Pakje boter

Vanmorgen waren we weer vroeg uit de veren. Dit keer niet voor een hond, maar voor m'n kind. 

Nou ja kind, deze dame kan je bijna geen kind meer noemen.

Inmiddels al 18 en nu ook klaar voor haar rij examen. Dat stond voor deze ochtend op het programma.

09.00 uur starten, maar uiterlijk 08.40 er zijn. Met eventuele verkeersopstoppingen meegeteld moesten we om 08.10 weg. Ik heb haar maar even gebracht, al zouden ze hier niet eens gek staan te kijken als Maud in mijn auto aan zou komen rijden. Ze vonden het immers ook maar raar dat ze nog helemaal niet geoefend had toen ze met de lessen begon.

Het examen duurt hier 20 a 30 minuten. In die tijd laten ze je een paar bijzondere handelingen verrichten en dan kan je weer terug. En dan is het wachten op de uitslag. En die was positief! Geslaagd voor het rij examen, dat is toch wel heel geweldig! En is het vooroordeel dat je hier je rijbewijs haalt bij een pakje boter dan echt waar? Nee, je moet er echt wel wat voor doen. Maar vele handelingen die in Nederland heel gewoon zijn kan je hier niet oefenen. De hoogst toegestane snelheid op het eiland is 80km per uur. Snelwegen hebben we niet, dus invoegen met hoge snelheid heeft ze nog nooit gedaan. Om toch goed voorbereid de weg in Nederland te betreden gaat ze eerst een aantal rijlessen in Almere volgen. Gewoon even voor het gevoel. En dan echt los.

Vanavond hebben we een groot afscheidsfeest gehad. Er gaan meerdere collega's van Erik deze zomer terug naar Nederland. Met de mensen die nu gaan hadden we een goede binding en fijn contact. We kennen elkaar toch al 3,5 jaar en hebben de ups en downs met elkaar gedeeld. 

Het is toch wel een gemis dat er nu zoveel weg gaan. We kregen vooral het advies van de vertrekkende gezinnen om te genieten. Ook de laatste periode gaat keihard. Natuurlijk doe je de gewone dagelijkse dingen, maar probeer goed te genieten en te beseffen waar je nu bent en neem het er nog van. Straks landt je weer in het dagelijks leven van Nederland. Deze knopen we goed in ons oren.