De tijd vliegt voorbij, de vorige enting was alweer drie weken geleden. Toen woog het spul rond de 2,8 kilo. Vandaag was het tussen de 4.3 en 4,5 kilo. Dikkertjes zijn het. Maar wel hele mooie.
Het was nog een hele onderneming. Niet alleen mijn pups waren van de partij, maar ook de blue Bay pups die bij Bianca zitten. Dat waren er nog vier. En dan heb ik meteen ook maar Bailey meegenomen voor zijn tweede enting. Acht honden dus in totaal die de behandelruimte van de dierenarts onveilig maakte, nou ja eigenlijk meer gewoon smerig maakte. Want natuurlijk moest er net geplast worden als er wat rond gelopen mocht worden.
De behandeling was vrij snel klaar. Maar dan nog was het spannend natuurlijk.
Maar met lekkere voertjes is er heel veel te regelen.
Voor vanmiddag had ik ook nog van alles gepland, maar dat liep even anders. Ik heb wel op Hato benches in ontvangst genomen. Daar kan je mensen niet mee laten staan natuurlijk. Dan moet je er volgens afspraak zijn. En dat heb ik ook gedaan.
Maar daarna door naar bullenbaai. De twee kleinere teefjes waren weer zo blij me te zien, maar ze rennen ook zo gevaarlijk over de weg.
Ik zat er al een paar dagen mee. Het ergste wat je op dit vlak kunt gebeuren is dat je op een dag komt en éen van de honden ligt doodgereden langs de weg. En nu ze maar met me bleven meerennen werd het wel steeds gevaarlijker. Keuzes keuzes keuzes, en de keuze werd gemaakt.
Ik heb de eerste twee meegenomen. De laatste laat zich nu wel aaien, maar nog niet oppakken. Die blijf ik voeren tot ze er klaar voor is. Dat zal ook niet zo lang duren.
Maar wat waren deze dametjes blij!
Die koppies daar doe je het toch voor.
Maar hier bleef het dus niet bij.
Erik had ondertussen een collega aan de telefoon. Bij de ingang van het resort waar hij woonde waar vier pups neergegooid. Die lagen er al even, want later vertelde iemand anders hem dat hij ze ook had zien liggen. ( en dus niet had meegenomen) Hij had absoluut geen mogelijkheid om op te vangen.
Ging morgen verhuizen en zijn vrouw komt pas over drie maanden op het eiland. Tussen 07.00 en 16.30 is er dus elke dag niemand thuis. Niet de plek voor pups.
Hij wilde alles doen, naar de dierenarts, voer doneren, dierenartskosten op zich nemen, als er maar een plek kwam. Erik vond dat we dat konden bieden. Oke, ik zal de laatste zijn die zegt dat het niet kan.
Dus ding dong, hier is mijn bijdrage. Vier uitgehongerde pups die 100.000 vlooien bij zich hadden.
Gelukkig waren ze bij de dierenarts al direct ingespoten, zodat er nog maar 50.000 overbleven.
Valt weer mee toch.
En honger dat ze hadden! Morgen in daglicht maar eens bekijken wat ik nu eigenlijk te logeren heb gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten