Vanmorgen leefde ze nog wel, maar ademde ze al zwaar.
Ik heb nog wel geprobeerd ORS in te spuiten om haar te ondersteunen in het vocht, maar het was allemaal al te laat. Haar bekkie was wit van de karpattenziekte, haar buik deed zeer van de smerigheid die ze gegeten had en de uitdroging had mogelijk al organen beschadigd. Ze kon niet meer en is gegaan.
Ondanks dat het niet de eerste keer was dat een pupje zo in mijn armen weg glijdt blijft het verdrietig.
Voor elk dier dat een ja krijgt van de dierenarts om opgeknapt te worden, wil je keihard strijden.
Al moet ik er s nachts een paar keer m'n bed voor uit, als ik daarmee een leventje kan redden doe ik dat.
Als je dan zo in en in verdrietig bent, komt de boosheid ook naar boven. De boosheid die veroorzaakt wordt door het nonchalante gedrag van hier. Tuurlijk weet ik heus dat er ook een grote groep mensen wel begaan is met de dieren. Maar het is zo frustrerend dat de mensen die het geen drol uitmaakt ongestraft hun ding kunnen doen. Bah!
De rest van de dag beleef je dan in een soort roes. Je doet je ding op een soort van automatische piloot. Eigenlijk heb je er geen zin in, maar omdat het gepland stond doe je het toch.
De surfles van Maud was dan ook een welkome afleiding. Even eruit en even niks doen.
Soms cross ik ondertussen nog naar winkels, fosters, vrienden enz. Maar heel toevallig stond er voor vandaag niets en dat beviel me uitstekend. Even niks meer dan wat hangen en lezen.
Maar nu is het weer klaar. De tranen zijn op, klaar voor het volgende.
De wrakpups moeten weg. De lokale dame wordt volgende week in het ziekenhuis opgenomen en kan de honden niet meer voeren. Ze wilde ze aan kennissen gaan uitdelen.
No way! Dat gaat niet gebeuren. We steken niet al wekenlang energie in een nest, ontwormen en ontvlooien ze en betalen al het voer en daarna verdwijnen ze aan kettingen in een tuin. En dan hebben we het nog niet eens over de controle of er wel gesteriliseerd wordt. Nee, dat gaat dus zeker niet gebeuren. Met enige spoed gaan we zorgen dat morgen of overmorgen de eerste pups daar vertrekken. Ook wij zullen er een paar gaan opvangen. Het is alweer even geleden dat we zulk kleine frutsels hadden. De kennel is met chloor gepoetst, we zijn er klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten