Dat het laat geworden is kwam door visite. Het is deze week weer een komen en gaan van toeristen en aankomende vluchtbegeleiders.
Iedereen wil even kennis maken, sommige hebben wat bruikbare spulletjes vanuit Nederland meegenomen.
Allemaal heel goed bedoelt en zeker iets om tijd voor te maken. Alleen na toerist/ vluchtbegeleider nummer drie heb ik het wel even gehad.
Helaas komen er nog drie. En iedereen roept, we komen maar even. Maar even is toch al snel een uur tot 1,5 uur.
Ik mag natuurlijk helemaal niet klagen. Zo veel aandacht, zo veel mensen die op allerlei wijze willen helpen, maar toch neemt het een stuk van je tijd in en bepaalt het de dag. Het is toch zo dat als ik weet dat er mensen komen, ik zorg dat het huis aan kant is.
Zonder geplande visite zou ik het kunnen laten voor wat het is, of op een later moment doen. Nu dus niet, en soms heb ik daar helemaal geen zin in.
Of het gaat ten koste van andere dingen.
Gelukkig maakt het de honden niks uit wat ik doe. Vegen, dweilen, wassen, strijken, ze maken zich totaal geen zorgen.
Het beruchte tafeltje dat voornamelijk door de pups gebruikt wordt is nu ook gevonden door een bullenbaai dame.
Geen idee wat er nou zo lekker ligt, maar Jill heeft haar plekje gevonden.
Nog net voor de toeristen in het begin van de avond kwamen heb ik nog een rondje met de honden gedaan.
Even de watertoren op en rond. Tico, Luna en desi vonden het heerlijk. Vooral Luna geniet van het rennen en los mogen. Haar tong hangt vaak halverwege de trip al tot haar knieën. Dan heeft ze al vele meters meer gemaakt dan wij.
Maar als zij genieten doe ik het ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten