Wat dan? Nou, ik hoefde vandaag tot 17.45 nergens heen, het huis was schoon en bleef schoon omdat het droog bleef, de boodschappen waren binnen en er waren geen dringende meldingen. Het was echt even genieten. Bizar eigenlijk dat het zó weinig voor komt, dat je er naar uit kijkt.
Enige voordeel is dan wel dat je er dubbel van geniet, wetende dat zo'n volgend moment wel weer even op zich kan laten wachten.
Ik heb mezelf de tijd gegund om me verder op m'n puzzel te storten. Hij moet wel af voor ik vertrek. En volgende week is het alweer februari dus de tijd vliegt. Af is hij nog lang niet, maar het begint ergens op te lijken.
Eind van de dag ben ik mee geweest Sammy naar Hato weg brengen. We hebben tegenwoordig super mooie t shirts. Heel blij mee, want we kregen best regelmatig vragen over wie we waren enz. Nu is in één klap zichtbaar wie we zijn. Niet alleen handig op Hato, maar ook op de scholen, op straat en voor interviews op tv. Dat laatste is niet aan mij besteed. Laat ik lekker aan andere over. Laat mij maar lekker schrijven.
Na het voeren van de honden krijgen er nog een aantal hun medicatie. Dit doe ik in een stukje worst of kaas.
Niet alleen de honden die pillen nodig hebben krijgen worst, maar iedereen. Kan het niet over mijn hart verkrijgen de één wel en de ander niet te geven.
Hoe dat dan werkt hebben ze ook heel snel in de gaten. De nieuwkomers hebben vaak maar weinig tijd nodig het ritme te begrijpen.
En ook de pups hoef ik niks meer te vertellen.
Maar als ze ook zo voor je zitten kan je ze toch ook niet overslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten