg om ook kracht te kunnen zetten om me in dat gat omhoog te werken. Slecht nieuws voor Erik dus. Die had een klusje na zijn werk. We hadden hem vast ingelicht, dan kon hij zich psychisch voorbereiden.
Vol goede moed, met zaklantaarn en vuilniszak in de aanslag is hij naar boven geklommen.
Z'n eerste reactie was ik zie en ruik niks. Ja, kijk nog maar even verder. Wij ruiken immers meer dan genoeg.
En ja hoor, bingo hoor ik hem roepen. Een dode rat in vergaande staat van ontbinding. Dus toch!
Die is dus met grote spoed in de vuilniszak richting container gegaan.
De lucht is inmiddels geklaard. De stank is weg en Youri kan weer veilig in zijn schone opgeruimde kamer slapen. Mama ook blij, vooral met dat laatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten