maandag 15 januari 2018

Laatste kans

Vanmorgen 9.30 werd ik gebeld. Het is bijna altijd voor Rescue Paws en nooit voor mij persoonlijk.
Het gaat meestal zo: " ik heb een hond gevonden en ik weet niet wat er mee moet doen", of "ik heb een hond gevonden, maar ik kan hem echt niet meenemen want ik heb een hele dominante eigen hond". En zo ken ik nog wel wat voorbeelden waardoor mensen vinden dat ze zelf niets kunnen betekenen, zelfs nog geen financiële bijdrage. Ze vinden vooral dat wij het moet oplossen, wel zo makkelijk. Vanmorgen dus ook ze éen. Of we een hond wilde komen ophalen die ziek was.
Ik had het in onze app gegooid om te kijken of er iemand kon, maar geen reactie.
Die mensen terug geappt of ze ook zelf naar de dierenarts konden. Mocht op onze kosten, maar dan wel bij Sjoerd of Pieter. Het laatste appje wat ik kreeg was dat naar een dierenarts in de buurt gingen en het zelf wel betaalden. Prima, maar waarom niet meteen dan! Waarom eerst vragen aan een stichting het op te lossen? Uiteindelijk ligt dat diertje langer te lijden dan nodig. Beter toch om het meteen in te laden? Maar goed, hier hoefde we niet meer voor op pad.
Later op de ochtend werd Lady opgehaald. Twee lieve dames wilden graag langs komen om wat voer te brengen en een hondje mee op pad te nemen.
Ze hebben little Lady meegenomen. Ze had een lekker dagje. Mee naar een terrasje en mee naar het strand, 



Ze heeft het heel goed gedaan. Ze vond het het niet eens zo heel spannend. Eerder vermoeiend natuurlijk, maar dat is normaal voor zo'n kleintje.
Aan het eind van de middag heb ik Woody opgehaald. Woody is een verhaal apart. Woody verhuisd op dit miennt van foster naar foster. Niet goed, maar helaas kan het niet anders. Woody heeft de nogal vervelende gewoonte om te slopen. Bij zijn eerste foster dachten we nog dat dit kwam door de kleine ruimte en omdat er geen speelmaatjes waren. Bij zijn volgende foster had hij wel speelmaatjes, maar te veel attributen binnen en buiten waarmee hij aan de haal kon. Z'n derde foster had een totaal lege tuin, een honden speelmaatje en wat speelgoed in de tuin. Daar heeft hij van het weekend de waterleiding die onder planken bedekt was kapot gebeten. Ook hier kon hij niet blijven. We zijn bijna ten einde raad. 
Ik heb hem nu naar z'n laatste kans gebracht. Een foster met een prikkelarme tuin en vier hondenmaatjes waarvan één met genoeg energie. Als hij hier weer zou gaan slopen, dan wordt het muilkorven werk. Dat doen we natuurlijk liever niet. Bij spel hoort elkaar bijten en happen. Daar kan hij slechter aan meedoen met een muilkorf. Laten we hopen dat hij nu echt stopt met dit hinderlijke gedrag.


Na Woody te hebben afgeleverd kon ik in de drukke spits naar huis. Net op tijd om eten te koken, maar net te laat voor Youri om te eten. Die moest naar een verplichte dansvoorstelling met school in verband met het vak CKV. Hij vond het geweldig, maar niet heus. Soms verzinnen ze dingen voor die pubers waar ik echt mijn bedenkingen bij heb. Pubers staan niet open voor dit soort evenement. Die gaan daar echt het leuke en mooie er niet van inzien. Zonde van hun en onze tijd. Maar ja, het was verplicht. Kunnen we weer afvinken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten