Typisch van hier

Vanmorgen was het weer ons wekelijks bezoekuur. Voor de laatste keer, volgende week verhuizen Ted, Senna en Desi naar hun forever home.

Oei oei, dat zal een lastig afscheid worden. Vooral van Desi. Desi is al sinds november 2016 bij ons. 

We hadden haar ook al toegevoegd aan de "jij mag mee naar Nederland" roedel.

Tegen beter weten in, want ze kan helemaal niet aan de lijn lopen. Ze vindt dat doodeng en voor Nederland is dat toch echt wel nodig.

Hoe we het zouden oplossen wisten we nog niet. Misschien was er al die tijd stiekem ook wel de hoop dat er voor haar toch nog een gouden mandje zou komen. En dat is er dus nu. Maar los laten wordt wel heel lastig. De deur blijft ook altijd op een kier voor als het niet mocht gaan. 

Maar ook daar weten we eigenlijk ook wel van dat het goed komt. Die deur heeft onder andere op een kier gestaan voor Renzo, voor Flopsy en voor Vera. Allemaal honden met een zwaarder verleden. En allemaal doen ze het geweldig bij hun nieuwe baas. Komt wel goed, alleen dat laten gaan zal emotioneel gebeuren worden.

Voor vanmiddag toch die puzzel maar weer ingepland. Strandweer was het niet. Zwembadweer dan meteen ook niet. Er vielen af en toe fikse buien.

Maar die zijn meer dan nodig aangezien de deepwell er weer eens uit ligt. Letterlijk, hij is meegenomen door het bedrijf dat zich bezig houdt met de reparatie van pompen. Ze hebben hem 50 meter omhoog getrokken om op kantoor te bekijken wat er aan de hand was. Daarna zouden ze me bellen.

Ik hoorde maar niks en de tuin werd droger en droger. Toen ik er enigszins gepiekeerd achter aan belde zeiden ze dat ze dat ze me al heel vaak hadden geprobeerd te bellen, maar ik nam niet op. Nou echt niks van waar, ik heb helemaal geen gemiste oproepen. O dan klopte mijn nummer niet. Ja wel hoor, dat klopt prima. Dit is nou echt zo typisch van hier he. In plaats van te zeggen, sorry helemaal vergeten u te bellen verzinnen ze 100.000 redenen maar aan hun zal het niet liggen. Maar goed, morgen komen ze de pomp weer terug hangen. 

Vandaag dus de puzzel af gekregen. Kan hij weer van tafel. 

Weer of geen weer, of hondenweer, maakt allemaal niks uit. De honden vermaken zich altijd.

Geef ze een speeltje en ze zijn helemaal blij. Zo blij dat ze er zelfs mee slapen. Of is dat omdat een ander er niet mee mag spelen?

Dat was in ieder geval wel de uitkomst. Zo kan niemand er meer bij. Gekkie!