Morgen staan we met een kraampje in een shoppingmall. We gaan daar vertellen over ons werk, zullen voer inzamelen voor St Maarten en we nemen pups mee om te knuffelen.
Er gaat best een hele voorbereiding aan vooraf. Welke pups gaan mee? Wie neemt wat mee? Waar liggen de stickers, wie drukt de kleurplaten, hebben we before after foto's? Alles is gelukt en staat klaar. Vanavond werd zelfs nog een mooie zelf ontworpen donatiepot gebracht. We zijn er klaar voor. Maar dat is dus pas morgen.
Vandaag was een dag van extra werk. Dan denk je alles in de hand te hebben, alle was weg gewerkt, hangt het aan de lijn gaat er een flinke bui overheen. Het was echt drijfnat. Zo nat dat ik het maar weer van de lijn heb gehaald en nog een keer kort heb gewassen. En dan vooral dat centrifugeren aan het eind van het programma was heel zinvol. Ik heb het daarna maar onder het afdak opgehangen, blijf niet bezig natuurlijk. En was twee is in de droger terecht gekomen. Soms kiezen we ook wel eens voor makkelijk.
Vanmiddag een oproep op Facebook geplaatst voor een tijdelijke foster voor een pupje dat eergisteren werd geadopteerd door iemand in Nederland. Meteen ook een adoptiecontract gestuurd. Iedereen die bij ons adopteert tekent voor een aantal voorwaarden. Die van hier verschillen wel wat met die van Nederland, maar het komt er in ieder geval op neer dat je wordt geacht na te denken waar je aan begint.
Blijkbaar hadden de adoptanten van het bewuste pupje dat toch niet zo goed gedaan. Een paar uur na het verzenden van het contract kwam het bericht dat ze toch afzagen van de adoptie. Volgens haar omdat haar man het er toch niet mee eens was. Mmm daar geloof ik niet zo in. Als je voor een hond kiest heb je het daar toch met elkaar over gehad! Ik vind het maar raar, maar het is wel goed.
Dan maar niet, we vinden wel weer iemand voor dit pupje, maar op dit moment geeft het extra werk.
Twee van mijn drie pupjes zijn ook gereserveerd. Gelukkig door hele enthousiaste mensen waar van ik niet denk dat die nog gaan afzeggen. Alhoewel, ik sta nergens meer van te kijken.
Ze hebben in ieder geval al namen bedacht.
Deze mooie dame gaat Fay heten, door mij nu nog Faytje genoemd.
En deze dame gaat straks als Yaïsa door het leven.
Doen die mensen toch beter dan ik. Ik heb voor mijn kat nog steeds geen naam, terwijl zij al een naam hebben voor een hond die er nog niet eens is.
We zoeken nu alleen nog een baasje voor dit prachtige mannetje. Met zijn bijzondere kleur en prachtige ogen maak ik me daar niet zo veel zorgen om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten