Het scheelt dat ze met z'n drieën zijn, zo zijn ze niet alleen.
Ze vonden het geloof ik wel prima. Hapje en een drankje ontbraken niet en verder hadden ze van niemand last. Het is wonderbaarlijk hoe snel zo'n pupje doorheeft hoe het met zo'n gipspoot kan gaan staan en zelfs kan lopen. Mocht hij omvallen dan is er niks aan de hand. Het gips is hard genoeg en niemand kan hem zeer doen.
Voor mij is het een fijn idee te weten dat ze daar veilig zitten en ik met een gerust hart andere dingen kan doen. Zoals opruimen en schoonmaken. Hondenkussens die door de warmte helemaal uit elkaar vallen kunnen beter in de container in plaats van in een doos blijven liggen. En zo was er nog van alles dat inmiddels niet meer bruikbaar is. Of je het nou gebruikt of niet, stuk gaat het hier toch wel.
Zo vallen er gaten in kleding, verdroogt elastiek van ondergoed en beddengoed en verschiet ook alles van kleur. Ik denk dat de container op onze terug weg naar Nederland lang zo vol niet zal zitten als op de heenweg. Maar dat betekent ook flink sparen omdat je weet dat je veel nieuw zult moeten aanschaffen. Ach, dat is ook wel weer leuk om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten