Wokkellook

Vanmorgen was de eerste ochtend sinds tijden dat ik niet ergens in de loop van de ochtend een afspraak had. Het voelde bijna als een soort van onwennig.

Gelukkig heb ik een stel logees die er voor zorgen dat ik me niet verveel.

In the house heb ik op dit moment meneertje groen, meneer de zwart en mevr Chloe. De namen komen door de bandjes. Ze waren en zijn nog steeds moeilijk van elkaar te onderscheiden. En Chloe is een teefje dat die naam al van haar nieuwe baasje heeft gekregen.

Ze woonden tot gisteren bij mijn overbuurman. Maar omdat hij tegenwoordig ook werkt en twee van deze pups klaargestoomd moeten worden voor verzending heb ik ze opgehaald. Ik heb meer tijd en ben meer thuis. Dat is toch echt beter voor ze. 

Vanmorgen kreeg ik helaas het bericht dat de adoptie van meneer de zwart niet doorging. 

Deze mensen maken er echt een zooitje van. Wel adoptie geen adoptie. Toen een berichtje toch weer wel en vanmorgen toch weer niet. Moe wordt je ervan. Mocht ze nu toch weer willen, dan krijgen ze de hond niet eens meer. Ik ben er klaar mee.

Meneer de zwart is dus weer beschikbaar.

En hij is zo leuk! 

De andere fosterhonden in huis moesten de komst van deze logees even verwerken. Hoezo leuk! Ze waren nog niet overtuigd.

Wordt er normaal de hele dag door Goofy en Alexa gespeeld, nu hebben ze van onder de tafel de peuters gade geslagen. Het duurde echt wel tot ver in de middag tot ze zelf weer actief werden. Maar niet met de peuters. Pubers spelen niet met peuters, daar voelen ze zich echt te groot voor. 

Degene die zich er weinig van aantrekt is Tommy. Baby's in het hok, peuters in the house en pubers die zich te goed voelen, het zal hem allemaal wat. Hij heeft z'n wokkellook aangenomen en is gaan pitten.