Ik was bij de dierenwinkel voor nieuw puppenvoer en wilde ook graag wat te knagen meenemen.
Ze moesten er even mee doen, dus niet hap slik weg, maar het mocht ook weer niet te duur zijn.
Viel nog niet mee, maar ik had wat gevonden. Het waren gevulde runderhoefjes geworden. Voor ieder één.
In sommige zat runderpate en in de andere druivensuiker. Ik had voor de allerkleinste wat anders meegenomen. Maar zo eigenwijs als ze zijn wilden ze dit ook. Nu was de vulling bij allen snel verdwenen, maar het hoefje werd niet door iedereen meteen verder afgeknaagd. Dus lukte het de pups ook om er nog even lekker aan te knabbelen.
Het was erg leuk om te zien hoe er genoten werd van dit lekkers. Zeker voor de nieuwe hondjes was dit echt een traktatie. Als je langs kwam lopen kwispelden de staartjes hard op en neer. Ach ach ach, ze zijn alle drie zo enorm lief! Onbegrijpelijk dat ze achter gelaten zijn.
En Duvel, die was helemaal niet jaloers op al dat geknaag. Die knaagt af en toe op iets dat hij zelf gevangen heeft, is ie reuze trots op! En daarna doet hij een middagdutje op een lekkere chille plek.
In de kast. Waar de honden je niet kunnen zien. Heeft hij goed voor elkaar toch!
Dat iedereen moe en voldaan was na vandaag was wel aan deze twee kleintjes te zien.
Die lagen zo overheerlijk voor de stoel te slapen. Helemaal veilig, helemaal op het gemak en lekker samen. Het is toch om op te vreten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten